โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 104

พระเจ้า รบกวนอุลตร้าแมน สไปเดอร์แมนหรือฮีโร่ของผู้คน โปรดมาช่วยเธอด้วย!

ทันทีที่ความคิดในใจของอันรันดังขึ้น เธอก็ได้ยินเสียงเย็นเยียบ: "ออกไป!"

เธออดไม่ได้ที่จะมองมันด้วยความประหลาดใจ

อันธพาลทั้งสองตะลึง นี่มันอะไร มีผู้ชายออกมากลางดึก แกล้งเป็นพระเอก?

อันธพาลอ้วนเหลือบมองไปที่ฮัวเทียนหลันด้วยความรังเกียจ ชายคนนี้ดูเป็นวีรบุรุษ แต่นี่น่าจะเป็นแค่ความคิดเพ้อฝัน

เลือกสาวๆ แกล้งทำเป็นหล่อ เขาหยิบหินขึ้นมาโยนไปที่เท้า

"ไอ้หนุ่ม ที่นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับแก รีบไปซะ! "

อันธพาลอ้วนพูดอย่างเย็นชา แต่ทันทีที่เสียงนั้นลดลง อันธพาลผอมก็ก้าวไปข้างหน้า และมองไปที่ Mercedes-Benz G ที่ฮัวเทียนหลันเพิ่งลงมา

คืนนี้ได้โชคจริงๆ อันนี้มีแจกมาสองรางวัล

อันธพาลผอมรู้ว่าแถวนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่ดูแล เขาสามารถขับรถ G ใหญ่คันนี้และหลบหนีไปต่างประเทศได้

ถึงเวลาแค่เปลี่ยนมือ ก็มีกี่แสนแล้ว

"ไอ้อ้วน ไล่คนทำไม? นี่คือผู้มีพระคุณที่ให้เงินถึงที่ ดังนั้นเรามารักษากันให้ดี" พูดแล้ว ชายร่างผอมก็เข้าเกียร์แล้ว เขาหยิบมีดผลไม้ออกมาจากเสื้อกั๊กตัวเล็กที่เขาสวมอยู่ มาเล่นอยู่ในมือ

อันรันอยู่ที่มุมหนึ่งภายใต้ความมืดมิด แอบมองชายตรงหน้า

เสียงนี้ คุ้นมาก! รูปร่างนี้ ดูเหมือนมาก!

เมื่อฮัวเทียนหลันหันไปด้านข้างเล็กน้อย และแสดงใบหน้าของเขาภายใต้โคมไฟถนน อันรันแทบจะกรีดร้อง

ฮัวเทียนหลัน มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!

แต่ในใจของเธอ มีความปิติยินดี

ถ้าฮัวเทียนหลันอยู่ที่นี่ ตราบใดที่เธอส่งเสียงออกไป เธอก็จะปลอดภัยอย่างแน่นอน

ฮั่วเทียนหลันมองไปที่สองอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าเขา สิ่งนี้อันที่จริงคนขับรถสามารถจัดการมันได้

แต่ลึกลับ เมื่อนึกถึงเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผู้หญิงคนนั้น ฮั่วเทียนหลันจึงต้องการลงมาดูว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

เขาก้าวไปข้างหน้า และอันธพาลตัวผอมเห็นว่าชายคนนั้นไม่ได้ถอยหนี จึงเดินหน้าแทงเขาทันทีด้วยมีดผลไม้

ฮั่วเทียนหลันกระพริบตา จากนั้นเขาก็จับข้อมืออันธพาลร่างผอม ร่างกายของเขาออกแรงในทันที และอันธพาลร่างผอมก็ถูกเหวี่ยงออกจากหลังของเขา

อันธพาลอ้วนรู้ประสิทธิภาพการต่อสู้ของอันธพาลผอม นี่คือคนเหี้ยมโหด เขาถูกนำตัวมารอบเดียวก็ปล่อย

เขากำหมัดแน่น หัวเราะฮ่า ๆ พึมพำ แกรอ.....

ฮั่วเทียนหลันลุกขึ้นเล็กน้อย แต่ในความเป็นจริงร่างกายของเขาพร้อมสำหรับการจู่โจมของพวกอันธพาลอ้วนเสมอ

แต่คาดไม่ถึงว่าหลังจากที่รอสักพัก อันธพาลอ้วนก็ผ่านร่างของเขาไปเหมือนคนโง่ วิ่งหนีไป ความเร็วนั้นอาจทำลายสถิติโอลิมปิกได้

ฮั่วเทียนหลันตะลึงเล็กน้อย เมื่อมองย้อนกลับไปยังตำแหน่งที่หญิงสาวอยู่

เขาคิดว่าอย่างน้อยหญิงสาวคนนั้นควรจะขอบคุณเขา กล่าวขอบคุณ ถึงอย่างไรเขาก็ช่วยเธอไว้

แต่ฮั่วเทียนหลันเห็นมุมมืดมีเพียงเสียงลมพัดใบไม้เบา ๆ

คนล่ะ? ไปไหนแล้ว?

เขางงเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้น?

ผู้หญิงคนนั้น อาจเป็นเพราะฮีโร่มาช่วยคนสวย และกลัวว่าจะถูกขออะไรตอบแทนจึงวิ่งหนีไป

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฮั่วเทียนหลันก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อย.....

นี่มัน ไม่โอ้อวดเกินไปหรอ!

เขากลับไปที่รถอย่างไม่เต็มใจ และให้คนขับวนไปรอบ ๆ

แต่ลั่นลานกระสับกระส่ายเล็กน้อยในรถ และพูดกับฮั่วเทียนหลันอย่างกระวนกระวาย : "คุณลุง หนูลงไปได้ไหม? ป้าคนนั้นเมื่อกี้ เหมือนเป็นแม่ของหนู! "

ลั่นลานแค่มองผ่านกระจก และเมื่อเธอได้ยินเสียงก็ดูเหมือนแม่ของเธอ