อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 44

เขากระชับอ้อมแขนของเค้าให้ตัวฉันแนบชิดตัวเค้าเข้าไปอีก ส่วนฉันได้แต่ยิ้มแห้งให้กับบรรดานักข่าวของมหาวิทยาลัย

ตอนนี้หัวสมองฉันกำลังคิดถึงพี่โจนาธานอยู่ ฉันจึงหันซ้ายแลขวามองหาพี่โจนาธานและฉันก็ไม่เห็นว่าพี่เค้ายืนอยู่ตรงนี้แล้ว เค้าอาจจะงอนโกรธและโมโหเป็นอย่างมากอาจจะกลับไปแล้วก็เป็นไปได้ ฉันทำให้พี่เค้าเสียความรู้สึกอีกแล้ว ฉันรู้สึกผิดมาก

"ไม่ต้องไปมองหาไอ้ผู้ชายคนนั้นหรอก มันไปนานแล้ว แล้วคุณก็อย่าคิดนะว่าคุณกับมันจะเป็นไปมากกว่าเพื่อน ผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด !....ตอนนี้ท่านประธานลีโอนาร์โดกระซิบข้างหูฉันให้ได้ยินเพียงแค่สองคน

ฉันได้แต่ถลึงตามองเค้าไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังพูดเค้าหมายความว่าไงกันนะ ฉันไม่เข้าใจในการกระทำของผู้ชายคนนี้เลย เค้าต้องการอะไรกันแน่

ในเมื่อวันนั้นเค้าเป็นคนบอกให้ฉันไปเอง เขาฟันแล้วทิ้ง แต่วันนี้พบกับทำเหมือนแคร์ฉันเหมือนกลัวว่าฉันจะไปคบกับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นแหละ

"ขอโทษนะครับคุณสเตฟานี่ยิ้มให้กล้องหน่อยนะครับ...ขอยิ้มแบบมีความสุขที่ได้ยืนอยู่ข้างผู้ชายคนนี้...ท่านประธานลีโอนาร์โด บลูส์ "...นักข่าวได้บอกฉัน

ฉันจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กับนักข่าว จะให้ฉันยิ้มแบบเต็มใจได้ยังไงล่ะ ในเมื่อฉันไม่อยากยืนข้างเขาและไม่ต้องการให้ทุกคนถ่ายภาพเลยด้วยซ้ำ

"คะ "....ฉันตอบพร้อมกับส่งยิ้มไปให้นักข่าว

"คุณเห็นไหมว่าเน็คไทด์อันแล้วมันกลายเป็นเส้นโปรดของผมไปแล้ว"...เขาพูดแบบนี้ฉันได้แต่หน้าแดงก่ำ

ฉันควรโมโหหรือว่าควรอายดีนะ ตอนนี้ฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกันเฮ้อ...

"วันนี้คุณสวยมากเลยนะ..ชุดนี้คุณสวยมากเลย"...เค้าได้บอกกับฉัน

"ขอบคุณมากค่ะที่ชม แต่ถ้าคุณไม่มายุ่งกับชีวิตฉันแล้วไม่ติดต่อกันจริงๆมันจะเหมาะมากกว่านี้อีกนะคะ"...ฉันกระซิบบอกกับเขาในขณะที่ช่างภาพกำลังกดชัตเตอร์รัวๆ

"ในเมื่อมันเป็นแบบนี้ไปแล้วคุณจะให้ผมทำยังไง...มันก็ต้องแสดงตามน้ำตามบทไปสิ"...เขาส่งสายตาร้อนแรงพร้อมกับส่งกระแสไฟฟ้าดึงดูดฉันให้เค้ามาหาเค้า แล้วประจุไฟฟ้าระหว่างเราสองคนในขณะนี้กำลังต่อต้านกันอยู่

"คุณมาเป็นทาสของผมเถอะ แล้วผมจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้องการ"...เค้ากระซิบบอกฉัน