อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 51

"ท่านประธานมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ"...ฉันถามเมื่อเดินเข้ามาหาท่านประธานที่ห้อง

"ผมต้องการทราบว่าคุณมีชุดราตรีไส่ในงานเลี้ยงคืนนี้หรือยัง !?

"ดิฉันขอตอบเฉพาะเรื่องงานนะคะ "

"ถ้าคุณมัวแต่เฉไฉอยู่แบบนี้ผมก็มีบทลงโทษของผมนะสำหรับพนักงานที่ตอบไม่ตรงคำถาม"...เขาพูดพร้อมกับมองมาที่ฉันนัยน์ตาคมจ้องมองมาอย่างไม่ละสายตา

"ก็ได้ค่ะท่านประธาน ฉันพูดความจริงก็ได้ฉันอยากบอกท่านประธานไปตามความจริงค่ะว่าคืนนี้งานปาร์ตี้วันเกิดคุณพ่อของท่านประธานดิฉันขอไม่ไปนะคะ เพราะดิฉันเป็นคนนอกค่ะ ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะไปวันเกิดพ่อของเจ้านาย"

"แล้วคุณคิดว่าแม่ผมเป็นใครล่ะ คุณคิดว่าแม่ผมจะยอมง่ายๆนะหรือถ้าเกิดว่าคุณไม่ยอมไปวันเกิดของคุณพ่อในค่ำคืนนี้คุณได้เจอปัญหาแน่ คุณประเมินแม่ของผมต่ำไปนะ"

ฉันได้แต่ขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องให้ฉันไปด้วยก็ไม่รู้

"แล้วฉันจะไปในฐานะอะไรล่ะคะ ในฐานะของพนักงานโรงแรมพี่เข้ามาทำงานวันแรก อย่างนี้น่ะเหรอคะ ?.....ฉันได้แต่ถามท่านประธาน ฉันมองเข้าไปที่ดวงตาเขา

"เหตุผลที่คุณว่ามาก็เป็นเหตุผลที่ดีนะ คุณเป็นพนักงานใหม่ซื้อกระเช้าไปฝากพ่อผมในวันแรกที่เข้างานมันก็ดูโอเคนะ"

เมื่อเขาพูดแบบนี้ขึ้นมาฉันรู้สึกเจ็บจี้ดเข้าไปที่หัวใจ เค้าเห็นฉันเป็นเพียงทางผ่านจริงๆด้วย ก็ได้ในเมื่อเค้าเห็นฉันเป็นของเล่นของเค้าฉันก็จะทำให้เขาได้รู้ว่าเค้าเองก็เป็นของเล่นของฉันเหมือนกัน

"ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะท่านประธาน ฉันไปด้วยก็ได้ในฐานะพนักงานคนหนึ่งนะคะ"

"โอเค ! ถ้ายังงั้นเลิกงานเราก็ไปด้วยกันเลยแล้วกัน"...เขาดูอารมดีขึ้น

"ไม่ได้หรอกค่ะท่านประธาน ถ้าไปกับท่านประธานมันก็ไม่ใช่เป็นพนักงานกับลูกน้องสิคะ ดิฉันขอไปเองก็แล้วกันค่ะ รับรองว่าฉันไม่เบี้ยวแน่นอน ฉันไม่ผิดนัดแน่นอนค่ะ"...ฉันได้บอกกับเขาพร้อมกับยิ้มหวานอย่างเลสนัย

ส่วนเค้าเองก็มองในตาฉันแววตาเขาเต็มไปด้วยคำถาม แต่เรื่องอะไรฉันจะบอกละ ปล่อยให้ เค้าคิดอะไรไปเองตามอำเภอใจก็แล้วกัน

"ถ้ายังงั้นเอาตามนี้นะคะท่านประธาน เดี๋ยวไปเจอกันที่งานเลยนะคะ หนึ่งทุ่มตรงใช่ไหมคะที่ท่านประธานใหญ่บอก ?

