อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 50

ห้องฝ่ายบุคคล

"สวัสดีค่ะเชิญนั่งก่อนสิสเตฟานี่"...พี่ฝ่ายบุคคลได้บอกกับฉัน แล้วฉันก็นั่งลงตามที่พี่เขาบอก

"ฉันไม่อยากถามอะไรเธอเยอะหรอกนะสเตฟานี่ ฉันแค่สงสัยว่าเธอประธานใหญ่และท่านประธานเป็นอะไรกัน ?...ฉันได้แต่นิ่งไม่อยากบอกเค้าเลยจริงๆ แต่ฉันก็ต้องบอก

"ฉันไม่อยากละลาบละล้วงเรื่องราวความความเป็นส่วนตัวของเธอหรอกนะ แต่ฉันเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่นี่ ฉันจำเป็นต้องรู้เรื่องราวความเป็นมาของพนักงานทุกคนในแต่ละฝ่ายหวังว่าเธอจะเข้าใจฉันนะ !

"ค่ะ"

"แล้วทีนี้เธอจะบอกฉันได้หรือยังว่าเธอเป็นอะไรกัน ?

"หนูไม่ได้โกหกพี่นะคะ ความเป็นจริงแล้วเรื่องราวทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันค่ะ"

"เธอจะบอกฉันว่าเข้าใจผิดอะไรเหรอสเตฟานี่ ... ทีแรกฉันก็คิดอยู่นะว่าทำไมฉันถึงได้คุ้นหน้าเธอมากมาย แต่เนื่องจากฉันติดตามข่าวของท่านประธานเป็นได้เห็นว่าเธอกับท่านประธานออกงานและไปเที่ยวด้วยกันมาใช่ไหม ? ....ตอนนี้พี่ฝ่ายบุคคลพูดสีหน้าจริงจัง ฉันจึงจำเป็นต้องพูดความจริงออกไป

"ใช่ค่ะ รู้จักกันมานอกรอบนิดหน่อยค่ะ"... ฉันพูดความจริง

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าความสัมพันธ์ของเธอกับท่านประธานมันเป็นยังไงกันแน่ แต่ฉันบอกอยากบอกเธอว่าเธอมาทำงานที่นี่ จงตั้งไจทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด อย่ามัวแต่มานั่งคิดว่าเธอเป็นคนของท่านประธานและท่านประธานกำลังพิศวาสเธออยู่แล้วเธอตั้งไม่ตั้งไจทำงานแบบนี้ไม่ได้นะ เธอต้องขยันและตั้งใจทำงานนะเข้าใจไหม !?

"เข้าใจค่ะ"

"ดี ! ถ้ายังงั้นเธอก็ต้องไปทำงานและตั้งใจทำงาน ไม่ว่าอนาคตต่อไปเธอจะมาเป็นคนของแม่ท่านปนะธานหรือเธอจะเป็นผู้หญิงชั่วคราวของท่านประธานเธอก็ควรตั้งใจทำงานเข้าใจไหม !?

"เข้าใจค่ะ...ขอบคุณมากค่ะที่เตือน หนูจะจำเอาไว้และปฏิบัติตามหน้าที่ที่นะคะ หนูไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่นค่ะ หนูระลึกไว้เสมอว่าเป็นพนักงานและท่านประธานอยู่สูงเกินไปไม่อาจเอื้อมถึงหรอกค่ะ"

"ฉันก็ได้แต่หวังว่าเธอจะทำตามที่พูดนะ เพราะพนักงานทุกคนมาที่นี่ก็พูดเหมือนเธอทุกคนทั้งนั้น แต่สุดท้ายพออ้าขาให้กับท่านประธาน พอท่านประธานเบื่อก็เลิกรากันไปแล้วก็ต้องออกจากงาน แล้วก็ลำบากฉันที่ต้องหาพนักงานใหม่ ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจได้ความหวังดีของฉันนะ"