อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 78

ตอนนี้ทุกคนกำลังเดินเข้าบ้านกันส่วนสเตฟานี่ยิ้มให้กับพ่อแม่แต่ภายในใจกลับรู้สึกไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

"เดี๋ยวแซมนอนห้องเดิมที่เคยนอนนะลูก"....พ่อของหญิงสาวได้บอกกับแซม

"ได้ครับคุณพ่อ...ขอบคุณมากนะครับ"

"ไม่เป็นไรลูก วันนี้เดินทางมาเหนื่อยๆพักผ่อนก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปเที่ยวกันในไร่กัน ช่วงนี้ผลไม้ออกลูกดกเต็มต้นเลยแหละเก็บทานในต้นได้เลยสดๆ "

"ครับคุณพ่อ"...แซมพูด

"เดี๋ยวหนูขอตัวเข้าห้องเลยนะคะ"...หญิงสาวได้บอกกับพ่อและแม่

เมื่อเธอได้เข้าห้องไปแล้วตอนนี้ผู้เป็นแม่จึงได้แต่เดินตามด้วยความเป็นห่วงกับท่าทีของลูกสาวที่มีอาการเศร้าซึมไป

ก๊อกๆๆ

แม่เคาะประตูห้องลูกสาว

"แม่เข้าไปได้ไหมลูก"....แม่ของสเตฟานี่ถามลูกสาว

"ได้ค่ะคุณแม่"...เมื่อแม่เข้ามาก็ได้สวมกอดลูกสาว

"ไหนเล่าเรื่องผู้ชายคนนั้นให้แม่ฟังหน่อยสิ...ว่าลูกสาวของแม่มีอาการแบบนี้เพราะผู้ชายคนนั้นใช่ไหม"....

ตอนนี้ภายในใจของฉันจะเล่ายังไงดีล่ะ ถ้าเล่าเรื่องของเขาอย่างละเอียดก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะเรื่องการห้ามเปิดเผยข้อมูล

พอคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกทีก็ทำให้ฉันเกิดอาการเครียดหนักกว่าเก่านะสิ

"ว่าไง ... อย่าเงียบสิ.. พ่อกับแม่เป็นห่วงนะ...เล่าให้แม่ฟังได้ไหมอย่าเก็บเอาไว้คนเดียวสิ"...แม่เร่งเร้าพร้อมกับบีบมือฉัน

ตอนนี้ฉันได้แต่กอดแม่แล้วร้องไห้ส่วนแม่ก็ได้แต่ลูปปอยผมฉันเบาๆ

"หนูขอเวลาทำใจหน่อยนะคะคุณแม่ แต่รับรองหนูลืมเขาได้แน่นอนค่ะ หนูจะลืมเขาให้ได้ค่ะคุณแม่ หนูสัญญา"

ภายในใจของฉันตอนนี้ฉันจะบอกแม่ได้ยังไงกันเล่าว่าเค้ามีเซ็กที่วิปริตวิปลาส อารมณ์โมโหรุนแรง เอาแต่ใจ

ฉันได้แต่กอดแม่แล้วร้องไห้เบาๆ แม่ก้มลงมาจูบกลางหน้าผากของฉัน

"แม่ภูมิใจกับตัวลูกนะ ตั้งแต่มีลูกแม่ก็มีความสุข ลูกไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังและมีอะไรลูกก็ปรึกษาแม่ตลอดอย่าเก็บความทุกข์ไว้คนเดียวนะลูกมีอะไรเล่าให้แม่คนนี้ฟังได้เสมอนะ"

"ขอบคุณค่ะ คุณแม่"

ตอนนี้ฉันกอดแม่แน่นขึ้นด้วยความรักที่ฉันมีต่อท่าน อ้อมกอดของใครก็ไม่อุ่นเท่าอ้อมกอดของแม่ฉันอีกแล้วเมื่อได้พูดคุยกับแม่ทำให้ฉันมีพลังขึ้นมาอีกเยอะ !