"ใช่หนึ่งทุ่มตรง ห้ามมาเลทนะ เดี๋ยวผมแชร์โลเคชั่นไปให้"

"ไม่เลทแน่นอนค่ะท่านประธาน ขอให้ดิฉันไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้กับคุณพ่อท่านประธานก่อนนะคะ ทำงานที่บริษัทนี้ดีจริงๆเลยค่ะ ทำงานวันแรกก็ต้องเสียเงินซื้อของขวัญวันเกิดให้กับท่านประธานใหญ่เสียแล้ว ปลายปีนี้ฉันขอโบนัสหนักๆ หน่อยนะคะท่านประธาน !

ฉันพูดพร้อมกับอมยิ้มแล้วออกจากห้องไปในทันที ภายในใจของฉันตอนนี้คิดได้อย่างเดียวว่าฉันต้องพาพี่โจนาธานไปด้วยให้ไปเป็นไม้กันหมาให้กับฉัน สนุกแล้วสิ่แค่คิดก็เริ่มสนุกแล้ว 555

ตอนนี้ฉันมาที่ห้องเสื้อภายในห้างสรรพสินค้าฉันมอง ชุดราตรีอยู่ตรงหน้าอย่างสนใจ ฉันจึงเดินไปหาพนักงาน

"ขอโทษนะคะฉันต้องการลองชุดนี้ค่ะ"...ฉันบอกกับพนักงานแล้วพนักงาน จึงพยักหน้าเบาๆให้กับฉัน

"คุณผู้หญิงไปรอที่ห้องลองชุดเลยนะคะเดี๋ยวดิฉันจะเอาไปบริการที่ห้องลองชุดค่ะ"....เมื่อพนักงานบอกแบบนี้ฉันจึงไปรอชุดในห้องลอง

เมื่อลองชุดเสร็จเรียบร้อยฉันก็เปิดโทรศัพท์แล้วเปิด LINE ส่งรูปภาพที่ฉันกำลังลองชุดราตรีไปให้พี่โจนาธานดู

ฉัน : พี่คะชุดนี้สวยไหม ?

"นานแค่ไหนผมก็รอได้ครับ"...พี่เขาได้บอกกับพนักงานที่ร้านสปาพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้กับฉัน

ตอนนี้ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วชุดลูกไม้สีขาว ด้านหน้าปิดหมด ด้านหลังเว้าลึกถึงระดับเอวดูเซ็กซี่ไปอีกแบบ ฉันสังเกตได้ทันทีว่าพี่โจนาธานแอบตะลึงเล็กน้อยในความสวยของฉัน

"น้องสาวของพี่สวยจัง พี่ไม่อยากเป็นพี่ชายแล้วสิ"...พี่โจนาธานมองมาที่ร่างของฉันสายตาของเขาดูถวิลหาและอ่อนโยน

"พี่โจนาธานเป็นพี่ชายของน้องดีที่สุดแล้วค่ะ มิตรภาพคำว่าน้องสาวและพี่ชายสวยงามกว่าค่ะ"

พี่โจนาธานแทบหยุดหายใจทันทีที่ฉันได้บอกกับพี่เขาแบบนั้น พี่เค้าทำหน้าเซ็งแซ่อย่างเห็นได้ชัด

"แฟนของคุณผู้ชายสวยจังเลยนะคะ"...พนักงานได้บอกกับพี่โจนาธาน

"คับ "...พี่โจนาธานต้องตอบพนักงานออกไปอย่างเสียไม่ได้

"พี่ชายคนนี้พร้อมแล้วนะครับ"...พี่เขากระซิบที่ข้างหูฉัน

พี่เขาตีวงแขนให้ฉันควงออกมาจากร้านสปา ตอนนี้ทุกคนต่างจับจ้องมาที่ฉันและพี่โจนาธานฉัน เห็นได้ชัดว่าทุกคนต้องมองว่าฉันกับพี่โจนาธานเหมาะสมกันมาก ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเราสองคนเป็นได้อย่างมากก็แค่พี่น้องกัน

ฉันเองก็แอบรู้สึกผิดมาโดยตลอด ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันให้พี่เขาคอยเป็นไม้กันหมามาโดยตลอดและพี่เขาก็เต็มใจและยินดี

ส่วนลึกอาจจะเป็นเพราะว่าพี่เค้ามีความหวังว่าสักวันฉันอาจจะใจอ่อนให้กับพี่เขาก็ได้ แต่เปล่าเลยฉันรักเขาแบบพี่ชายจริงๆจากหัวใจ