อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 45
"ผมจะไปส่งคุณหลังจากจบงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้"
"ไม่ค่ะ...ต้องกลับเองได้"
"แต่ผมยืนยันว่าผมอยากจะไปส่งคุณ !
"ถึงแม้วันนี้ฉันไม่ได้ขับรถมาแต่ฉันก็มีผู้ชายหลายคนที่อยากขับรถไปส่งค่ะ...ฉันคงไม่รบกวนคุณหรอกนะคะ...คุณอยากสละเวลาอันมีค่าของคุณมาตามทาสคนนี้เลย"...เมื่อพูดจบฉันสะบัดหน้าเดินหนีเค้าทันที เขามองค้อนแล้วถอนหายใจแรง
"คุณจะเอาแบบนี้กับผมแบบนี้ใช่ไหมสเตฟานี่ !....เสียงของเขาพูดไล่หลังฉันมาและเค้ากำลังเดินตามหลังฉันมา
"ฉันไม่ได้จะเอาอะไรกับคุณค่ะ....คุณไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก...เพราะฉันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วไปที่คุณอยากให้มาเป็นทาส...เมื่อฉันไม่ตกลงคุณก็ควรจะหาคนอื่นได้แล้วนะ...ขอบคุณมากที่คุณมองเห็นคุณค่าในตัวฉันที่อุตส่าห์ยังมองเห็นว่าฉันสามารถเป็นทาสคุณได้"....ฉันพูดบอกเขาน้ำเสียงอ่อนหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ฉันกำลังประชด
เขาคว้าตัวของฉันทันทีอย่างประชิดมือหนึ่งอยู่ที่หลังของฉัน อีกมือจับท้ายทอยของฉันเอาไว้
"คุณเป็นผู้หญิงที่ท้าทายมากที่สุดคนหนึ่งเลยนะสเตฟานี่...แต่คุณท้าทายผิดคนแล้ว !!
เมื่อพูดจบเขาประกบปากฉันอย่างดูดดื่ม โดยใช้ลิ้นเขาบังคับให้ฉันเผยอรับริมฝีปากออกอย่างไร้ความปราณี
ความโกรธและโมโหของฉันร้อนระอุขึ้นมาทันควัน แล้วฉันก็พยายามดันอกของเค้าออกไปให้ห่างจากตัวฉัน ฉันไม่ต้องการให้เขามาแตะต้องตัวฉันอีกต่อไปแล้ว
ตุ๊บ !!! ฉันใช้ส้นรองดท้าส้นสูงกระแทกใส่รองเท้าคัทชูของเขาอย่างแรง
ฮึบ !! สเตฟานี่ !!!
เขาร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บ
"ขอโทษด้วยนะพอดีท้าวของฉันมันไม่มีตา เลยเหยียบเข้าที่เท้าคุณ"....เมื่อพูดจบฉันเดินกึ่งวิ่งหนีเขาทันที หึ !!! เรื่องอะไรจะยอมง่ายๆ พอกันที !!! ฉันได้แต่ทิ้งเขาไว้เบื้องหลังโดยไม่หันกลับไปมองอีก
เมื่อฉันหนีเค้ามาได้แล้วฉันก็นั่งแท็กซี่กลับบ้าน และเค้าก็ไม่โทรตามง้อฉันอีก แต่ฉันก็ไม่สนใจหรอกนะ เค้าคงโกรธฉัน แต่ก็ช่างมันเถอะปล่อยให้เขาโกรธไปเถอะ
กริ้งงง !!!
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันหยิบมาดูปรากฏว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของคุณแม่โทรมา
"งานเลี้ยงเลิกหรือยังลูก"...แม่ทำเสียงกระตือรือร้นมาตามสาย
น้ำเสียงของแม่เหมือนยาฉโลมจิตใจของฉันในตอนนี้ที่กำลังอ่อนแอและโมโหใครบางคนอยู่ทำให้ฉันมีสติขึ้นมา
"ใกล้แล้วค่ะคุณแม่"...เสียงของฉันบอกออกไปอย่างไม่สู้ดี
"เคท ..มีอะไรหรือเปล่าลูก..ทำไมน้ำเสียงแปลกๆ"...ตอนนี้น้ำเสียงของแม่ฉันจริงจังมากขึ้น
"มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ"...ฉันโกหกออกไปเพราะไม่ต้องการให้แม่กังวล
"ลูกกำลังกังวลอะไรอยู่หรือเปล่าลูก...บอกแม่มาเถอะ "...ฉันเครียดเล็กน้อยก่อนจะตอบแม่ฉันออกไป
"หนูตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งค่ะ...แล้วเขาก็ฐานะร่ำรวยกว่าเรามากเหลือเกิน หนูไม่รู้ว่าเราควรไปต่อดีไหมหรือว่าหยุดความสัมพันธ์กันแต่เพียงเท่านี้"...ฉันบอกกับแม่ด้วยน้ำเสียงอันเศร้า
"แม่อยากไปหาลูกตอนนี้จัง...เดี๋ยวแม่กับพ่อไปหาลูกเลยดีกว่า"
"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณแม่...ไม่ต้องมาหรอกนะคะ...เดี๋ยวหนูก็กลับคอนโดแล้วค่ะเดี๋ยวไปคุยต่อที่นู้นดีกว่านะคะ"
"ก็ได้ลูกถ้าอย่างนั้นคืนนี้อย่ากลับดึกนะแม่จะรอที่คอนโด...แล้วพรุ่งนี้เช้าเรามาคุยเรื่องนี้กัน"
"ได้ค่ะคุณแม่...หลับฝันดีนะคะอีกแป๊บนึงหนูก็กลับแล้วค่ะ"
"โอเคจะลูก"
" สวัสดีค่ะคุณแม่"...เฮ้อ...ฉันได้แต่ถอนหายใจ
หลังจากที่ฉันวางโทรศัพท์แล้วฉันก็หันกลับแล้วไปปาตี้ต่อกับกลุ่มเพื่อน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์