โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 142

คำพูดที่อันหรันพูด เมื่อฮัวเส้าซู่ฟังแล้วก็รู้สึกสบายใจ พี่สะใภ้คนนี้เป็นคนของครอบครัวฮัว ตายไปก็เป็นผีของครอบครัวฮัว เขามีจิตวิญญาณของครอบครัวฮัวอยู่เต็มเปี่ยม

สิ่งที่ครอบครัวฮัวทำให้ครอบครัวอันใครๆก็รู้กัน ครอบครัวอันจริงๆแล้วไม่ได้มีอะไรเลย ถ้าหากพ่อแม่ไม่ยืนกรานที่จะช่วยเขา ผมและพี่รอง ให้ตายก็ไม่มีทางเห็นด้วย

“ได้ ถ้างั้นผมจะช่วยคุณตรวจสอบ รอสักครู่” หลังจากที่ฮัวเส้าซู่ตอบกลับ เขาก็สั่งให้เลขาฯส่วนตัวของเขาไปตรวจสอบเกี่ยวกับเรื่องการหมุนเวียนของการเงินในบริษัท

เมื่อมองไปที่เลขาฯที่กำลังจะจากไป ฮัวเส้าซู่ก็ถอนหายใจออกมายาวๆ

เพื่อไม่ใช้เกิดความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างชายหญิงในบริษัท และสิ่งที่เป็นอยู่มันก็ดีอยู่แล้ว

ไม่ช้าข้อมูลที่อันหรันต้องการที่จะรู้ ก็มากองอยู่ตรงหน้าของฮัวเส้าซู่

ฮัวเส้าซู่ค่อยๆตรวจสอบทีละแผ่น ช่วงนี้ดูเหมือนว่าไม่มีเงินทุนไหลเวียนไปยังกลุ่มของครอบครัวอันเลยแม้แต่น้อย

ไม่เลว พี่รอง พี่ทำได้ดีจริงๆ รักษารากฐานของครอบครัวฮัวไว้ได้ดี

เมื่อฮัวเส้าซู่ดูเสร็จ ก็ส่งข้อมูลเหล่านี้ไปให้กับพี่สะใภ้สอง

เมื่ออันหรันได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอก็รีบเปิดดูทันที

ในความเป็นจริงเธอต้องการดูแค่การหมุนเวียนเงินของเมื่อคืนเท่านั้น แต่เพื่อที่จะไม่ให้ฮัวเส้าซู่สงสัย ดังนั้นเธอจึงต้องตรวจเอกสารมากมายขนาดนี้

อันหรันตรวจดูแล้ว ปรากฏว่าในข้อมูลเหล่านี้ ไม่มีร่องรอยของเงินสองพันล้านอยู่เลย

และเมื่อสักครู่เธอก็ได้เข้าไปตรวจสอบในเว็บไซต์ของธนาคาร ว่าเงินจำนวนนี้ใครเป็นคนโอนมาให้เธอ แต่ว่าชื่อของผู้โอนยังคงถูกเก็บเป็นความลับ ไม่สามารถตรวจสอบได้

พอแล้ว อันหรันคิดที่จะยอมแพ้ เนื่องจากหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

เธอจะทำอย่างไรกับโชคครั้งนี้ของเธอ และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

โจวหยวน ถูกเรียกเข้าไปพบที่ห้องทำงานของประธานบริษัท Fahrenheit Group

ฮั่วเทียนหลันกำลังดูแผนธุรกิจล่าสุดของบริษัท มองด้วยความรวดเร็ว เมื่อเห็นโจวหยวนเข้ามา ก็เอากระดาษเหล่านั้นวางลง จากนั้นหันมองมาทางโจวหยวนพร้อมกับพูดว่า “เรื่องเงินที่ให้จัดการเมื่อวาน เรียบร้อยหรือยัง?”

โจวหยวนพยักหน้าแล้วพูดว่า “เมื่อคืนหลังจากที่ท่านประธานบอกผม ผมก็รีบจัดการให้เรียบร้อยโดยทันที！”

ฮั่วเทียนหลันส่งเสียงออกมาว่า อืมมมม พร้อมกับโบกมือ เพื่อบ่งบอกว่าตอนนี้หมดธุระกับโจวหยวนแล้ว

โจวหยวนตกใจ ท่านประธานฮัวเรียกตัวเองเข้ามาพบ เพียงเพราะเรื่องแค่นี้?

แต่ว่าเงินสองพันล้านนี้เป็นเงินที่เอาไว้ใช้สำรอง เงินจำนวนนี้ต้องรายงานให้ท่านประธานคนก่อนได้รับรู้

ถ้าหากถึงเวลาที่ท่านประธานคนก่อนรับรู้ขึ้นมา เขาควรจะตอบกลับไปว่าอย่างไร?

โจวหยวนกำลังคิดถึงเรื่องนี้ เขาลังเลที่จะเดินออกไป

แต่ทว่าฮั่วเทียนหลันสังเกตเห็นโจวหยวนทำท่าทางเก้ๆกังๆ เขาจึงตะโกนถามออกไปว่า “คุณกำลังกังวลอะไร?”

โจวหยวนถอนหายใจ ส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “ไม่มีอะไรครับ”

“มีอะไรก็พูดออกมา” ฮั่วเทียนหลันถาม

โจวหยวนลังเลที่จะพูด แต่ในที่สุดก็พูดออกมาว่า “ท่านประธานฮัว เงินจำนวนนั้นเป็นเงินสำรองของบริษัท ถ้าหากท่านประธานคนเก่าถามขึ้นมา....”

“งั้นก็บอกว่าฉันเป็นคนเอาไปสิ” ฮั่วเทียนหลันพูด

โจวหยวนชะงัก คำพูดที่ท่านประธานพูดมานั้นไม่มีปัญหา แต่ถ้าหากท่านประธานก่อนถามว่าเอาเงินมากมายขนาดนี้ไปทำอะไร ผมควรจะตอบไปว่าอย่างไร！

“ท่านประธานฮั่ว ถ้าหากท่านประธานท่านก่อนถามว่าท่านเอาเงินจำนวนนี้ไปทำอะไร? ฉันควรจะตอบเขายังไง?”โจวหยวนกลับมาพูดถึงพูดถึงปัญหานี้

ฮั่วเทียนหลันเพ่งตามองไปที่เขา ทำไมวันนี้โจวหยวนกลายเป็นคนจู้จี้จุกจิก และเขาก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าหากพ่อของฉันถามถึงเรื่องนี้ คุณก็ให้เขามาถามฉันเอง”