โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 130

คำพูดนี้ฟังดูเหมือนว่ากำลังขอคำแนะนำ แต่ในน้ำเสียงนั้นราวกับว่าอันหรันแต่งงานกับฮั่วเทียนหลันนั้นคือเจตนารมณ์ของเธอยังไงยังงั้น

อันหรันชายตามองไปที่หญิงสาวผู้นี้ อายุของเธอดูท่าจะยังไม่ค่อยเยอะ การแต่งกายก็ไม่ถือว่าโป๊เปลือยแต่อย่างใด ติดแค่การแต่งหน้าของเธอนั้นที่ดูจัดไปเสียหน่อย

หญิงสาวแบบนี้ดูท่าจะยังไม่ถูกกระแสของสังคมชักจูงให้เสียนิสัย เธอยังคงรักษาไว้ซึ่งกลิ่นอายของความบริสุทธิ์ ทำให้อันหรันมีความทอดถอนใจเล็กน้อย

เธอพูดขึ้นเสียงเบา : "เขารักฉัน เขาจึงแต่งงานกับฉัน"

ทันทีที่อันหรันเอ่ยประโยคนี้ออกมา หญิงสาวคนนั้นก็ตกตะลึงเล็กน้อย แต่กลับมีเสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นจากด้านหลังเธอ

"ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้ ใครเขาก็รู้ว่าตอนที่แต่งงานเธอเล่นละครอยู่คนเดียว!"

"ใช่ ความรักอย่างงั้นเหรอ ถุย คนเขารู้กันหมดว่าคนที่ฮั่วเส้าชอบน่ะคือมู่เหว่ยสาวน้อยสุดฮอตคนนั้นต่างหากล่ะ ... "

อันหรันส่ายหัวไปมาอย่างเบื่อหน่าย เขาไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับคนพวกนี้อีกแล้ว จึงเลือกที่จะก้มหน้ามองโทรศัพท์มือถือ ไม่สนใจพวกหล่อนอีกต่อไป

ขณะเดียวกันนี้เอง นายอ้วนกอเล่นไพ่นกกระจอกแพ้ไปสองสามเกม เขาเกิดอาการหงุดหงิดเล็กน้อยจึงดันกระดานไพ่ออก แล้วกล่าวขึ้นเสียงดัง : "ไม่เล่นแล้ว เลิกเล่นแล้ว วันนี้ฉันมือไม่ขึ้น!"

พูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นเดินมานั่งตรงกลางระหว่างอันหรันกับหญิงสาว พร้อมทั้งยกแขนขึ้นมาโอบกอดหญิงสาวที่อยู่ข้างๆอันหรันอย่าเนียนๆ

หญิงสาวรีบยกยิ้มอย่างประจบ อีกทั้งยังเอ่ยทักทายนายกอเสียงอ่อนหวาน

กลุ่มฮัวเส้าซู่ขาดอีกคนหนึ่ง เขาจึงตะโกนเรียกพี่ชายรองให้มาร่วมวงด้วย

ฮั่วเทียนหลันเดิมทีไม่ได้เต็มใจไปสักเท่าไหร่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะน้องชายตัวดีของเขาร้องตะโกนเรียกเขาเสียงดังอยู่ตลอดเวลา เขาเหลือบมองไปที่อันหรันเล็กน้อย ก่อนพบว่าเธอนั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟา เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงเดินไปร่วมวงกับฮัวเส้าซู่

นายอ้วนกอใช้มือหยอกล้อหญิงสาวด้านข้างตามอำเภอใจ ทั้งยังให้หญิงสาวป้อนเหล้าเขาอีกด้วย

แต่ทว่าดวงตาหื่นกระหายของเขานั้นกลับพยายามกวาดมองไปทั่วร่างกายของอันหรันอยู่บ่อยๆ

