อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 70

ตอนนี้เขากำลังฉุดกึ่งลากฉันออกจากห้องอาหารให้ฉันเดินตามเขาไปเร็วๆ

"ปล่อยค่ะ ฉันเดินเองได้"

"ผมปล่อยแน่ แต่เราต้องคุยกันจบก่อนแล้วผมก็ปล่อยคุณไปแน่"...เขาขบกรามแน่นด้วยความโกรธที่แสดงออกมาไม่ได้ เขาบ่นฉันขณะกำลังเดินออกมาจากห้องอาหาร

"ฉันมีครอบครัว มีพ่อแม่ ฉันก็ต้องรักท่าน ไปหาไปเยี่ยมท่านบ้างสิ คุณจะให้ฉันเป็นทาสคุณทั้งวันทั้งคืนหรือยังไงกัน !

เขากำลังจ้องมองหน้าฉันแล้วถอนหายใจ

"คุณรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้ผมโกรธจนผมอยากจะลงไม้ลงมือกับคุณแล้วนะ".....เขาพูดด้วยสีหน้าแววตาโกรธอย่างจริงจังแล้วเสียงแม่เขาก็ขัดขึ้น

"สองคนจะไปไหนกันเหรอลูก"....ตอนนี้แม่ของท่านประธานลีโอนาร์โดได้ถาม

"ผมว่าจะพาสเตฟานี่เดินชมรอบบ้านของเรานะครับคุณแม่"

"อืม ดีมากลูก หนูเคทมาบ่อยๆนะแล้วก็มาเดินชมแบบนี้ด้วย บ้านของเราจะได้ไม่เหงา มีสาวๆเดินที่บ้านต้นไม้ใบหญ้าจะได้สดชื่นเพราะบ้านนี้มีแต่ลูกชายไม่มีลูกสาวเลย ถ้ามีสาวสวยมาเดินเล่นแบบนี้ดอกไม้ของแม่คงงดงามสดชื่นขึ้นเยอะเลย"....แม่เขายิ้มเอ็นดูฉัน

"ครับคุณแม่ เดี๋ยวผมพาเธอมาบ่อยบ่อยครับ ตอนนี้ขอผมพาเธอเดินชมรอบบ้านก่อนนะครับ"...เค้าได้บอกกับแม่แล้วเค้าก็พาฉันเดินไปตามทาง

ตอนนี้เค้าดึงตัวฉันให้เดินตามเขาไป ตอนนี้ส้นรองเท้าของฉันจมลงไปในสนามหญ้า แล้วทำให้ฉันเดินสะดุด

เค้าก็เดินไปก่อนหน้าเขาจึงหยุดและหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดอย่างโมโห

"ทำไมคุณหยุดละ ?...เขาถามหงุดหงิด

"รองเท้าฉันส้นจมดินในสนามหญ้าคะ ฉันเดินลำบากส้นมันแหลม ฉันต้องถอดรองเท้าก่อนถ้าไม่งั้นเดินตามคุณไม่ทัน !

"ไม่ต้องหรอก แบบนี้ดีกว่า"....เค้าพูดด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

แล้วเค้าก็ก้มลงแบกฉันขึ้นบนบ่าเขา

"ว้ายยยยคุณทำอะไรอะ"

ฉันร้องเสียงดังด้วยความพอไม่พอใจเขาตบบั้นท้ายฉันหนึ่งทีอย่างแรง

เพี้ยะ !!

"โอ้ย ! เบาเบาหน่อยสิคุณฉันเจ็บนะ "....ฉันบอกเขา

"แค่นี้มันยังน้อยไป ผมอยากลงโทษคุณมากเลย คุณผิดเต็มๆเรื่องนี้ !

"คุณจะพาฉันไปไหนคะเนี่ย ?

"ผมจะพาคุณไปลงโทษหนักๆนะสิ ! ... เขาสะบัดเสียงตอบด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน