อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 14

"ไม่เป็นอะไรมากหรอก ฉันว่าเราขึ้นห้องกันดีกว่านะ"

ฉันพูดพร้อมกับเกาะแขนของแซมเอาไว้

"อืม โอเค"

พูดจบร่างของฉันกับแซมจึงได้หายเข้าไปภายในคอนโด เค้าได้มาส่งฉันที่หน้าห้องด้วยความเป็นสุภาพบุรุษของเค้า ฉันปฏิเสธไม่ได้หรือว่าแซมเป็นผู้ชายที่ดีมากแต่เค้าคือผู้ชายที่ไม่ใช่สำหรับฉันอยู่ดี

"ขอบใจมากนะที่เดินมาส่ง"

"ด้วยความยินดีครับคุณผู้หญิง"

"คุณคือฮีโร่ของฉันนะแซม" ฉันยิ้ม

"ผมรับทราบครับคุณผู้หญิง" เขาทำความเคารพฉัน เค้ายังพูดด้วยสีหน้าท่าทางทะเล้น และฉันก็ยิ้มขำ เขาทำให้ฉันหัวเราะลืมความเครียดไปเลย

"คืนนี้สามทุ่มคุณมารับฉันด้วยนะ"

ตอนนี้แซมได้แต่มองฉันด้วยความสงสัยเค้าเบิกปากกว้างก่อนที่จะถามฉัน

"ทำไมเธอต้องให้ฉันมารับด้วยล่ะ ?

"ก็เพราะว่าวันนี้ฉันอยากไปเที่ยวผับน่ะสิ เอาเป็นว่าถ้าสามทุ่มนายยังไม่มารับฉันฉันก็จะไปเที่ยวคนเดียว แต่ถ้ามารับฉันฉันก็จะมีเพื่อนเป็นนายไปเที่ยวผับด้วยกันยังไงล่ะ"

"โอ้โห ! คุณสเตฟานี่ของเราเปลี่ยนไปมากเลยนะครับ ตอนนี้รู้จักเที่ยวผับด้วย !

"นี่นายไม่ต้องมาล้อฉันเล่นเลยตกลงจะไปไม่ไปว่ามาไปสิ !

"เราจะปล่อยให้เธอไปคนเดียวได้ยังไงล่ะ เราก็แอบเป็นห่วงอยู่นะ ผู้หญิงตัวคนเดียว"

"โอเค ! ถ้าอย่างนั้นเจอกันตอนสามทุ่ม โอเค๊ "

ฉันชูนิ้ว ให้กับแซมและแซมก็พยักหน้าแล้วทำแล้วโอเคมาให้ฉันแล้วเค้าก็เดินจากไป ฉันโลกมือบายบ๊ายให้กับแซม

ตอนนี้เสียงผับบาร์เสียงดังและความวุ่นวายเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวยามราตรีในค่ำคืนนี้พากันออกมาเพื่อความเมา ความเมาล้วนๆ ฉันอยากเมา

ตอนนี้ฉันกำลังเดินคล้องแขนมากับแซมเราทั้งสองคนยังเรียนไม่จบแต่ฉันก็มีอารมณ์อยากฉลองเหมือนคนอกหัก เอ๊ะหรือฉันอกหักจริงๆ ?

"ดื่มอะไรดีล่ะเดี๋ยวฉันไปเอาให้"

ตอนนี้แซมตะโกนถามฉันเสียงดังเพื่อแข่งกับเสียงเพลง

"เอาอะไรก็ได้ที่ดื่มแล้วเมา วันนี้ฉันอยากจะเมา"

"โอเคได้ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเพื่อนคนนี้จัดให้"

เมื่อพูดจบแซมก็เดินหายไปทันทีแล้วเขาก็เดินกลับมาอีกทีพร้อมกับเครื่องดื่มสองแก้ว

และในที่สุดตอนนี้แก้วเครื่องดื่มก็เต็มโต๊ะไปหมดและฉันก็เริ่มจะเมาแล้วหลังจากที่ผ่านไปราวๆ 2 ชั่วโมง และฉันก็ดื่มอีกและโยกตามจังหวะเพลงและเวลาก็เดินไปเรื่อยๆ

"ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

ฉันบอกแซม

"ไหวไหม ? ให้ฉันไปเป็นเพื่อนหรือเปล่า !

"ไม่เมา ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่นี้จิ๊บจิ๊บ ถ้าฉันไปซัก 1 ชั่วโมงแล้วไม่กลับมา นายค่อยออกตามหาก็แล้วกันนะ"

ฉันได้บอกกับแซมก่อนที่จะลุกเดินไป เข้าได้แต่หัวเราะในคำพูดของฉัน แซมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดข้อนี้ฉันไม่อาจปฏิเสธได้เลย

ตอนนี้ฉันกำลังเมามากและฉันก็ได้ ตัดสินใจแล้วว่าฉันจะโทรหาผู้ชายคนนั้น คนที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังอกหัก คนที่ทำให้ฉันอยากจะมาดื่มและเมาในค่ำคืนนี้

วันนี้เป็นไงเป็นกันฉันจะต้องโทรหาท่านประธานให้รู้เรื่อง ถ้าเค้าไล่ฉันออกพรุ่งนี้ฉันจะได้ไม่ต้องไปทำงาน

เมื่อคิดได้แบบนี้ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตอนนี้ฉันไม่สนใจหรอกว่ามันกำลังจะตีสองแล้ว ฉันแทบจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามันกี่โมงเพราะฉันกำลังเมามาก