อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 121

"ขอโทษนะคะตอนนี้เวลางานฉันต้องกลับไปทำงานค่ะ "

"คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิแล้วค่อยไป"

"ฉันไม่อยากจะฟังคำพูดที่ออกมาจากปากของคุณหรอกค่ะ คำพูดของคุณมันก็คือลมปากเรียกกลับคืนมาไม่ได้ จิตใจของคุณมันเปลี่ยนแปลงได้เสมอ เพราะคุณมันเป็นคนใจโลเลแล้วฉันก็ไม่ได้โกรธคุณ ไม่ได้เกลียดคุณ แต่ฉันก็ไม่ได้รักคุณเหมือนกัน ตอนนี้ฉันมีแต่ความรู้สึกที่ว่างเปล่าให้กับคุณ ! ฉันขอยืนยันคำเดิมคือออกไปจากชีวิตฉันและลูกเถอะค่ะ...ขอตัวก่อนฉันจะทำงาน !

"ผมบอกว่าผมรักคุณไง ผมรักคุณและลูกนะ ผมต้องการมีครอบครัวที่อบอุ่นกับคุณและครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ "

"ฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะว่ามันจะไม่มีวันนั้น วันที่คุณต้องการให้มันเป็นครอบครัวที่อบอุ่นและสมบูรณ์แบบโดยเด็ดขาด ฉันยังจำคำพูดของคุณได้ดีในวันที่คุณไม่ต้องการเด็กคนนี้ คุณบอกให้ฉันไปเอาเด็กออก ! คุณบอกว่าฉันจ้องที่จะจับคุณเพราะคุณรวยมากมายมหาศาล ฉันยังจำคำนั้นได้ดีและฉันจะไม่มีวันลืมเพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์ในเด็กคนนี้และคุณไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันด้วยและคุณก็อย่ามาบังคับและอย่ามาหาฉันอีกถ้าคุณไม่อยากให้ฉันเสียสุขภาพจิตไปมากกว่านี้ ได้โปรดอย่ามายุ่งกับฉันอีก"

สเตฟานี่บอกอย่างรู้สึกเหนื่อยที่จะถกเถียงกับลีโอนาร์โดอีกต่อไป แล้วหญิงสาวจึงตัดสินใจเดินเข้าไปภายในบริษัทและไม่ยอมหันหลังกลับมาหาชายหนุ่มอีกเลย

" เคท เดี๋ยวสิเคท "

แม้ว่าเค้าจะตะโกนเรียกชื่อเธอมากดังมากมายเพียงใดก็ตาม ลีโอนาร์โดรีบวิ่งตามสเตฟานี่เข้าไปแต่ก็ไม่สามารถเข้าไปภายในบริษัทได้เนื่องจากเขาไม่มีคีย์การ์ดที่จะเข้าไปในอาคารสำนักงานแห่งนี้

ลีโอนาร์โดรีบยกโทรศัพท์โทรหาโจนาธานเพราะเขาต้องการเข้าไปในบริษัทของชายหนุ่ม เค้าต้องการพูดคุยกับสเตฟานี่

"ฮัลโหลไอ้โจหรอ ?

"ใช่มีอะไรก็ว่ามา"...โจนาธานกรอกเสียงไปตามสาย

"ฉันต้องการขึ้นไปหาสเตฟานี่ที่ห้องทำงานของนาย"... ลีโอนาร์โดบอกความประสงค์ของตัวเอง

"คุณมีอะไรจะคุยกับเธอเหรอ ?

"ฉันก็กำลังง้อเมียฉันอยู่น่ะสิ ถ้านายสงสารหลานตัวเองที่อยู่ในท้องของเธอก็บอกพนักงานของนายด้วยให้ฉันขึ้นไปหาเธอ ตอนนี้ฉันเข้าไปในออฟฟิศไม่ได้เนี่ย !

"คุณต้องการโทรมาขอความช่วยเหลือหรือโทรมาออกคำสั่งกับผมกันเนี่ย หึ ?

โจนาธานชักฉุน

ทันทีที่สเตฟานี่เห็นลีโอนาร์โดเดินเข้ามาเธอก็ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้องทำงานของโจนาธานไปในทันที

แต่ลีโอนาร์โดก็ไม่ให้หญิงสาวเดินออกไปโดยง่ายเค้ารีบคว้าตัวเธอเข้ามากอด

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คุณมีสิทธิ์อะไรมากอดฉัน !

หญิงสาวประท้วง

"ผมมีข้อเสนอมาให้คุณว่าคุณอยากจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอมทั้งนั้น เพื่อคุณกับลูกผมยอมทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียวอย่าไล่ผมออกไปจากชีวิตคุณและลูกเลย ผมขอโทษที่รู้ตัวช้าไป ผมจะแต่งงานกับคุณ ผมจะยกทรัพย์สมบัติทุกอย่างให้กับคุณและลูก ผมยอมเป็นคนตัวเปล่า ผมยอมไม่มีสมบัติติดตัวเลยสักชิ้นเพื่อคุณกับลูก ขอแค่คุณกับลูกอย่าไล่ผมออกไปจากชีวิตผมยอมแล้วทุกอย่าง "

เขายังคงกอดเธอไม่ยอมปล่อย ภายในใจของสเตฟานี่ที่ได้ฟังเขาพูดแบบนี้แล้วเธอรู้สึกมีความสุขและชุมชื่นหัวใจเป็นอย่างมาก แต่อีกใจของหญิงสาวกลับคิดว่า

"อย่าได้ไปเชื่อคำโกหกหลอกลวงของผู้ชายคนนี้โดยเด็ดขาด...เค้าทำทุกอย่างเพื่อที่จะเอาชนะ...เขาไม่เคยรักใครจริง...เค้าเป็นผู้ชายซาดิสม์...เค้าไม่มีทางเป็นผู้ชายในแบบที่เธอต้องการให้เป็นได้...เค้าไม่มีทางนุ่มนวลและอ่อนหวาน...ที่เค้าทำไปทั้งหมดเพราะอยากเอาชนะ...และทำไปทั้งหมดเพราะพ่อแม่เค้าบังคับ...อย่าได้เชื่อเค้านะสเตฟานี่ "

หญิงสาวได้แต่คิดในใจ ความคิดทั้งฝากมามืดและฝากสว่างของเธอมันกำลังตีกันอยู่