อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 82

ได้ยินชื่อนี้ เฉินฮวนฮวนก็นึกขึ้นมาได้

หลิวเสี่ยวจิงเป็นเพื่อนร่วมชั้นตอนมัธยมปลายจริง ๆ เพื่อนร่วมชั้นตอนม.4และม.5 แต่ตอนม.6 หลิวเสี่ยวจิงก็ได้ย้ายโรงเรียนไปแล้ว

เมื่อครู่ที่จำไม่ได้ ก็เพราะหลิวเสี่ยวจิงที่อยู่ตรงหน้า เปลี่ยนไปเยอะมาก จมูกโด่งขึ้นมาก คางก็แหลมขึ้น เปลือกตายังกลายเป็นตาสองชั้นสไตล์ยุโรปอีกด้วย เหมือนกับออกมาจากโรงงาน

ความสัมพันธ์ของเธอกับหลิวเสี่ยวจิงไม่ดีเท่าไหร่นัก เป็นเพราะเดือนของห้องเรียนข้าง ๆ ที่หลิวเสี่ยวจิงชอบมาชอบตนเอง ดังนั้นในตอนนั้นหลิวเสี่ยวจิงหาเรื่องเธออยู่ไม่น้อย

“หลิวเสี่ยวจิง ขอโทษด้วย เธอเปลี่ยนไปเยอะมาก ฉันเลยจำไม่ได้” เฉินฮวนฮวนพูดตามตรง

ตอนนั้นเธอโดนหลิวเสี่ยวจิงเอาเปรียบอยู่ไม่น้อย เป็นธรรมดาที่จะไม่ไว้หน้าผู้หญิงคนนี้

“เฉินฮวนฮวน คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอกันนานหลายปีขนาดนี้ เธอก็ยังยากจนอยู่เหมือนเดินนะ!” หลิวเสี่ยวจิงพยายามกลั้นหัวเราะ ดูภูมิใจมาก

“หึ” เฉินฮวนฮวนหัวเราะในลำคอ ไม่อยากจะสนใจผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป

ความสัมพันธ์ของพวกเธอก่อนหน้านี้ไม่ดีมาก ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดว่าหลังจากนี้เจอกันแล้วจะยังยิ้มให้กันได้อีก ความเป็นไปได้คงจะน้อยมาก

ในตอนที่เฉินฮวนฮวนกำลังจะหมุนตัวเดินออกไป หลิวเสี่ยวจิงก็เรียกเธอไว้อีก “เฉินฮวนฮวน เธอชอบกระโปรงตัวนี้ไม่ใช่เหรอ? ฉันยกให้เธอ เธอมีปัญญาซื้อเหรอ?”

เฉินฮวนฮวนรู้ว่าหลิวเสี่ยวจิงกำลังดูถูกเธอ เธอมองไปที่หลิวเสี่ยวจิงด้วยความใจเย็นเป็นอย่างมาก แล้วตอบกลับ “ชอบกระโปรงตัวเดียวกับเธอ ฉันรู้สึกว่าสายตาของฉันต้องได้รับการซ่อมแซมดี ๆ สักหน่อยแล้ว”

“เฉินฮวนฮวน เธอหมายความว่ายังไง!” หลิวเสี่ยวจิงชี้หน้าเธอ ถลึงตาโตอย่างโมโห เปลือกตาสองชั้นสไตล์ยุโรปคู่นั้น ดูแปลกประหลาดอย่างมาก

“ไม่ได้หมายความว่าอะไร ก็แค่หัวเราะเยาะกับรสนิยมแย่ ๆ ของเธอ” เฉินฮวนฮวนกระแทกกลับ แล้วเดินไปทางประตู

“เธอหยุดอยู่ตรงนั้นนะ! ฉันดูแล้วว่าเธอไม่มีเงินซื้อ ในสายตาของฉัน แม้แต่ธาตุอากาศเธอก็ไม่ใช่! อย่าคิดว่าหน้าตาสะสวย แล้วจะหยิ่งยโสไปหน่อยเลย ตอนนี้ไม่มีเงิน แม้แต่ขี้เธอก็ไม่ใช่!” หลิวเสี่ยวจิงตะโกนปาวปาวอยู่ด้านหลังเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนคับอกคับแค้นใจ เธอกำหมัดแน่น แล้วก็หมุนตัวกลับเดินไปทางหลิวเสี่ยวจิง

