ส่วนผู้ชายที่นอนอยู่นั้น มือข้างหนึ่งก็ล็อคมือของเธอ และอีกมือก็สัมผัสเธอแล้ว
อันรันรู้สึกไม่ชัด คนที่อยู่บนตัวเธอน่าจะเป็นฮัวเทียนหลัน
แต่โดนคนอัปยศกดลงบนเตียงแบบนี้ ท่าทางแบบนี้
เธอดิ้นสองสามครั้ง และตะโกนว่า : "คุณฮัว คุณทำฉันเจ็บแล้ว......"
ฮั่วเทียนหลันย่อตัวลง จิตใจอันรันมึนงงเล็กน้อยกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่อบอวลไปทั่ว และกล่าวว่า: "ทำไม? ไม่สบายเหรอ? "
ขณะที่เขาพูด เขาก็กัดติ่งหูของอันรัน
อันรันตอบอย่างเฉยเมย ท่าทางที่ไม่ถือว่าน่าอับอาย ในที่สุดก็ทำให้เธอรู้สึกอ่อนโยนกับฮั่วเทียนหลัน
อันรันหน้าแดง จะได้ยังไง......
แต่ฮั่วเทียนหลันพูดเสียงแหบ : "ขยับ! "
"คุณฮัว นี่......" อันรันพยายามต่อรอง
ในที่สุดการเคลื่อนไหวของฮัวเทียนหลันก็หยุดลง
ฮัวเทียนหลันเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ให้ความร่วมมือต่อการตอบสนอง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ภายใต้ร่างกายของเขา
อันรันกำลังรีบ เมื่อรู้ว่าฮั่วเทียนหลันกำลังปล่อยให้ตัวเองพึ่งพาตนเอง
เธอไม่ควรเขินอายอีกต่อไป แต่เดิมสิ่งต่างๆระหว่างสามีและภรรยาเป็นความสุขในห้องส่วนตัว
ในครั้งต่อไป จะไม่มีเวลาให้ฮัวเทียนหลันแสดงออกอย่างเต็มที่
ฮั่วเทียนหลันอดทนต่อปฏิกิริยาที่อยู่เบื้องล่าง แต่ในขณะที่อันรันคลื่นขึ้นลงแปรปรวน ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้ เสียงคำรามก็ถ่ายทอดกับร่างกายของอันรัน
อันรันกรีดร้อง ทั้งร่างแทบจะเป็นลมเพราะความร้อนของร่างกายของฮั่วเทียนหลัน
เขานอนบนร่างของฮั่วเทียนหลันทันที และไม่มีแรงแม้แต่จะขยับ
เธอต้องการล้าง แต่รู้สึกว่าเปลือกตาของเธอหนักและร่างกายของเธอไม่เชื่อฟังเลย
ท่านี้ น่าจะรู้สึกอับอายใช่ไหม?
เธอคิดกับตัวเองแล้วก็หลับไปอย่างสนิท
เมื่อตื่น ก็ถึงในเช้าวันรุ่งขึ้น
แสงแดดลอดผ่านผ้าม่าน ส่องสว่างไปทั่วห้อง
หน้าแดงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอันรัน เธอพูดตะกุกตะกัก : "ฮัว คุณฮัว มันเช้าแล้ว......หรือว่า......อย่าเสียสุขภาพดีกว่า......"
คำพูดของอันรัน เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มขี้เล่นของฮั่วเทียนหลัน เขากล่าวว่า : "จุดไฟให้ฉันแล้วไม่รับผิดชอบดับไฟให้ฉันเหรอ? "
ใบหน้าของอันรันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ สาเหตุเกิดจากอะไร......เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้ที่กลับมาเมื่อคืน แล้วเริ่มที่จะทำร้ายการนอนหลับของเธอ
จากนั้นความคิดของอันรันก็เกิดคลื่นของงานเลี้ยงที่เร่าร้อนจากเมื่อคืน ไม่คาดคิดร่างกายก็มีปฏิกิริยาตอบสนองเล็กน้อย
ร่างกายของอันรันไม่สามารถควบคุมได้ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการต่อต้านในใจของเธอ แต่ถูกฮัวเทียนหลันทำร้ายอีกครั้งพอแล้ว
เธอไม่สามารถทำอะไรได้ และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปิดปากของเธอไม่ให้ส่งเสียงใด ๆ
นี่เป็นเวลากลางวัน ฮัวหมู่และคนอื่นๆ อยู่ชั้นล่าง ฮั่วเทียนหลันหน้าหนา แต่เธอยังอาย!
ในที่สุด ฮัวเทียนหลันก็พุ่งเข้ามาอย่างดุเดือด และอันรันก็ถูกเขาวางลงบนเตียงอีกครั้ง
ฮั่วเทียนหลันก้าวลงจากอันรัน เหลือบมองอันรันอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ไปที่ห้องน้ำ
อันรันไม่มีแรงแม้แต่จะยกนิ้วของเธอ แต่รู้สึกว่าสิ่งของที่เป็นของฮั่วเทียนหลันในร่างกายของเธอค่อยๆไหลลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง