อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 31

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันได้สัมผัสคำว่าดินเนอร์ใต้แสงเทียนและที่สำคัญเป็นผู้ชายคนนี้นั่นก็คือท่านประธานลีโอนาร์โด บลูส์

ตอนนี้ ฉันกำลังอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใจกลางกรุง เขาพาฉันเข้าร้านสปาแล้วก็พาฉันไปต่อที่ร้านเสริมความงาม

เค้าจับฉันขัดศรีฉวีวรรณร่างกายของตัวเองแล้วก็พาฉันเข้าร้านเสริมสวย แล้วสาวประเภทสองก็ได้บรรเลงใบหน้าของดิฉันให้มันสวยงามมากกว่าที่ควรจะเป็น

ชุดสวยซึ่งเขาเป็นคนเลือกให้กับฉันพร้อมกับเครื่องเพชรที่เข้ากับชุดเดรส เป็นอย่างดี ฉันได้แต่มองเครื่องเพชรที่เขาใส่ให้กับฉันในขณะนี้

มูลค่าไม่น่าต่ำกว่า 1,000,000 บาทหรืออาจจะหลายล้านบาทด้วยซ้ำไปฉันไม่กล้าเดินเพราะกลัวว่าจะหล่นหาย

"อย่าเกร็งสิทำตัวสบายๆ"

เค้าได้บอกกับฉันด้วยรอยยิ้มและตอนนี้ฉันรับรู้ได้ว่าเค้าอารมณ์ดีเป็นที่สุด

"ค่ะ ท่านประธาน"

ฉันมองสบตาเขา ตอนนี้เค้ามองมาที่ฉันเหมือนจะกลืนกินฉันทั้งตัว

"เห็นไหมคุณสวยกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลยนะสเตฟานี่ และตอนนี้อยู่นอกเวลางานแล้วถ้าคุณเรียกผมว่าท่านประธานอีกผมอาจจะเปลี่ยนใจไล่เลขาออกก็ได้นะ" เขายักไหล่

เค้าเอ่ยชมฉัน ฉันได้แต่ส่งยิ้มหวานให้กับเขาเพราะฉันทำมากกว่านี้ไม่ได้แล้วทั้งที่ความจริงแล้วฉันเคลือบแคลงใจเป็นอย่างมากกับสัญญาที่เค้าได้ให้ฉันไว้ แต่ฉันต้องฝืนยิ้มเพราะฉันไม่ต้องการให้พี่เลขาถูกไล่ออก

"เราไปที่ร้านอาหารที่ผมเตรียมไว้จะดีกว่านะ"