อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 74

แล้วฉันก็รู้สึกได้ว่าเค้ายืดตัวขึ้นเพื่อไปปลดกุญแจมือให้ฉันจากทางด้านขวาต่อมาด้านซ้าย

เมื่อเราแตะขอบสวรรค์กันแล้วเขาก็รีบทำให้ฉันเป็นอิสระ เค้ารีบปลดข้อมือผ้าและดึงหน้ากากผ้าปิดตาออกจากฉัน

ฉันกระพริบตาในแสงสลัวนุ่มนวลและอบอุ่นฉันจ้องมองเค้าอย่างจริงจัง

"ไง ดีไหมละ "...เค้าถามฉันพร้อมหายใจหอบเหนื่อย

"เห็นไหมมันไม่ได้น่ากลัวแบบที่คุณคิดเลย"....เขากระซิบอยู่ข้างหูฉัน

"นอนคว่ำสิ ! ...เค้าบอกฉัน

"คุณจะทำอะไรฉันต่อคะ "

"หึ !!ผมจะลงโทษคุณแบบจริงจังไงล่ะ ! ผมยังลงโทษคุณไม่เสร็จเลย ตอนนี้ผมอยากทำร้ายคุณ และผมก็กำลังจะทำ !

"ทำไมคะ ทำไมคุณต้องทำร้ายฉันด้วย"

"ไม่ต้องถามหรอก ผมแค่ต้องการทำให้คุณรู้ว่าคุณแหกกฎผมมันจะเป็นยังไงก็แค่นั้นเอง !

เขาคว้าแขนข้างหนึ่งของฉันเอาไว้แล้วหมุนตัวพาฉันโน้มตัวเหนือม้านั่ง

ตอนนี้ร่างกายของฉันยังคงไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ เลยแม้แต่ชิ้นเดียว

ตอนนี้เค้าให้ฉันโอบกอดม้านั่งเอาไว้ แล้วเขาก็ตบท้ายของฉันอย่างแรง

เพี้ยะ !!!

" อือ "

เขาฟาดฝ่ามือลงบนแก้มก้นฉัน เขาเคลื่อนมืออุ่นไปทั่วแก้มก้นทั้งสองข้างของฉัน

" อาาาา คุณจะทำอะไร "

"ผมจะทำแบบนี้คุณจะได้จำเอาไว้ว่าต้องไม่แหกกฎผมและต้องทำตามกฎที่ผมได้วางเอาไว้ไม่อย่างนั้นคุณจะโดนแบบนี้อีก !

ตอนนี้เค้าวางนิ้วบนหลังฉัน จับฉันไว้แล้วบรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไป

ฉันหลับตาลงแล้วเค้าเดินไปหยิบแส้พู่อันเดิมแล้วเค้าก็ฟาดมันลงไปที่ก้นของฉัน

โอ้ย !

ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"นับ นับเดียวนี้ "...เขาสั่ง

" หนึ่ง " ...ฉันนับพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงบนม้านั่ง

"ดีมาก "...เขาสบถในลำคอ

แล้วเค้าก็ฟาดฉันคว้าความเจ็บปวดมาอีกระรอก แล้วเขาฟาดขึ้นอีกครั้ง

" ฮือ...ปล่อยนะ ! คุณไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉันอีกเลย"....ตอนนี้ฉันกำลังดิ้นรนออกจากวงแขนของเขา

และพยามผลักใสเขาให้ออกห่าง แต่เค้าก็เดินมาหาแล้วอยากจะโอบกอดฉันไว้

"อย่าได้คิดมาแตะต้องตัวฉันอีก...ฮือออ ! ฉันร้องไห้แต่ปากยังคงส่งเสียงขู่ฟ่อ

ดวงตาของเค้าเบิกกว้างมีแววสำนึกผิด ฉันโมโหตัวเอง ฉันทำตัวเองแท้ๆ

"ฉันคงต้องไปจากคุณเสียที ฉันมันโง่เอง หึ !....ที่คิดเข้าข้างตัวเองตลอดมาว่าสักวันนึงคุณจะนักฉันแบบที่ฉันเป็น ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันคงไม่มีวันนั้น "

ฉันใช้หลังมือปาดน้ำตาจากดวงตาอย่างโกรธเคือง พลางจ้องตาเขาเขม็งด้วยความโกรธแค้น

"นี่คือสิ่งที่คุณต้องการจากฉันจริงๆหรอคะ ... คุณต้องการให้ฉันเป็นผู้หญิงแบบนี้ ... อยากให้ฉันอยู่ในสภาพแบบนี้ใช่ไหม "

"ไม่ ... สเตฟานี่ ... ผม ... เอ่อ ... ไม่..."

ตอนนี้เขามีสีหน้าแววตาของความเศร้าสลดลงอย่างสำนึกผิด

" หึ ! คุณมันไอ้ประธานชั่ว โรคจิต ซาดิสม์ไม่มีใครเกิน ! ... แบบนี้ใช่ไหมที่ต้องมีสัญญาบ้าๆนั่น ผู้หญิงทุกคนต้องรองรับอารมณ์ของคุณตลอด .. ไอ้วิปริต !

"เดี๋ยวก่อนฟังผมสักนิด...ผมอยากให้คุณเข้าใจในมุมผมบ้าง ! ....ตอนนี้เค้าเว้าวอนด้วยน้ำเสียงตกใจ

"มุมของคุณมันคือมุมเห็นแก่ตัวนะสิ คุณต้องหาทางแก้ปัญหาบ้าบอของตัวเองแล้วล่ะ ฉันคงจะอยู่กับคุณต่อไปไม่ไหวแล้ว แล้วไม่ต้องมาขู่อะไรอีกระ เพราะฉันไม่กลัวคุณอีกต่อไปแล้วอย่างมากก็แค่ตาย !

เมื่อพูดจบฉันก็หมุนตัวอย่างแรงเดินออกจากห้องนี้ไปแล้วปิดประตู ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วฉันแทบจะหมดแรงเดิน เเต่ฉันก็ต้องแข็งใจ ฉันอยากออกไปจากห้องนี้ ห้องเซ็กส์ทอยของเขา ห้องวิปริตวิปลาส ฉันรีบเดินตรงไปที่ห้องนอนของฉันทันที