“ทำไม จะตบฉันเหรอ? ฉันพูดผิดเหรอ? เฉินฮวนฮวน เธอดูตัวเธอเอง มหาลัยปีสองแล้ว ยังจะใส่ชุดที่ยาจกขนาดนี้ ขายขี้หน้าคน!” หลิวเสี่ยวจิงพูด แล้วตั้งใจเอากระเป๋าแบรนด์เนมของตัวเองออกมาสะพายอยู่หน้าเฉินฮวนฮวน

“ไม่มีเงินก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่กลัวพวกที่ไม่มีเงินแต่แสร้งทำว่ามีเงินนี่สิ ไม่มีเงินแล้วยังจะอยากใส่เสื้อผ้าดี ๆ ผู้หญิงประเภทที่รักชื่อเสียงเกียรติยศเงินทอง ฉันเกลียดที่สุด!” อันฉีเหลือบตามองเฉินฮวนฮวน แล้วพูดเสริมหลิวเสี่ยวจิง

เฉินฮวนฮวนโมโหจนเส้นเลือดปูด ผู้หญิงสองคนนี้รังแกคนอื่นมากไปแล้ว!

ตัวเองมีคุณสมบัติทางจิตใจที่ดี ถ้าหากเป็นผู้หญิงคนอื่น การเงินขัดสนแต่อยากจะดูชุดสวย ๆ งาม ๆ แล้วถูกดูถูกแบบนี้ ก็ไม่ต้องเก็บกดพอดีกันเหรอ?

รักสวยรักงามไม่ผิด ไม่ใช่ทุกคนที่เกิดมาแล้วก็ซื้อของได้ตามใจชอบ

"อันฉี นิสัยแบบนี้ของเธอ ไม่คู่ควรจะเป็นพนักงานขายเลยนะ"เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเธอรับไม่ได้เป็นอย่างมาก เพราะไม่ใช่หลิวเสี่ยวจิงแต่เป็นอันฉี

เธอกับหลิวเสี่ยวจิงมีความบาดหมางกัน ดังนั้นหลิวเสี่ยวจิงดูถูกเธอ เธอจะคิดบัญชีเป็นการส่วนตัวกับหลิวเสี่ยวจิง แต่อันฉีที่เป็นพนักงานแนะนำ ดูถูกเธอแบบนี้ ก็สามารถทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นได้เช่นกัน

เธอจำเป็นจะต้องสั่งสอนพนักงานแนะนำคนนี้สักหน่อย เธอจะยื่นฟ้องอันฉี!

“ฉันไม่คู่ควร? ขอโทษด้วยนะคะคุณเฉิน เดือนหน้าถ้าไม่เกิดข้อผิดพลาดฉันจะเลื่อนขั้นเป็นรองหัวหน้าแล้ว เพราะผลคะแนนการทำงานของฉันคือที่หนึ่งของปี!” ตอนที่อันฉีพูดประโยคนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส

ร้านแบรนด์เนมแบบนี้ เป็นพนักงานแนะนำไม่มีอะไรที่น่าอวดดี แต่ว่าสามารถเป็นถึงหัวหน้าร้านได้ ก็เทียบเท่ากับพนักงานออฟฟิศได้แล้ว เงินเดือนก็ค่อนข้างดีมาก

ดังนั้น อันฉีตอนนี้ภูมิใจในชีวิตที่รุ่งเรือง ไม่แม้แต่จะมองดูนักศึกษาหญิงที่ยากจนอย่างเฉินฮวนฮวน

“ฉันจะยื่นฟ้องเธอ เธอไม่เหมาะกับการเลื่อนขั้น” เฉินฮวนฮวนมองอันฉีอย่างใจเย็น ค่อย ๆ พูดออกมาทีละคำ