ที่คฤหาสน์ตะกูลบลูส์
ตกเย็นตอนนี้รถของเราเลี้ยวเข้าไปในถนนหน้าคฤหาสน์สไตล์อังกฤษ เวลาตอนนี้ราวสองทุ่มแล้ว
คฤหาสน์หลังนี้ดูงดงามไม่มีที่ติ แม้แต่ดอกกุหลาบที่อยู่รอบประตูงดงามเหมือนภาพในหนังสือ
"ครั้งที่สองแล้วนะที่คุณได้มาพบครอบครัวของผมแบบส่วนตัวแบบนี้คุณตื่นเต้นไหมล่ะ ?...เขายิ้มภูมิใจ
"คุณอยากจะฟังความจริงหรือฟังความโกหกล่ะ ?
"แน่นอน..ความจริง"...เขายักไหล่
"ฉันไม่อยากมาเลยแม้แต่นิดเดียวและฉันก็ไม่ต้องการพัวพันกับครอบครัวของคุณรวมถึงตัวคุณด้วย"...ฉันบอกเขา
"เหรอสเตฟานี่...คำพูดของคุณไม่เคยตรงกับการกระทำเลยสักครั้งนะ...ผมว่าผมไม่ทะเลาะกับคุณแล้ว...พูดไปก็เถียงกันเปล่าๆ เข้าไปในงานกันเถอะแม่ผมรออยู่"...เขาเดินไปโดยไม่รอฉัน ฉันอยากจะวิ่งออกไปจากที่แห่งนี้จริงๆเลย ฮึ !
"อ้าว ! เดินมาสิ หรือคุณอยากให้ผมอุ้มเข้าบ้านละ "... เขาหันหน้ามาพูดกวนประสาทฉันได้อีก ให้ตายสิ !
ตอนนี้คุณแม่ของเค้ายืนรอเราอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าบ้านประดับประดาดอกไม้สวยงาม แม่ของเค้าใส่ชุดผ้าไหมสีขาวดูสะอาดตาเรียบหรูมีระดับ
"สเตฟานี่ ฉันดีใจนะที่ได้พบเธอ"...แม่ของเขาโอบกอดฉันด้วยความเอ็นดู
"สวัสดีค่ะท่านประธานใหญ่ ยินดีที่ได้พบอีกครั้งเช่นเดียวกันคะ"....ฉันยกมือไหว้
"ไหว้พระเถอะลูก เรียกแม่สิจ่ะ ห้ามเรียกอย่างอื่น อย่าลืมนะจ๊ะว่าต่อไปนี้หนูคือคนพิเศษสำหรับครอบครัวเราจ่ะ...ท่องเอาไว้จะเรียกแม่ "
ฉันได้แต่พยักหน้า ฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าท่านประธานใหญ่ดีกับฉันมากเลย เธอเอ็นดูฉันมากและฉันก็เคารพท่านมากเช่นเดียวกัน
"หนูเคท รู้ไหมจ๊ะว่าลูกชายของแม่ไม่เคยพาใครเข้ามาที่บ้านหลังนี้มาก่อนเลย หนูเป็นคนแรกนะจ๊ะ แล้วมาตั้งสองครั้งแล้วด้วย"
ตอนนี้แม่ของเค้าบอกฉันพร้อมกับความตื่นเต้น ฉันเหลือบไปมองใบหน้าของท่านประธานยังคงนิ่งและเรียบเหมือนเคย
" ผมก็ไม่ได้อยากพามานักหรอกแต่เป็นคุณแม่เองที่โทรจิกผมให้พาเธอมา "
ตุ๊บ !!!
โอ้ย !!!
แม่ของท่านประธานทุบไปที่ต้นแขนของลูกชายอย่างแรง จนท่านประธานลีโอนาร์โดร้องออกมา
" ปากดีนักสมน้ำหน้า !! แม่ของท่านประธานด่าลูกชาย
"เข้าไปในบ้านเราดีกว่าลูก " ท่านประธานใหญ่หันมาบอกฉัน
ตอนนี้เราทั้งหมดกำลังเดินไปที่ห้องนั่งเล่นตรงสวนแม่ของเค้ายังไม่ปล่อยมือจากฉัน แม่เขายังคงจับมือฉันแล้วเดินพาฉันไปที่ห้องนั่งเล่นด้วยความรักใคร่เอ็นดูอย่างเห็นได้ชัด
ห้องนั่งเล่นตกแต่งอย่างดีมีสีน้ำเงินและฟ้าอ่อนให้ความรู้สึกสบายตาเรียบหรูดูดีมากๆ
"อาหารเย็นพร้อมแล้วค่ะ"....ตอนนี้สาวใช้เดินมาบอกกับแม่ของท่านประธาน
แล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องอาหารด้วยกัน
ที่โต๊ะอาหาร
"นั่งสิ"
เขาบอกฉัน แล้วฉันก็เลื่อนเก้าอี้สีขาวเนื้อผ้ากำมะหยี่ ฉันจำเป็นต้องทำตามที่เค้าบอก ฉันค่อยๆนั่งอย่างระมัดระวังและเค้าเองก็นั่งลงข้างๆฉัน โดยเขาไม่แตะต้องตัวฉันเลยแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์