อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 5

ไม่นานหลังจากที่วางโทรศัพท์จากพ่อแล้วเสียงคนกดกระดิ่งที่หน้าห้องคอนโดของฉันก็ดังขึ้น ฉันดูในกล้องวงจรปิดคนที่มายืนหน้าห้องคอนโดของฉันก็คือแซมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของฉัน เขาได้เค้ายืนกอดอกในมือเขาถือขวดแชมเปญอยู่ที่ธรณีประตู

"แซมดีใจจังที่เจอนาย"....ฉันกอดเพื่อน

"เข้ามาสิ"....ฉันบอกให้เพื่อนเข้ามาภายในห้องตัวเอง

***พ่อของแซมกับพ่อของฉันเป็นเพื่อนกันเพราะฉะนั้นเราก็เลยเป็นเพื่อนสนิทกันด้วย แซมบ้านรวยฐานะดีส่วนฉันน่ะเหรอคนละเรื่องกับบ้านของแซมเลยแหละ***

"นายถือขวดแชมเปญมาด้วยเหรอ ? วันนี้มีอะไรหรือเปล่า ?....ฉันถามแซม

"ฉันมีข่าวดีจะมาบอกเธอ".......เค้าฉีกยิ้มนัยตาสีเข้มเป็นประกาย

"อย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะสละโสดและแต่งงานแล้ว"....เมื่อฉันพูดแบบนี้เจ้าตัวก็แกล้งทำหน้าบึ้งตึงล้อฉันเล่น

"ไม่ใช่จ้ะ แต่เป็นเรื่องอื่นต่างหาก"

"เรื่องอะไรเหรอ ? บอกมาสิ่อยากรู้แล้ว"....ฉันตื่นเต้นในขณะที่แซมกำลังจะบอก

"พ่อของฉันบอกว่าหลังจากที่ฉันรับปริญญาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า พ่อจะให้ฉันไปทำงานที่บริษัทและถ้าฉันฝึกงานสำเร็จที่บริษัทภายในหนึ่งเดือนข้างหน้าพ่อบอกว่าพ่อจะยกบริษัทให้เลย .... เป็นข่าวดีใช่มั้ยล่ะ"......แซมได้ถามฉันกลับ

" ว้าว ! ข่าวดีที่สุดเลยเพื่อน"...

"นี่ไงเพราะฉะนั้นคืนนี้เรามาฉลองกันดีกว่าและอีกอย่างฉันมีเรื่องอยากจะบอกเธอ"

"เรื่องอะไรว่ามาสิ"....ฉันถามเขาด้วยความอยากรู้

"ในวันที่ฉันต้องไปเปิดตัวที่บริษัทและเข้ารับตำแหน่งเป็นประธานบริษัทอย่างเต็มตัว ฉันอยากให้เธอไปร่วมงานด้วยแล้วยืนอยู่ใกล้ใกล้ฉันจะได้ไหม"........แซมมองหน้าฉันอย่างแน่วแน่อย่างสื่อความหมาย

ภายในใจฉันรับรู้ได้ตั้งนานแล้วว่าแซมเค้าไม่อยากเป็นเพื่อนที่ดีต่อฉันเลย และฉันรู้สึกลึกๆว่าภายในใจของเขาอยากเป็นมากกว่านั้น

แต่สำหรับฉันแล้วแซมเป็นได้แค่เพื่อนที่ดีที่สุดก็เท่านั้นเอง แซมเขาไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉัน เขาเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ชาย และในบางครั้งเค้าก็เหมือนเด็กซึ่งเหมือนน้องชายของฉันนั่นแหละ

ยิ่งแซมพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานซึ้งให้กับฉันเท่าไหร่ ภายในใจของฉันยิ่งแน่ใจแล้วว่าแซมไม่ใช่คนนั้นสำหรับฉันอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้เกินกว่าครึ่งของหัวใจของฉันได้หายไปอยู่กับท่านประธานลีโอนาร์โดบลูส์ไปแล้ว