โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 183

ฮั่วเทียนหลันมองไปที่ดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของมู่เหว่ย เหมือนกับว่าเขามองเห็นอะไรบางอย่างในตาของเธอ

สุดท้าย เขาก็ค่อยๆเอาจับแขนของมู่เหว่ยออก เพื่อให้เธอได้พักผ่อน

เขาออกมาจากห้องนอน รู้สึกกลุ่มใจเล็กน้อย เขาจึงนัดฮัวเส้าซู่ออกมาดื่มเหล้า

กลางดึก ฮัวเส้าซู่เพิ่งออกมาจากเมืองเวินโหรวเพื่อกลับไปรายงานตัวที่บ้าน แต่จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น นั้นทำให้เขาตกใจมาก

แย่แล้ว! หรือว่าแม่จะโทรมาเร่ง?

ฮัวเส้าซู่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เขาถึงรู้ว่าเป็นพี่รองที่โทรมา

เขาถอนหายใจยาวๆ หลังจากนั้นก็รับโทรศัพท์ “พี่รอง นี่มันก็ดึกแล้วจะโทรมาสั่งอะไรอีก?”

“ออกมา!” ฮั่วเทียนหลันพูดออกมาด้วยนำเสียงที่เย็นชา หลังจากนั้นก็วางโทรศัพท์

ฮัวเส้าซู่รีบใส่เสื้อผ้าและวิ่งลงมาด้านล่าง ในตอนนั้นเขาก็เห็นว่ารถของฮั่วเทียนหลันมาจอดรอเขาอยู่หน้าตึกแล้ว

ไปดื่มเหล้ากันสองคน เทียนหลันดื่มไปแล้วหกแก้ว

เขาดื่มอย่างเดียวไม่ได้พูดอะไร ทำให้ฮัวเส้าซู่รู้สึกกังวล เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพี่รองเป็นแบบนี้

คิดไม่ออกว่ามันเป็นเพราะอะไร?

“พี่รอง พี่เป็นอะไร?” ฮัวเส้าซู่ขับมือของฮั่วเทียนหลันไว้ไม่ให้กระดกแก้วที่เจ็ดลงไปแล้วพูดออกมา

ฮั่วเทียนหลันมองมาที่ฮัวเส้าซู่ด้วยท่าทางจริงจัง จากนั้นก็วางแก้วลงอย่างแรง

เปรี๊ยะ!!! แก้วใบนั้นได้แตกลงแล้ว

“แกเห็นข่าวบนอินเทอร์เน็ตช่วงนี้ไหม?” ฮั่วเทียนหลันไม่สนใจเหล้าที่หกอยู่บนโต๊ะ แล้วถามออกมา

ฮัวเส้าซู่พยักหน้าด้วยความสงสัย

“แกคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงไหม?” ฮั่วเทียนหลันถาม

นี้ทำให้ฮัวเส้าซู่ถึงกับตะลึง เขาพูดออกมาด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อว่า “พี่รอง พี่กำลังสงสัย....”

คำพูดต่อไปของเขายังไม่ทันได้ออกมา ก็ถูกฮั่วเทียนหลันขัดออกมาด้วยสายตา พร้อมพูดว่า “ตอบให้ตรงคำถาม....”

เนื่องจากฮั่วเทียนหลันไม่ยอมให้เขาพูด เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดเข้าไปดูวีดิโอ ดูได้สักพักเขาก็กดหยุดตรงภาพที่เขาต้องการที่จะให้ฮั่วเทียนหลันได้เห็น

“พี่รอง พี่ลองดูนี่ ในตอนนี้พี่สะใภ้รองยังอยู่ที่หน้าประตูอยู่เลย พูดตามเหตุผล เธอไม่มีทางเอื้อมมีมาตบผู้หญิงคนนี้ได้แน่”

ฮั่วเทียนหลันค่อยๆก้มลงมามองที่โทรศัพท์ จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ

หลังจากนั้นฮัวเส้าซู่ก็เปิดต่อไปอีกสักพัก และก็หยุดไว้อีกครั้งหนึ่งพร้อมพูดว่า “คนทั่วไปตอนโนกระชากล้ม ตอนมีอาการเซเล็กน้อย หรือล้มลงไปแบบไม่รู้ตัว แต่พี่ดูผู้หญิงคนนี้ เธอไม่มีท่าทีแบบที่ว่าเลย เหมือนกันว่าเธอล้มไปด้วยตัวของเธอเอง...”

ดวงตาของฮั่วเทียนหลันจ้องไปที่หน้าจอของโทรศัพท์ ฮัวเส้าซู่ทำแบบนี้ ทำให้ฮั่วเทียนหลันคิดถึงเรื่องที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน และนั้นทำให้เขาเข้าจะอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น

เขาพยักหน้า และเอื้อมมือไปปิดโทรศัพท์ของฮัวเส้าซู่

ไม่ทันได้รอให้ฮัวเส้าซู่พูดอะไรออกมา เขาก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วแล้วพูดออกมาว่า “ดื่ม!”

ช่วงนี้อันหรันกำลังหมกมุ่นเกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานของฉีหลาน

ฉีหลานก็เป็นเพื่อนที่ดีของเธอคนหนึ่ง ในชีวิตของคนมีการแต่งงานเพียงครั้งเดียว จะทำยังไงให้งานแต่งงานนี้ออกมาดีที่สุด

แต่เนื่องจากหลายปีมานี้เธอไม่ค่อยไปเจอกับฉีหลานสักเท่าไหร่ จึงทำให้เธอไม่ค่อยรู้รายละเอียดอะไรมากนัก

ดังนั้นเธอจึงนัดฉีหลานออกมาเจอ พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการจัดงาน

เจอกันร้านกาแฟที่เดิม ครั้งนี้อันหรันมาถึงก่อน รอเพียงไม่นานก็เห็นผู้หญิงที่ที่รูปร่างสวยงามเดินมาที่หน้าประตูของร้านกาแฟ

“พี่ฉีหลาน ฉันอยู่นี่!”

อันหรันทักทายฉีหลาน ฉีหลานจึงเดินมาหาเธอ

อันหรันหยิบแบบร่างของงานแต่งส่งให้ฉีหลานพร้อมกับพูดว่า “พี่ฉีหลาน นี่คือชุดแต่งงานและสไตล์การแต่งกายที่ฉันออกแบบ ด้านหลังคือรูปสถานที่จัดงาน พี่ลองดูสักหน่อย”

ฉีหลานรับมา แล้วตั้งใจดู

อันหรันที่อยู่ข้างๆพูดออกมาเบาๆว่า “ถ้าพี่ไม่ถูกใจตรงไหนก็บอกฉันได้เลยนะ ฉันจะแก้ให้เดี๋ยวนี้เลย”

ฉีหลานพอใจ

อันหรันพูดออกมาด้วยความมั่นใจ ฉีหลานยิ้มและพูดออกมาว่า “เธอทำได้ดีมากๆ ไม่มีอะไรต้องแก้เลย”

เมื่อพูดเสร็จ เธอก็ว่างแบบร่างนั้นลง