อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 8

"ค่ะ...ท่านประธาน....ฉันมองว่าฉันได้มาทำงานอยู่ที่สำนักงานที่ใหญ่โตหรูหรา โอ่อ่าสะอาดสะอ้าน เงียบทุกระเบียบนิ้วของคุณ ฉันอยากจะเข้ามาทำงานที่นี่จนแทบจะห้ามใจไม่ไหว อีกอย่างเพราะสวัสดิการและเงินเดือนของที่นี่ดีมากและบริษัทใหญ่โตมั่นคง ดิฉันจึงอยากมาฝึกงานที่นี่เพื่อความมั่นคงของชีวิต เพราะทุกคนที่เคยทำงานที่นี่เมื่อออกไปทำงานที่อื่นมักจะได้เงินเดือนที่แพงและตำแหน่งที่ดีและใหญ่โตค่ะ" .... ฉันได้บอกกับเขา

"อืม... ทัศนคติของคุณที่มีต่อบริษัทของผมดีมากเลยนะ....ถือว่าไม่เลว....แต่ผมอยากรู้ทัศนคติของคุนที่มีต่อผมล่ะ....เป็นยังไงบ้าง ?

"คะ !!! ท่านประธาน....ว่าอะไรนะคะ"

"ผมพูดไปแล้วนะ แล้วคุณก็เรียนได้เกรด 4.0 สูงเสียด้วย คุณได้เหรียญทองคุณได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ผมจะไม่บอกซ้ำนะ"...ปากหนาได้รูปพูดพร้อมกับส่งสายตาคมจ้องตาฉันไม่กระพริบ

"ค่ะ...ท่านประธาน"......เมื่อเขาพูดด้วยสีหน้าราบเรียบแบบนี้ฉันจึงได้แต่ทำหน้าจ๋อยไปถนัดตา

"ทัศนคติของดิฉันที่มีต่อท่านประธานก็คือว่าท่านประธานเป็นคนที่เงียบ เก็บตัว อายุน้อยแต่สามารถประสบความสำเร็จกับธุรกิจได้ด้วยตัวเองโดยไม่พึ่งความช่วยเหลือจากที่บ้านเลยแม้แต่น้อย ท่านประธานเป็นคนเรียบง่าย เชาว์ปัญญา ฉลาดแหลมคม จิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น คุณเป็นนักสังคมสังเคราะห์ตัวจริง ชอบช่วยเหลือคนยากจน ชอบสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ท่านลงทุนอะไรไปแล้วไม่เคยพลาด และที่ฉันชอบท่านประธานมากที่สุดและทำให้ฉันหลงใหลในบริษัทนี้อยากมาทำงานที่นี่ก็คือการลงทุนในเทคโนโลยีด้านการเกษตรของท่านประธานที่ทำให้คนจนได้อิ่มท้องในราคาที่ต่ำกว่าตลาดค่ะ ทำให้ดิฉันประทับใจทั้งบริษัทและประทับใจในตัวท่านประธานค่ะ จึงเลือกมาสมัครงานที่นี่และก็สอบผ่านค่ะ และดิฉันเองก็ดีใจมากๆที่ได้เข้ามาทำงานที่บริษัทของท่านประธานค่ะ และได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทนี้และเป็นส่วนหนึ่งของท่านประธานค่ะ"

ฉันพูดพร้อมกับชำเลืองมองท่านประธานด้วยความรู้สึกสับสนในคำถามของเขาที่ถามฉันอย่างไม่หยุดและดวงตาคมของเขาที่กำลังมองฉันอยู่ในขณะนี้ ฉันได้แต่ควบคุมจิตใจของตัวเองไม่ให้มันกระส่ำกระส่ายมากไปกว่านี้

ฉันอยากจะมุดแผ่นดินหนีจริงๆไม่อยากเห็นหน้าเค้าเลย โดยเฉพาะรอยยิ้มจากผู้ชายที่หล่อราวเทพบุตรอย่างเขา มันทำให้หัวใจฉันอ่อนระทวย สูญเสียการเป็นตัวเองไปอย่างมาก

ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วฉันเป็นผู้หญิงที่มั่นอกมั่นใจ แต่ฉันต้องเสียการเป็นตัวของตัวเองเมื่อได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหล่าของท่านประธานคนนี้

"ดีมากเคท !!! คุณตอบคำถามได้ดีมาก คำตอบของคุณประทับใจผมมากเลยนะและผมชอบมากที่คุณบอกว่าคุณชอบผม"

เค้าพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉันอีกครั้ง

"ขอโทษคะท่านประธาน....ดิฉันพูดผิดค่ะ....ดิฉันไม่ได้ชอบท่านประธานค่ะ....แต่ดิฉันชื่นชอบในการทำงานและการตัดสินใจของท่านประธานนะคะ....ดิฉันไม่ได้ชอบท่านประธานแบบชู้สาวนะคะ....ท่านประธานอย่าได้เข้าใจผิดค่ะ"

ยิ่งได้พูดคุยกับเค้าแบบนี้เป็นเวลากว่า 2 ชั่วโมงตอนนี้ฉันก็ตอบใจตัวเองได้แล้วว่าฉันชอบเขา ฉันยอมรับกับตัวเองแล้วฉันไม่อาจปิดบังตัวเองจากความรู้สึกนี้อีกต่อไป

ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ฉันเห็นเค้าในอินเตอร์เน็ตก็ดูดีแค่เพียงว่าเค้ามีเสน่ห์เค้าดูหล่อดี แต่เมื่อเจอเขาเลยตัวจริงพระเจ้าช่วย !! เขากลับดูดีกว่าในอินเตอร์เน็ตกี่ล้านเท่าล่ะ

หัวใจดวงน้อยของฉันไม่อาจปฏิเสธผู้ชายคนนี้อีกต่อไปได้แล้วฉัน รู้ตัวเองดีว่าฉันไม่มีหวังหรอกที่จะให้คนอย่างเค้ามามองฉัน ด้วยเรื่องฐานะเงินทอง การศึกษาฉันไม่สามารถเทียบเขาได้เลยจริงๆเรา สองคนเป็นเหมือนรถไฟคู่ขนานที่ไม่มีทางจะมาบรรจบกันได้

แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะในเมื่อหัวใจดวงนี้ดวงน้อยของฉันหลงรักเขาให้แล้วเต็มเปา ความรักของฉันที่มีอยู่ในหัวแน่นอกไปหมด ฉันได้แต่ถอนหายใจด้วยความเศร้า แบบหวานปนขมการที่เค้าแวะมาออกกำลังกายที่นี่มันก็แค่ความบังเอิญ แล้วก็มาเจอกับฉันที่สวนสาธารณะแห่งนี้

หัวใจของฉันไม่สามารถปฏิเสธหนุ่มโสดที่สุดแสนจะร่ำรวย ชอบเก็บตัวและแถมยังทำตัวปริศนาคนนี้ได้เลยหัวใจ ของฉันได้เปิดรับเขาเข้ามาในหัวใจแล้วยังเต็มเปา

สเตฟานี่เธอชอบเขาเธอชอบผู้ชายคนนี้ไปแล้ว 100% เขาคือคนที่ใช่สำหรับเธอ แล้วเธอล่ะคือคนที่ใช่สำหรับเขาไหม ??? ฉันได้แต่ถามตัวเอง