อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 84

น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาอ่อนหวานละมุนละไม แฝงไว้ด้วยความหวานเลี่ยนจนขนลุก

อีกอย่าง เขายังบอกว่า ทุกอย่าง…ฟังเธอทุกอย่าง?

น้ำเสียงเช่นนี้ ช่างเหมือนแฟนหนุ่มพูดกับแฟนสาวไม่มีผิด

เฉินฮวนฮวนรู้สึกมึนงงงัน ราวกับหัวสมองขาวโพลนไปหมด เธออ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

เธอคิดมากไปหรือเปล่า

เธอคิดมากไปใช่ไหม!

เธอน่าจะคิดมากเกินไป

ใช่ เธอต้องคิดมากเกินไปแน่นอน!

“อันฉี ตอนนี้ห้างอวิ๋นตวนไล่คุณออกอย่างเป็นทางการแล้ว และเคาน์เตอร์Vivi ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้จ้างคุณอีกต่อไป รวมถึงสายงานทั้งหมดด้วย” เฟิงหานชวนมองหญิงสาวที่คุกเข่าอยู่บนพื้น สายตาของเขาไม่อ่อนโยนเหมือนเมื่อสักครู่ ทว่าเต็มไปด้วยความเย็นชาไร้ความรู้สึก

หลังจากที่อันฉีได้ฟัง เธอก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทันที แววตาว่างเปล่า จิตใจล่องลอยราวกับกำลังตกอยู่ในภวังค์

โดนไล่ออกก็ช่างเถอะ ทว่า นึกไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนจะแบนเธอ?

เธอเป็นพนักงานขายมาหลายปีแล้ว นอกจากพนักงานขายแล้ว เธอก็แทบไม่มีคุณสมบัติสำหรับงานอื่นอีกแล้ว ทว่านึกไม่ถึง เพราะเธอทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งไม่พอใจ เธอจึงถูกแบน!

“ไม่นะ…ประธานเฟิง ฉันขอร้องคุณล่ะ ขอร้องอย่าแบนฉันเลยนะคะ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว ฉันจะไม่ทำแบบนี้กับลูกค้าอีกแล้ว ฉันจะไม่ทำแล้ว คุณให้โอกาสฉันสักครั้งนะคะ…” อันฉีร้องไห้อย่างเสียสติ เธอร้องไห้ขอความเมตตาจากเขาไม่หยุด

เมื่อเฉินฮวนฮวนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เธอถึงได้รู้ว่าเมื่อสักครู่เฟิงหานชวนพูดอะไร เธอยังคงเงียบ ทว่ามือเล็กๆ ของเธอดึงแขนเสื้อของเฟิงหานชวน

เฟิงหายชวนโน้มตัวลงมาที่ข้างใบหูของเธอ และเอ่ยถามเสียงเบา “มีอะไรเหรอ”

“อย่าแบนเธอเลยค่ะ ให้บทเรียนกับเธอ…ก็พอแล้วค่ะ” เสียงของเฉินฮวนฮวนเบามาก เธอพูดไม่ค่อยเป็นธรรมชาตินัก

เพราะว่า มือของเฟิงหานชวนยังคงวางอยู่บนไหล่ของเธอ ร่างของเขาแนบชิดติดเธอ ทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย

ทว่า เธอไม่กล้าผลักเขาออก อย่างไรเสียเฟิงหานชวนก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกับเธอ แค่เธอคิดมากไปเท่านั้นเอง

หากเธอจงใจเว้นระยะกับเขา กลับจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ที่สันติของพวกเขาทั้งสอง

“ไม่แบน แล้วจะให้บทเรียนยังไง” เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย และกล่าวแย้งคำพูดของหญิงสาว

ในความคิดของเขา เฉินฮวนฮวนเป็นคนจิตใจดีเกินไป หากไม่ให้บทเรียนกับพนักงานคนนี้เสียหน่อย คราวหน้าเธอต้องทำผิดอีกแน่นอน

“นี่…” เฉินฮวนฮวนสบตากับดวงตาลึกล้ำคู่นั้นของเฟิงหานชวน ในขณะนั้นเธอพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว

กระแสน้ำวนปรากฏขึ้นในแววตาของเขา ราวกับกำลังจะดูดเธอเข้าไปเสียอย่างนั้น

“คุณเฉิน ได้โปรดช่วยฉันขอร้องด้วย ฉันไม่กล้าทำอีกแล้วค่ะ ฉันสาบาน ครั้งนี้ฉันได้รับบทเรียนแล้ว ฉันจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว…” อันฉีเห็นว่าเฉินฮวนฮวนยังคงมีคุณธรรมอยู่บ้าง เธอรีบถลาเข้าไปจับข้อเท้าของเฉินฮวนฮวน และขอความเมตตาอย่างร้อนรน

เฉินฮวนฮวนมองอันฉีที่หมอบอยู่ตรงหน้าตัวเอง ความโกรธและความเสียใจทั้งหมดที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ ราวกับว่ามันได้มลายหายไปหมดแล้ว

เธอรู้ว่าอันฉีทำเกินไป ทว่าไม่ถึงขนาดว่าเฟิงหานชวนต้องลงโทษอย่างเด็ดขาดเช่นนี้ เพียงสั่งสอนเป็นบทเรียนก็พอแล้ว

ดังนั้น เธอหันกลับมามองเฟิงหานชวนแล้วเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนจะกล่าวว่า “อาสาม ให้บทเรียนสักหน่อยก็พอแล้ว ปล่อยเธอไปเถอะค่ะ”

เสียงนุ่มละมุนของหญิงสาว ทำให้เฟิงหายชวนรู้สึกอ่อนปวกเปียก เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวคนนี้ไม่ได้รับความเป็นธรรม ทว่าเธอกลับขอร้องแทนคนอื่นเสียอย่างนั้น