โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 184
รัฐบาลได้มอบอำนาจการตัดสินใจทั้งหมดเกี่ยวกับการพัฒนาเมืองzให้กับหลิงเทียน
ดังนั้นถ้าหากต้องเลือกว่าจะเอาบริษัทให้มาจัดการโครงการนี้ แน่นอนว่าต้องเป็นบริษัทของครอบครัวอันที่จะถูกพิจารณาเป็นบริษัทแรก หลังจากนั้นถึงจะปล่อยโอกาสให้บริษัทยักษ์ใหญ่อื่นๆ
การรวมกลุ่มในครั้งนั้น ก็เพื่อที่จะแจกแจงงานของโครงการนี้
ถ้าหากยังตกลงอะไรกันไม่ได้ ก็คงจะต้องเป็นบริษัทของครอบครัวฮั่วที่มารับในส่วนของหัวข้อใหญ่ไป และที่เหลือก็จัดการตามความเหมาะสม
แค่นี้มันก็ดีพอแล้ว
ถึงแม้ว่าหลี่รอซีจะไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน แต่หยางจื่อหยิมก็รู้ว่าครอบครัวหลี่ต้องการเก็บเค้กชิ้นนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว
ครอบครัวหยางและครอบครัวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมานาน และจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้ก็คือการทำการค้าร่วมกัน
ดังนั้นหยางจื่อหยิมจึงไม่ได้หวังอะไรกับโครงการนี้
หลี่รอซีทำท่าทางงอแงเป็นเด็กๆอยู่ข้างๆสักพัก จากนั้นก็เดินจากไป
หยางจื่อหยิมกลับเข้ามาในงาน มองเห็นประธานหลิงกำลังดื่มเหล้ากับกลุ่มคนที่รวมงาน
ฮั่วเทียนหลันนั่งอยู่อีกด้าน เขาแกว่งแก้วไวน์ในมือ ราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่
หยางจื่อหยิมจึงเดินไปหาฮั่วเทียนหลัน จากนั้นก็นั่งลง
เขารู้สึกได้ว่า เขากำลังถูกจ้องด้วยสายตาที่จริงจัง
“ประธานฮั่ว มีข้อเสนอการซื้อขาย ไม่ทราบว่าคุณจะสนใจไหม? ” หยางจื่อหยิมพูดออกมานิ่งพร้อมกับมองไปที่หน้าของฮั่วเทียนหลัน
ฮั่วเทียนหลันถอนหายใจ ค่อยๆอ้าปากแล้วตอบกลับไปว่า “ไม่สนใจ”
“คุณไม่สนใจ แต่ฉันก็จะพูด สำหับโครงการในครั้งนี้ ครอบครัวของฉันและครอบครัวหลี่มีความสนใจมาก ดังนั้นเมื่อถึงเวลาพวกเราจะแสดงออกให้เต็มที่ ขอให้คุณไว้หน้ากันบ้างนะ!”
ประโยคที่หยางจื่อหยิมพูดออกมา ทำให้ฮั่วเทียนหลันรู้สึกว่ามันน่าขัน
เขามองหยางจื่อหยิมที่มีท่าทางที่มั่นใจ เขาจึงคิดว่าหยางจื่อหยิมบ้าไปแล้วหรือป่าว
“ฉันนับถือความมั่นใจของคุณ”
หยางจื่อหยิมหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วก็ข้ามเรื่องนี้ไป เพราะเรื่องนี้สำหรับเขามันไม่ได้สำคัญอะไร
เขายังคงมีความคิดที่เหมือนเดิม ตอนนี้เหมือนฮั่วเทียนหลันกำลังทรมานชีวิตของเขา เขาอยากจะแย่งของสิ่งนั้นกลับมา
“ช่วงนี้ที่เมืองzมีข่าวลือระหว่างมู่เหว่ยและอันหรัน ฉันได้ดูมาหมดแล้ว ไม่ใช่ว่าคุณกำลังสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับอันหรันอยู่หรือ? วันนี้ฉันจะบอกคุณเอาไว้ ฉันชอบอันหรันจริงๆ และเพื่อสิ่งนั้น ฉันจะแย่งอันหรันกลับคืนมาจากคุณให้ได้!”
หยางจื่อหยิมบอกให้ฮั่วเทียนหลันปล่อยอันหรันได้แล้ว เขาไม่ได้พูดเล่น แต่เขาพูดออกมาด้วยความจริงใจ
“เอ๊ะ? ประธานหยางอยากโดนสวมเขา? ”
ฮั่วเทียนหลันพูดออกมาอย่างไม่แยแสด้วยน้ำเสียงที่มีความประชดประชัน
หยางจื่อหยิมเจ็บจี๊ดตรงที่หัวใจ และสมองของเขาก็นึกไปตอนที่อันหรันกำลังดิ้นทุรนทุรายออกจากอ้อมแขนของฮั่วเทียนหลัน
เขากำหมัดแน่น แล้วพูดออกมาด้วยเสียงโทนต่ำ “ฉันไม่อนุญาตให้นายพูดจาแบบนี้กับอันหรัน!”
ฮั่วเทียนหลันยิ้มออกมาอย่างเย็นชา และก็ลุกออกมาจากห้องนั้น
ในสายตาของเขา หยางจื่อหยิมเป็นเพียงแค่เศษขยะ
อันหรันได้รับของขวัญหนึ่งชิ้นที่ส่งมาจากอเมริกาฯ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง