โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 122

ส่วนผู้ชายที่นอนอยู่นั้น มือข้างหนึ่งก็ล็อคมือของเธอ และอีกมือก็สัมผัสเธอแล้ว

อันรันรู้สึกไม่ชัด คนที่อยู่บนตัวเธอน่าจะเป็นฮัวเทียนหลัน

แต่โดนคนอัปยศกดลงบนเตียงแบบนี้ ท่าทางแบบนี้

เธอดิ้นสองสามครั้ง และตะโกนว่า : "คุณฮัว คุณทำฉันเจ็บแล้ว......"

ฮั่วเทียนหลันย่อตัวลง จิตใจอันรันมึนงงเล็กน้อยกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่อบอวลไปทั่ว และกล่าวว่า: "ทำไม? ไม่สบายเหรอ? "

ขณะที่เขาพูด เขาก็กัดติ่งหูของอันรัน

อันรันตอบอย่างเฉยเมย ท่าทางที่ไม่ถือว่าน่าอับอาย ในที่สุดก็ทำให้เธอรู้สึกอ่อนโยนกับฮั่วเทียนหลัน

อันรันหน้าแดง จะได้ยังไง......

แต่ฮั่วเทียนหลันพูดเสียงแหบ : "ขยับ! "

"คุณฮัว นี่......" อันรันพยายามต่อรอง

ในที่สุดการเคลื่อนไหวของฮัวเทียนหลันก็หยุดลง

ฮัวเทียนหลันเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ให้ความร่วมมือต่อการตอบสนอง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ภายใต้ร่างกายของเขา

อันรันกำลังรีบ เมื่อรู้ว่าฮั่วเทียนหลันกำลังปล่อยให้ตัวเองพึ่งพาตนเอง

เธอไม่ควรเขินอายอีกต่อไป แต่เดิมสิ่งต่างๆระหว่างสามีและภรรยาเป็นความสุขในห้องส่วนตัว

ในครั้งต่อไป จะไม่มีเวลาให้ฮัวเทียนหลันแสดงออกอย่างเต็มที่

ฮั่วเทียนหลันอดทนต่อปฏิกิริยาที่อยู่เบื้องล่าง แต่ในขณะที่อันรันคลื่นขึ้นลงแปรปรวน ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้ เสียงคำรามก็ถ่ายทอดกับร่างกายของอันรัน

อันรันกรีดร้อง ทั้งร่างแทบจะเป็นลมเพราะความร้อนของร่างกายของฮั่วเทียนหลัน

เขานอนบนร่างของฮั่วเทียนหลันทันที และไม่มีแรงแม้แต่จะขยับ

เธอต้องการล้าง แต่รู้สึกว่าเปลือกตาของเธอหนักและร่างกายของเธอไม่เชื่อฟังเลย

ท่านี้ น่าจะรู้สึกอับอายใช่ไหม?

เธอคิดกับตัวเองแล้วก็หลับไปอย่างสนิท

เมื่อตื่น ก็ถึงในเช้าวันรุ่งขึ้น

แสงแดดลอดผ่านผ้าม่าน ส่องสว่างไปทั่วห้อง

หน้าแดงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอันรัน เธอพูดตะกุกตะกัก : "ฮัว คุณฮัว มันเช้าแล้ว......หรือว่า......อย่าเสียสุขภาพดีกว่า......"

คำพูดของอันรัน เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มขี้เล่นของฮั่วเทียนหลัน เขากล่าวว่า : "จุดไฟให้ฉันแล้วไม่รับผิดชอบดับไฟให้ฉันเหรอ? "

ใบหน้าของอันรันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ สาเหตุเกิดจากอะไร......เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้ที่กลับมาเมื่อคืน แล้วเริ่มที่จะทำร้ายการนอนหลับของเธอ

จากนั้นความคิดของอันรันก็เกิดคลื่นของงานเลี้ยงที่เร่าร้อนจากเมื่อคืน ไม่คาดคิดร่างกายก็มีปฏิกิริยาตอบสนองเล็กน้อย

ร่างกายของอันรันไม่สามารถควบคุมได้ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการต่อต้านในใจของเธอ แต่ถูกฮัวเทียนหลันทำร้ายอีกครั้งพอแล้ว

เธอไม่สามารถทำอะไรได้ และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปิดปากของเธอไม่ให้ส่งเสียงใด ๆ

นี่เป็นเวลากลางวัน ฮัวหมู่และคนอื่นๆ อยู่ชั้นล่าง ฮั่วเทียนหลันหน้าหนา แต่เธอยังอาย!

ในที่สุด ฮัวเทียนหลันก็พุ่งเข้ามาอย่างดุเดือด และอันรันก็ถูกเขาวางลงบนเตียงอีกครั้ง

ฮั่วเทียนหลันก้าวลงจากอันรัน เหลือบมองอันรันอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ไปที่ห้องน้ำ

อันรันไม่มีแรงแม้แต่จะยกนิ้วของเธอ แต่รู้สึกว่าสิ่งของที่เป็นของฮั่วเทียนหลันในร่างกายของเธอค่อยๆไหลลง