อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 46

ตอนนี้ฉันจึงเดินไปหยิบแก้วไวน์มาจิบคนเดียวให้หายกลุ้ม แต่ฉันก็ยืนเพียงลำพังไม่นานตอนนี้พี่โจนาธานก็ได้เดินมาหาฉันอีกครั้ง

"พี่ว่าเราไปนั่งคุยกันดีกว่านะเคท"

"ค่ะ"...ฉันบอกพี่โจนาธานพร้อมกับยิ้มแบบเพลียๆนิดหนึ่งและมองเก้าอี้ยาวที่พี่เขาขยับมันออกมาให้ฉันนั่ง ฉันมองเก้าอี้อย่างหวาดหวั่นแล้วนั่งเก้าอี้ด้วยความระมัดระวัง

"นั่งลงตรงนี้สิ"...พี่โจนาธานบอกฉัน... ฉันพยักหน้าแล้วลงนั่งที่เก้าอี้

"พี่แค่อยากจะบอกเคทนะ...ว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายสีเทา...เพราะมีอะไรหลายๆอย่างที่คลุมเครือ...เพราะไม่เคยเปิดเผยแฟนต่อหน้าสาธารณะชน...แต่เค้าควงผู้หญิงเป็นว่าเล่นไม่ซ้ำหน้าและเรียกผู้หญิงไปใช้บริการถึงห้องพักเป็นประจำ ถ้าเคทยังรักและมีสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้ก็ควรจะระวังตัวให้มากนะพี่เป็นห่วง"

พี่โจนาธานบอกกับฉันพร้อมกับคำพูด แสดงความเป็นห่วงอย่างจริงใจ

"ขอบคุณนะคะ...แต่หนูคิดว่าเรื่องระหว่างหนูกับเขาคงไม่มีอะไรเกินเลยมากไปกว่านี้แล้วแหละเราจบกันไปแล้วค่ะ"...ฉันบอกหนักแน่น

"แต่พี่ดูแล้วเหมือนเค้ายังไม่อยากจบกับเคทนะ...พี่ว่าเค้าคงรู้สึกพิเศษกับเคทเป็นอย่างมากถ้าเขารักเคทก็คงจะดี แต่พี่กลัวว่าเคทจะรักเขาผมหัวปักหัวปรำ แล้วเคทมีแต่เสียกับเสีย ถ้าเกิดเค้าเบื่อเราขึ้นมาแล้วเค้าอยากเขี่ยเคทออกไปเมื่อไหร่ก็ได้ เคทระวังให้ดีนะพี่เป็นห่วง"

"ขอบคุณพี่มากนะคะที่เป็นห่วง"...ฉันยิ้ม

" พี่ไม่ได้ห่วงเคทอย่างเดียวนะ พี่รักเคทด้วยเคทก็น่าจะรู้ดีที่สุด"

"ขอบคุณมากค่ะ...ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาพี่ดีกับเคทมาโดยตลอดขอบคุณจากใจนะคะ"...

"ดึกมากแล้วให้พี่ไปส่งเคทที่คอนโดนะ"...ฉันพยักหน้าเบาเบาให้กับพี่โจนาธาน

ที่คอนโดฉัน...