อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 9

ตอนนี้หัวใจและหัวสมองของฉันกำลังตีกันอยู่แต่ความคิดของฉันก็ได้หลุดลอยจากภวังค์เมื่อเขาได้เรียกฉันอีกครั้ง สติที่กำลังหลุดลอยของฉันจึงกลับมาเป็นสเตฟานี่คนเดิม ที่เพิ่มเติมคือมีท่านประธานคนนี้อยู่ในหัวใจ

" ผมว่าวันนี้ผมสอบถามคุณไปเยอะมากเลยนะ"

"ค่ะ คุณลีโอ...ไม่เป็นไรค่ะ...ดิฉันเป็นพนักงานของคุณ....ดิฉันยินดีตอบทุกคำถามอยู่แล้วค่ะ"

"ผมว่าผมอยากจะไปหาคาเฟ่ดื่มกาแฟสักหน่อยที่นี่ร้านไหนร้านดังและรสชาติใช้ได้บ้างล่ะ"....เขาถามฉันอีกแล้ว !!!

"อ๋ออยู่ห่างจาก ที่นี่ไม่ไกลค่ะคุณลีโอ คุณให้คนขับรถออกไปทางตะวันออกเลี้ยวซ้ายประมาณ 300 เมตร ร้านอยู่ขวามือค่ะ เป็นคาเฟ่ชิคๆชิลๆ รสชาติดีเริศพนักงานก็บริการดีค่ะ บรรยากาศในร้านก็โอเคนะคะ รสชาติใช้ได้เลยทีเดียวค่ะ"

"คุณไปนั่งคาเฟ่ที่นั่นบ่อยเหรอ"

"บางครั้งคะ ดิฉันจะไปนั่งคาเฟ่ที่นั่นก็ต่อเมื่อมีเพื่อนเลี้ยงคือมีคนจ่ายตังค์ให้นะค่ะ เพราะว่าราคาก็แพงเหมือนกัน แต่สำหรับดิฉันแล้วไม่ค่อยได้ไปนั่งร้านนั้นหรอกค่ะเพราะเป็นแค่พนักงานค่ะ ดิฉันไม่มีปัญญาคะ สำหรับคุณแล้วก็คงไม่เท่าไหร่หรอกนะคะ"

"ถ้าอย่างนั้นวันนี้คุณก็คิดว่าผมเป็นเพื่อนคุณก็แล้วกัน ผมขอเลี้ยงกาแฟคุณก็แล้วกันนะ ไปนั่งคาเฟ่เป็นเพื่อนผมหน่อย"

ตอนนี้ฉันอ้าปากของพูดไม่ออกอะไรนะท่านประธานชวนฉันไปนั่งคาเฟ่ดื่มกาแฟด้วยกันอย่างนั้นนะเหรอ.....เธอฝันไปสเตฟานี่ !!! ฉันคิดในใจ

" ไม่ดีกว่าคะ "

" ไม่ต้องเกรงใจ และไม่ต้องเกร็งเวลาอยู่กับผม อายุเราก็ไล่ๆกัน คิดซะว่าผมเป็นเพื่อน ไปด้วยกันเถอะ คิดว่าเพื่อนเลี้ยงเพื่อนก็เเล้วกัน" เขายิ้มอ่อนๆ

"ค่ะ ท่านประธาน...ดิฉันไปนั่งคาเฟ่ดื่มกาแฟเป็นเพื่อนท่านประธานได้นะคะ...แต่ดิฉันไม่อาจเป็นเพื่อนของท่านประธานได้หรอกค่ะ ดิฉันคงไม่อาจเอื้อม"