โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 133

ทันทีที่ฮั่วเทียนหลันพูดจบ อันหรันก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ ดวงตากลมโตน่ารักของเธอนั้นเหมือนกำลังจะหลุดออกมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า "คุณ... คุณชายฮั่ว ... แบบนี้... คงจะไม่ดีเท่าไหร่มั้งคะ ... !”

อันหรันพูดเสียงตะกุกตะกัก เธอไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อจนไม่รู้เรื่องพวกนี้หรอกนะ

เธอเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการอาบน้ำด้วยกันของผู้ชายผู้หญิงแบบนี้อยู่บ่อยๆ ในใจเธอก็ไม่ได้ถือสาเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

เพราะถ้าเป็นคู่สามีภรรยากันตามปกติ เรื่องรสนิยมแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ช่วยกระชับความสัมพันธ์ที่ดีซะด้วยซ้ำ

แต่ระหว่างอันหรันและฮั่วเทียนหลันนั้น มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของการแต่งงานตั้งแต่แรก!

ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที : "แล้วเธอไม่ใช่ภรรยาของฉันเหรอ"

อันหรันนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฮัวเทียนหลันอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่เฉียบคมของเขานั้นทำให้เธอไม่กล้าที่จะสบตา

เธอเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบา : "ใช่ค่ะ ... "

“แล้วเธอยังจะรออะไรอยู่ล่ะ” ฮั่วเทียนหลันพูดจบก็ดึงมืออันของหรันแล้วลากเธอเข้าไปในห้องน้ำทันที

อันหรันพยายามขัดขืนอยู่สองสามครั้ง แต่ก็กลัวว่าฮั่วเทียนหลันจะใช้มืออีกข้างมากักตัวเธอไว้ และมันจะยิ่งลำบากกว่าเดิมถ้าเกิดว่าแผลของเขานั้นแตกขึ้นมาอีกรอบ

ช่างมันเถอะหน่า ก็แค่เรื่องอย่างว่าเองไม่ใช่เหรอ

เขาเป็นพ่อของลั่นลาน และกับเธอมันก็ไม่ใช่ครั้งแรก หวังแค่เพียงเขาจะอ่อนโยนขึ้นสักนิด

ฮั่วเทียนหลันกดปุ่มปล่อยน้ำอุ่นลงในอ้าง ก่อนจะหันกลับมาพูดกับอันหรัน : "ถอดเสื้อผ้าออกสิ!"

อันหรันกำมือสองข้างแน่นก่อนจะคลายออก เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สายตาเบื่อหน่ายของฮั่วเทียนหลันที่มองมา ทำให้เขาทำได้เพียงยอมปลดกระดุมที่คอเสื้อและถอดชุดกี่เพ้าออกอย่างเชื่อฟัง

นี่เป็นครั้งแรกที่อันหรันสวมแค่ชุดชั้นในเผชิญหน้ากับฮั่วเทียนหลันในตอนที่พวกเขาทั้งคู่ต่างก็มีสติดี ใบหน้าของเธอตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ ขาสองข้างของเธอหนีบเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

นี่คงนับว่าเป็นครั้งแรกได้ที่ฮั่วเทียนหลันสำรวจมองเรือนร่างของอันหรันอย่างละเอียด ผิวของเธอขาวนวลมาก สำหรับฮั่วเทียนหลันนั้น ความรู้สึกทุกครั้งที่ได้สัมผัสร่างกายของเธอ เขาคิดว่ามันเป็นความสุขทางกายอย่างยิ่งเลยแหละ

และในตอนนี้ท่าทางเขินอายของอันหรันนั้น มันยิ่งเหมือนเป็นการฉีดฉาปลุกอารมณ์ใส่ในร่างกายของเขา

ฮั่วเทียนหลันก้าวไปข้างหน้าและวางมือข้างที่ไม่มีแผลลงบนหน้าอกของอันหรันเบาๆ

อันหรันรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาอยากจะยกมือขึ้นมาขัดขวางการกระทำของฮั่วเทียนหลัน แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิด เมื่อฮั่วเทียนหลันกระแอมขึ้นเขาก็รีบเก็บมือลงไปในทันที ก่อนจะยืนตัวตรงอยู่อย่างนั้น

ฮั่วเทียนหลันยื่นมือเข้าไปในชุดชั้นในของอันหรันแล้วออกแรงบีบมันเบาๆ

อันหรันเมื่อถูกเขาสัมผัสส่วนอ่อนไหว ร่างกายของเธอก็เริ่มสั่นสะท้านและรู้สึกตัวอ่อนปวกเปียกลงในทันที

ฮั่วเทียนหลันรู้จุดอ่อนไหวของอันหรันดี ดังนั้นเขาจึงค่อยๆเลื่อนมือไปสัมผัสผิวขาวเนียนของอันหรันทั่วร่างกาย

ส่วนเรื่องอาบน้ำไม่ว่าจะทำก่อนและทำหลังจากที่เสร็จธุระก็มีค่าเท่ากัน หรือแม้กระทั้งทำไปพร้อม ๆ กันก็ยังได้เลย

อันหรันถูกฮั่วเทียนหลันสัมผัสทั่วร่างกายจนเริ่มจะทนไม่ไหว การตอบสนองกลับของร่างกายเมื่อถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกละอาย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอยากจะหาอะไรมายัดเข้าไปอยู่เต็มที

ตามร่างกายของเธอตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เหมือนกับแอปเปิ้ลที่กำลังสุกงอมรอให้ฮั่วเทียนหลันเด็ดมันลงมา

“ คุณ คุณชายฮั่วคะ... ”

เสียงของอันหรันสั่นสะท้าน แต่กลับแฝงไปด้วยความรู้สึกเหมือนกำลังออดอ้อน

ฮั่วเทียนหลันหยุดมือลงก่อนจะพูดขึ้น : "มีอะไร!"

"คือว่า คุณไม่ทำแบบนี้ได้ไหมคะ... ฉันรู้สึก... ไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ... " อันหรันพูดข่มเสียง แม้จะรู้ดีว่าถ้าพูดออกไปแบบนี้อาจทำให้ฮั่วเทียนหลันโกรธเคืองเธอเอาได้

แต่การที่เขาต้องมายืนให้ฮั่วเทียนหลันล่วงเกินอยู่เช่นนี้ มันทำให้อันหรันรู้สึกอับอายขายขี้หน้าไปด้วย

มันเหมือนกับว่าเธอเป็นของเล่นของฮั่วเทียนหลันที่เขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ

ฮั่วเทียนหลันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฟังเรื่องตลก เธอบอกว่ารู้สึกไม่สบายยังไงเหรอ