ตอนพลบค่ำ เฉินฮวนฮวนกลับมาถึงบ้านตระกูลเฟิง
สองวันที่ผ่านมานี้ เกิดหลายสิ่งหลายอย่างขึ้นมากมาย ชีวิตของเธอก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นกัน
อาทิตย์หน้าวันจันทร์ เธอก็จะเข้าร่วมฝึกอบรมอย่างเป็นทางการแล้ว
เธอหยุดทำงานที่ร้านชานมชั่วคราว เกาเหวินจ้างเด็กสาวชั้นปีหนึ่งมาทำงานพาร์ทไทม์แทนเธอแล้ว และเธอต้องจดจ่อกับการเตรียมตัวเข้ารับคัดเลือกในการฝึกอบรมครั้งนี้ด้วย
ด้วยเหตุนี้ เกาเหวินจึงโอนเงินโบนัสหนึ่งแสนหยวนให้เธอเป็นพิเศษ และบอกให้เธอใช้ซื้อเสื้อผ้าบ้าง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก…”
ในเวลานี้เอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง จากนั้นเสียงของแม่บ้านหลี่ก็ดังขึ้น “นายหญิง ลงมาทานอาหารเย็นเถอะค่ะ”
“ค่ะ แม่บ้านหลี่” เฉินฮวนฮวนรีบเดินไปเปิดประตู แล้วลงไปชั้นล่างพร้อมกับแม่บ้านหลี่
เมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหาร เฟิงเหลยถิงก็นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะก่อนแล้ว ด้านข้างของเขาเป็นเฉินน่าน่า เฉินฮวนฮวนนั่งลงบนที่นั่งข้างๆ เฉินน่าน่า
“นายท่าน สวัสดีคอนค่ำค่ะ” เฉินฮวนฮวนกล่าวทักทายเฟิงเหลยถิง จากนั้นก็โบกมือกล่าว “สวัสดี” ทักทายเฉินน่าน่า
เหตุผลหลักคือเธอไม่รู้ว่าจะเรียกเฉินน่าน่าอย่างไร เรียกชื่อเธอโดยตรงก็ฟังดูไม่ค่อยดี ถึงอย่างไรเฉินน่าน่าก็เป็นแฟนสาวของนายท่านตระกูลเฟิง ทว่าเฉินน่าน่าอายุยังน้อย เธอไม่สามารถเรียกว่า “คุณย่า” ได้ ดังนั้นเธอเพียงกล่าวทักทายโดยทั่วไปเท่านั้น
“นายท่าน?” เมื่อเฟิงเหลยถิงได้ยินเธอเรียกเช่นนี้ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันทันที ใบหน้าเผยให้เห็นความไม่พอใจ
ทันใดนั้น เฉินฮวนฮวนเริ่มระมัดระวังตัวขึ้นมา ฝ่ามือทั้งสองข้างเริ่มเหงื่อออก เธอมองไปที่เฟิงเหลยถิงด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย ใบหน้าของเธอเผยให้เห็นความงุนงงเล็กน้อย
เธอไม่น่าจะเรียกผิดนะ? ทำไมนายท่านตระกูลเฟิงดูเหมือนไม่ค่อยชอบใจ
“ฮวนฮวน ไม่ใช่ว่าควรพูดใหม่เหรอ ทำไมเธอยังเรียกฉันว่านายท่าน สงสัยว่าฉันยังแก่ไม่พอใช่ไหม” เฟิงเหลยถิงรัวคำถามใส่เธอเป็นชุด
เมื่อเฉินฮวนฮวนคิดถึงเรื่องเมื่อวานตอนเช้า เรื่องที่นายท่านตระกูลเฟิงให้เธอแก้คำพูด เธอรีบพยักหน้า และเอ่ยเรียกขึ้นว่า “คุณปู่”
“เอ๊ะ!” เฟิงเหลยถิงตอบรับเสียงดัง แล้วหัวเราะขึ้นมาเสียงดัง
เพียงแต่ว่า ดวงตาอันเฉียบแหลมคู่นั้น แอบกลอกตาไปมาอยู่หลายครั้ง
เมื่อเห็นท่าทางชอบอกชอบใจของนายท่านตระกูลเฟิง เฉินฮวนฮวนก็ยิ้มขึ้นมา เธอรู้สึกเหมือนได้รับการยอมรับจากผู้อาวุโส
“ใช่สิ ฮวนฮวน พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ เธอว่างไปช้อปปิ้งเป็นเพื่อนฉันไหม” เฉินน่าน่าหันมา ริมฝีปากแดงแย้มยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวเรียงตัวสวย ก่อนจะเอ่ยถามเฉินฮวนฮวนด้วยรอยยิ้ม
เฉินฮวนฮวนมองเฉินน่าน่า ทันใดนั้น เธอก็นึกถึงภาพที่เฉินน่าน่ามาเห็นเธอกับเฟิงหานชวนอยู่ด้วยกันในห้อง
จู่ๆ ใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นมา เธอไม่คิดเลยด้วยซ้ำ รีบพยักหน้าแล้วเอ่ยตอบ “ฉันว่าง ฉันว่าง!”
ตอนนี้ นายท่านตระกูลเฟิงดีกับเธอมาก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เรื่องนั้น ดังนั้นเฉินน่าน่าคงจะไม่ได้พูดเรื่องนั้นออกไป
วันพรุ่งนี้ เมื่อเธอและเฉินน่าน่าไปช้อปปิ้ง เธอต้องการคุยกับเฉินน่าน่าตามลำพัง
“ว้าว งั้นก็เยี่ยมเลย พรุ่งนี้เราไปช้อปปิ้งด้วยกันนะ!” เฉินน่าน่ากล่าวอย่างดีใจ
“โอเค” เฉินฮวนฮวนเอ่ยตอบ
……
หลังอาหารเย็น เฉินน่าน่าและเฟิงเหลยถิงกลับไปที่ห้องก่อนแล้ว
เฉินฮวนฮวนช่วยแม่บ้านหลี่เก็บกวาดห้องครัว แล้วกลับมาที่ห้องของตัวเอง
นับตั้งแต่เธอมาอยู่บ้านตระกูลเฟิง เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ไม่เคยกลับมา แม้ว่าตอนนี้นายท่านตระกูลเฟิงกลับมาแล้ว เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ไม่เคยกลับมาอยู่ที่นี่เลย
ดังนั้น หลังจากนี้ไปห้องนี้ก็จะเป็นของเธอเพียงคนเดียว
เธอรู้ว่า ตัวเองยังอยู่ในตำแหน่งนายหญิงของตระกูลเฟิง อันที่จริงระหว่างเธอกับเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่ได้สนิทสนมอะไรกันเลย
ความจริงเป็นเช่นนี้ก็ดี เธอก็สบายใจ ไม่อย่างนั้นเธอและเฟิงเฉินเหยี่ยนต่างก็ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกัน หากบังคับให้อยู่ด้วยกัน ก็คงจะอึดอัดไม่น้อย
ชีวิตแต่งงานที่ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน ก็ไม่เลวเลยทีเดียว
เฉินฮวนฮวนหยิบชุดนอนจากตู้เสื้อผ้า และรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ในที่สุดวันนี้ตอนเย็นเธอก็ไม่ต้องทำงานพาร์ทไทม์ เธอสามารถนอนเร็วขึ้นได้แล้ว
ขณะอาบน้ำ เฉินฮวนฮวนลูบสร้อยทองที่อยู่บนคอของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย