อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 45

"ผมจะไปส่งคุณหลังจากจบงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้"

"ไม่ค่ะ...ต้องกลับเองได้"

"แต่ผมยืนยันว่าผมอยากจะไปส่งคุณ !

"ถึงแม้วันนี้ฉันไม่ได้ขับรถมาแต่ฉันก็มีผู้ชายหลายคนที่อยากขับรถไปส่งค่ะ...ฉันคงไม่รบกวนคุณหรอกนะคะ...คุณอยากสละเวลาอันมีค่าของคุณมาตามทาสคนนี้เลย"...เมื่อพูดจบฉันสะบัดหน้าเดินหนีเค้าทันที เขามองค้อนแล้วถอนหายใจแรง

"คุณจะเอาแบบนี้กับผมแบบนี้ใช่ไหมสเตฟานี่ !....เสียงของเขาพูดไล่หลังฉันมาและเค้ากำลังเดินตามหลังฉันมา

"ฉันไม่ได้จะเอาอะไรกับคุณค่ะ....คุณไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก...เพราะฉันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วไปที่คุณอยากให้มาเป็นทาส...เมื่อฉันไม่ตกลงคุณก็ควรจะหาคนอื่นได้แล้วนะ...ขอบคุณมากที่คุณมองเห็นคุณค่าในตัวฉันที่อุตส่าห์ยังมองเห็นว่าฉันสามารถเป็นทาสคุณได้"....ฉันพูดบอกเขาน้ำเสียงอ่อนหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ฉันกำลังประชด

เขาคว้าตัวของฉันทันทีอย่างประชิดมือหนึ่งอยู่ที่หลังของฉัน อีกมือจับท้ายทอยของฉันเอาไว้

"คุณเป็นผู้หญิงที่ท้าทายมากที่สุดคนหนึ่งเลยนะสเตฟานี่...แต่คุณท้าทายผิดคนแล้ว !!

เมื่อพูดจบเขาประกบปากฉันอย่างดูดดื่ม โดยใช้ลิ้นเขาบังคับให้ฉันเผยอรับริมฝีปากออกอย่างไร้ความปราณี

ความโกรธและโมโหของฉันร้อนระอุขึ้นมาทันควัน แล้วฉันก็พยายามดันอกของเค้าออกไปให้ห่างจากตัวฉัน ฉันไม่ต้องการให้เขามาแตะต้องตัวฉันอีกต่อไปแล้ว

ตุ๊บ !!! ฉันใช้ส้นรองดท้าส้นสูงกระแทกใส่รองเท้าคัทชูของเขาอย่างแรง

ฮึบ !! สเตฟานี่ !!!

เขาร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บ

"ขอโทษด้วยนะพอดีท้าวของฉันมันไม่มีตา เลยเหยียบเข้าที่เท้าคุณ"....เมื่อพูดจบฉันเดินกึ่งวิ่งหนีเขาทันที หึ !!! เรื่องอะไรจะยอมง่ายๆ พอกันที !!! ฉันได้แต่ทิ้งเขาไว้เบื้องหลังโดยไม่หันกลับไปมองอีก

เมื่อฉันหนีเค้ามาได้แล้วฉันก็นั่งแท็กซี่กลับบ้าน และเค้าก็ไม่โทรตามง้อฉันอีก แต่ฉันก็ไม่สนใจหรอกนะ เค้าคงโกรธฉัน แต่ก็ช่างมันเถอะปล่อยให้เขาโกรธไปเถอะ

กริ้งงง !!!

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันหยิบมาดูปรากฏว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของคุณแม่โทรมา

"งานเลี้ยงเลิกหรือยังลูก"...แม่ทำเสียงกระตือรือร้นมาตามสาย

น้ำเสียงของแม่เหมือนยาฉโลมจิตใจของฉันในตอนนี้ที่กำลังอ่อนแอและโมโหใครบางคนอยู่ทำให้ฉันมีสติขึ้นมา

"ใกล้แล้วค่ะคุณแม่"...เสียงของฉันบอกออกไปอย่างไม่สู้ดี

"เคท ..มีอะไรหรือเปล่าลูก..ทำไมน้ำเสียงแปลกๆ"...ตอนนี้น้ำเสียงของแม่ฉันจริงจังมากขึ้น