อันหรันรู้สึกกระสับกระส่ายเพียงเล็กน้อย เธอจึงเอนตัวไปพิงด้านข้างโดยไม่รู้ตัว

หลังจากดื่มเหล้าไปได้สองสามแก้ว ดวงตาของนายอ้วนกอก็เริ่มเบลอเล็กน้อย

ว่ากันว่าคนเราเมื่อกินอิ่มและร่างกายเริ่มอบอุ่นแล้วมักจะเกิดอารมณ์ตัณหา เขาคือแบบอย่างของคนพวกนั้นเลยล่ะ เพียงแค่เขาดื่มเหล้าเยอะหน่อย ท่อนล่างของร่างกายก็มักจะตั้งโด่สูงขึ้นเสมอ

เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นได้แค่ของเล่นของฮั่วเส้าแค่นั้น เขาจึงเอื้อมมือไปลูบแขนของอันหรันแล้วเอ่ยขึ้น : "คนสวย มานี่เร็ว เข้ามาอยู่ในอ้อมอกของพี่!"

อันหรันตัวสั่นเทา เขารีบลุกขึ้นและถอยห่างจากชายคนนี้ออกไปเล็กน้อย

เมื่อเห็นแววตาหื่นกระหายของชายคนนี้ อันหรันก็รู้สึกขนลุกด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาเสียดื้อๆ

เมื่อเห็นว่าอันหรันยังคงหลบอยู่ มองดูท่าทางหวาดกลัวของเธอ นายอ้วนกอก็มองออกทันทีว่าเธออยากจะอยู่ห่างจากเขา แต่ก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธเขาตรงๆ

เขาผลักหญิงสาวที่อยู่ข้างๆออกไปและโน้มตัวไปหาอันหรันพร้อมกับยื่นมือออกไปด้านหน้าอีกครั้ง : "คนสวย จะหลบทำไมหืม ฮั่วเส้าร่ำรวยและมีอำนาจ แต่ตระกูลกอของฉันก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเขานี่! มาเร็ว มาบอกพี่ว่าเธอต้องการอะไร อะไรก็ตามที่ฮั่วเส้าสามารถหาให้เธอได้ ฉันก็สามารถหาให้เธอได้หมดเหมือนกัน! "

ขณะนี้เองหญิงสาวคนที่ นายอ้วนกอเพิ่งกอดก่ายด้วยเมื่อตะกี้ได้เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น "กอเส้า เธอคือฮั่ว ... "

"หุบปาก! ฉันได้ถามอะไรเธอหรือยัง เห่าเหมือนหมาอยู่ได้ ไสหัวไปตรงนู้นไป!" นายอ้วนกอเกลียดการถูกรบกวนในตอนที่ตนกำลังจีบหญิงอยู่เป็นที่สุด เขาต่อว่าหญิงสาวคนนั้นสารพัดจนสาวเจ้าหน้าซีดเผือก ในที่สุดเธอก็เริ่มทนไม่ไหว ขอบตาของเธอแดงก่ำ เอ่อล้นด้วยน้ำตา

เธอย้ายตัวเองไปอยู่ตรงมุมอย่างเชื่อฟัง และมองไปยังนายอ้วนกอพลางขบคิดด้วยความคับแค้นใจ : "เจ้าโง่นี่ ฉันแค่อยากจะเตือนแกว่านั่นคือภรรยาของฮั่วเส้า แต่แกลนหาที่ตายเอง ก็สมควรแล้วล่ะ!"

มีเศรษฐีหนุ่มหลายคนให้ความสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ทุกคนกลับพร้อมใจกันเงียบราวกับว่ากำลังดูการแสดงดีๆอย่างไรอย่างนั้น

บางคนถึงกับยกนิ้วให้นายอ้วนกอ ในสายตาของพวกเขานายอ้วนกอคนนี้กำลังยั่วโมโหฮั่วเทียนหลันอยู่ล่ะ

แต่การกระทำของคนเหล่านี้กลับทำให้นายอ้วนกอคิดว่าพวกเขากำลังสนับสนุนให้ตัวเองพิชิตใจสาวบริสุทธิ์คนนี้ เห็นดังนั้นเขาจึงมั่นใจขึ้นเป็นอย่างมาก สาบานเลยว่าคืนนี้เขาจะต้องได้ลิ้มลองเจ้าดอกบัวหิมะตรงหน้านี้ให้ได้