อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 65

"นี่เธอ..."... ดาราสาวเรียกฉัน

"คุณเรียกฉันเหรอคะ ?

"ใช่ก็มีแต่เธอคนเดียวจะให้ฉันเรียกใครล่ะ...มานี่หน่อยสิ !

เมื่อได้ยินดังนั้นฉันจึงได้แต่เดินเข้าไปหาแอนนี่

"เธอช่วยมองไปที่ในน้ำหน่อย สิฉันทำของหล่น เป็นแหวนเพชรนะ ช่วยมองในน้ำหน่อยสิ !

"อะไรนะคะ แหวนเพชรของคุณจะตกไปในน้ำได้ยังไง ในเมื่อคุณไม่ได้เล่นน้ำเลย"

"เมื่อตะกี้แหวนอยู่ข้างซ้าย ฉันถอดแล้วจะใส่ไปที่ข้างขวามันกลับหลุดมือแล้วหล่นลงไปในน้ำน่ะสิ เธอช่วยมองในน้ำให้ฉันหน่อยสิ แล้วก็มองตรงนี้ให้หน่อย"

ตอนนี้คุณแอนนี่ได้บอกให้ฉันมองไปในสระว่ายน้ำเพื่อหาแหวนเพชรของเธอ ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกเหมือนมีเท้าใครมากดลงที่ก้นของฉัน

โครมมมมม ตูมมมมมม

ว้ายยยยย กรี้ดดดดดดด

ตอนนี้ฉันได้หล่นลงไปในน้ำแล้ว

"ฮ่าาาาา...."เสียงหัวเราะของดาราสาวหัวเราะลั่น ตอนนี้ร่างกายของฉันเปียกไปหมดทั้งตัวฉันโมโหมาก

"คุณทำอะไรของคุณไม่ทราบพระคุณแอนนี่ !!

ฉันรีบว่ายน้ำตะเกียกตะกายขึ้นมา ฉันโมโหมากที่ดาราสาวทำกับฉันแบบนี้ ไม่มีสมบัติผู้ดีเอาเสียเลย

เมื่อตะกี๊ตอนอยู่กับผู้ชายยังทำตัวแอ๊บแบ๊วเป็นผู้หญิงใสซื่ออยู่เลย พอลับหลังเขากลับทำแบบนี้กับฉัน ฉันมองด้วยสายตาโมโหเดือดดาลแต่ไม่ทำให้ผู้หญิงคนนี้รู้สึกกลัวได้เลยแถมยังหัวเราะเยาะเย้ยฉันอีก

"ก็ช่วยไม่ได้เธอมันอยากโง่เองและที่สำคัญชอบมาเล่นหูเล่นตากับผู้ชายของฉันน่ะสิ มันก็ต้องเจอแบบนี้แหละแค่นี้ถือว่าสั่งสอนนะ"...ดาราสาวด่าฉัน

"หึ ! เนี่ยะนะเหรอดารานางเอกชื่อดังที่อยู่ในจอทีวีเป็นผู้หญิงใส่ซื่อบริสุทธิ์เป็นนางเอกที่น่าทะนุถนอม แต่พอลับหลังร้ายกว่าตัวร้ายในละครอีกนะคะ"...ฉันต่อว่าเธอ

"รู้ไว้ก็ดีแล้วเธอมันโง่ แล้วประชาชนคนอื่นก็โง่เหมือนกันที่ดูไม่ออกว่าฉันเป็นคนแบบนี้ มันก็ช่วยไม่ได้เธออยากเล่นหูเล่นตากับผู้ชายของฉันเอง !

"ฉันไม่ได้เล่นหูเล่นตาอะไรกับเขาเลย"

"ตอแหล ! กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้องยังจะมาพูดอีก ฉันไม่เคยมาที่บ้านของลีโอเลยและฉันรู้มาคือบ้านของเขาไม่มีคนใช้เป็นผู้หญิงแล้วเธออยู่ๆก็มาอยู่ที่นี่มันหมายความว่ายังไง แสดงว่าเธอก็เป็นนางบำเรอคนหนึ่งของเค้าเหมือนกันน่ะสิ ใช่หรือเปล่าล่ะ !?

ฉันได้ไปเงียบพูดไม่ออกที่เขาบอกแบบนี้ใช่มันเป็นแบบที่เขาพูดจริงๆ

"เงียบทำไมล่ะ เป็นความจริงหละสิถึงได้เงียบ !? ...ดาราสาวแสยะยิ้มพร้อมกับอมยิ้มดูถูกเหยียดหยามฉันอย่างที่สุด

" เกิดอะไรขึ้น "....เสียงของท่านประธานดังขึ้น

"ก็เด็กรับใช้คนนั่นนะสิคะไม่ได้เรื่องเลย ฉันแค่ให้ไปหาของที่หล่นข้างๆขอบสระน้ำ อยู่ดีๆพลัดตกลงน้ำไปเฉยเลยค่ะ ดูสิคะเปียกไปหมดแล้วและฉันก็กำลังช่วยเธอให้ขึ้นมาจากน้ำค่ะ"

ตอนนี้ดาราสาวกำลังโกหกเค้าอยู่

"อ๋อ เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแบบนี้เอง"...เค้าพูดขึ้น

ฉันได้แต่ส่ายศีรษะเบาๆเขายังคงเชื่อคนอื่นแต่ไม่เชื่อฉัน ไม่ถามฉันสักคำว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันได้แต่น้อยใจ

"ค่ะ...ฉันตกน้ำลงไปเองค่ะ ขอโทษคุณแอนนี่ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่สามารถหาของที่มันหล่นน้ำได้ค่ะ ฉันว่าท่านประธานควรจะช่วยโทรหาด้วยนะคะเพราะของมันมีราคาค่อนข้างแพงค่ะ ฉันมีความสามารถแค่นี้ล่ะค่ะ ฉันหนาว ฉันขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ"

เมื่อพูดจบฉันก็เดินหนีทันทีปล่อยให้เค้าสองคนคุยกันเอง

ฉันเอือมระอาเต็มที แล้วตอนนี้ฉันโกรธและโมโหจนไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับใครทั้งนั้น

ฉันเข้าห้องไปนอนดีกว่าไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรของผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว