โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 141

โจวหยวนวางสายโทรศัพท์ รู้สึกประหลาดใจ เพราะว่าท่านประธานฮั่วกับคุณผู้หญิงไม่ได้มีเรื่องอะไรบาดหมางกันมานานแล้ว

ตอนนี้มันเที่ยงคืนแล้ว อยู่ดีทำไมถึงมาถามเรื่องเกี่ยวกับคุณผู้หญิง ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ?

โจวหยวนเริ่มต้นค้นหา ในไม่ช้าฉันก็พบข้อมูลเกี่ยวกับข้อมูลล่าสุดของอันหรัน ดังนั้นเขาจึงส่งข้อมูลไปทางอีเมลของฮั่วเทียนหลัน

ฮั่วเทียนหลันดูข้อมูลล่าสุดของอันหรันที่โจวหยวนส่งมาให้ คิดถึงตอนที่เธอพูดว่ากำลังถูกใครบางคนจ้องทำร้าย ในใจของฉันก็กังวลอยู่เล็กน้อย

เขาส่งข้อความไปให้โจวหยวน 1 ฉบับ ความว่า “โอนเงินให้อันหรันสองพันล้าน โดยไม่ต้องเปิดเผยตัวตน!”

พอโจวหยวนเห็นข้อความเขาก็รู้สึกแปลกใจ สองพันล้าน จะบอกว่ามากก็ไม่มาก จะบอกว่าน้อยก็ไม่น้อย ทำไมจู่ๆคุณผู้หญิงถึงต้องการใช้เงินมากขนาดนี้

แต่ว่าเป็นคำสั่งของท่านประธานฮั่ว เขาไม่มีสิทธิสงสัย ทำได้เพียงตอบกลับไปว่า ได้ครับท่านประทาน

ในวันต่อมา อันหรันตื่นขึ้นมา รู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด

มองไปรอบๆด้วยความงงงวย รอบตัวไม่มีอะไร

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเธอมักจะรู้สึกว่าเธอมองข้ามอะไรบางสิ่งบางอย่างไป

เขาทิ้งตัวลงไปบนเตียง และก็คิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานเขาดื่มหนักมาก จากนั้นเขาก็ฝันไปว่า

ในความฝันเหมือนเขาจะรีดไถเงินจากคนอื่น จำได้ว่าประมาณสองพันล้าน

อันหรันคิดว่าเป็นเพราะช่วงนี้เขาถูกครอบครัวอันขู่บังคับ คิดแต่เรื่องเงิน จะทำยังไงหาเงินจำนวนมากขนาดนี้มาได้

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อดูว่ามีใครส่งข้อความมาหรือไม่

แต่เมื่อปลดล็อกโทรศัพท์ เธอถึงกับต้องตะลึง

“บัตรธนาคารของคุณ ลงท้ายด้วย 0652 วันที่ xx เดือน xx ปี xxxx เวลา xxxx มีเงินเข้าจำนวน 200000000.00 หยวน ยอดคงเหลือในบัญชี 200075246.30 หยวน 【ข้อความจากธนาคาร】”

อันหรันตกตะลึงด้วย เลขศูนย์จำนวนมากขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าตากวาดไปหรอกนะ?

เมื่อวานเธอไปทำอะไรมากันแน่ ทำไมถึงมีเงินเข้าบัญชีมาถึงสองพันล้าน?

เงินจำนวนนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เธอไม่มีความสุข แต่มันยังทำให้เธอรู้สึกกังวลใจขึ้นไปอีก

เธอควรจะโทรหาฝ่ายบริการลูกค้าของธนาคารทันที เพื่อถามเกี่ยวกับเงินจำนวนนี้ ว่าโอนเงินเข้าผิดบัญชีไหม

ผ่านไปสักพัก ฝ่ายบริการลูกค้าของธนาคารโทรกลับมาบอกว่าการโอนเงินครั้งนี้เป็นไปตามปกติ และได้ติดต่อผู้โอนไปแล้ว ทางผู้โอนได้แจ้งกลับมาว่าเงินเป็นของเธอ

อันหรันต้องการตรวจสอบข้อมูลของฝ่ายผู้โอน แต่ฝ่ายบริการลูกค้าของธนาคารปฏิเสธที่จะให้ข้อมูล โดยบอกว่าอีกฝ่ายขอเก็บข้อมูลนี้ไว้เป็นความลับ

อันหรันวางโทรศัพท์ลง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยุ่งเหยิง

อาจกล่าวได้ว่าเป็นนี้คือโชคลาภหรือเงินร้อนที่คาดว่าจะอยู่ในมือเธอได้ไม่นาน

แต่ถ้าเธอมีเงินจำนวนนี้ ก็สามารถแก้ไขปัญหาที่อยู่ทั้งหมดได้

แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า เธอไม่รู้ที่มาที่ไปของเงินจำนวนนี้ ท้ายที่สุดเธอควรจะใช้มันหรือไม่?

เธอคิดจนหัวแทบจะระเบิด ก็นึกไม่ออกว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น

แต่ว่าคิดมาคิดไป จำได้แค่ว่าคนสุดท้ายที่เขาเจอคือ เหลียวซิรง

เธอลุกขึ้นมา จากนั้นเดินไปค้นที่ทุกซอกทุกมุมของห้องนอนก็ยังไม่เจอร่องรอยอะไร สุดท้ายเธอเดินลงมาที่ชั้นล่าง กลับเห็นว่าทุกอย่างนั้นยังคงเป็นปกติ

ป้าDingกำลังทำความสะอาดอยู่ที่ชั้นล่าง เห็นอันหรันเดินลงมาอย่างกระเซอะกระเซิง ขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับพูดว่า “คุณผู้หญิง ตื่นแล้วหรอคะ!”

อันหรันพยักหน้าและถามกลับไปว่า “ป้าDing เมื่อวานมีคนนอกมาบ้านไหม?”