โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 213

ฮั่วเทียนหลันเงยหน้ามามองที่อันหรันด้วยความตกใจ ว่าทำไมถึงถามคำถามนี้ออกมา

ผู้หญิงคนนี้ สมองของเธอพังไปแล้วหรือป่าว?

เขาชอบหรือไม่ชอบ เธอไม่รู้หรือไง?

ฮั่วเทียนหลันไม่ได้พูดอะไร แต่ท่าทางของเขา ก็แสดงออกถึงความรู้สึกที่เขามีออกไปแล้ว

ไม่ได้เฝ้ารอคำตอบและไม่ได้คาดหวังคำตอบอะไรไว้ในใจ

อันหรันยิ้มออกมาอย่างขมขื่นแล้วพูดออกมาว่า “ที่แท้ก็ไม่ได้ชอบ แล้วมาทำแบบนั้นกับฉันทำไม? คุณฮั่ว ฉันไม่ใช่สิ่งของ ฉันก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีความรู้สึกเป็นของตัวเอง ถ้าหากคุณต้องการที่จะระบายความต้องการของคุณหละก็ ฉันสามารถช่วยคุณหาผู้หญิงอย่างว่ามาให้คุณได้..... ”

ฮั่วเทียนหลันเงยหน้ามามองที่อันหรัน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

ผู้หญิงคนนี้กำลังล้อเล่นกับฉันหรอ? จะช่วยฉันหาผู้หญิงขายบริการ?

“คุณเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน แต่กลับจะช่วยฉันหาผู้หญิงขายบริการให้ ไม่ใช่ว่าเธอควรจะให้บริการกับฉันด้งยตัวเองหรอ?”

อันหรันถึงกับตกใจ อยากจะอธิบายออกมาสักสองสามประโยค

แต่ฮั่วเทียนหลันก็ลุกขึ้น และผลักอันหรันลงไปบนโซฟา

ดาหลางรู้สึกตกใจ จึงแยกเขี้ยวเพื่อจะปกป้องอันหรัน

แต่ฟู่กุ้ยนั้นรู้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรกัน จึงร้อง เหมียว ขึ้นมา เพื่อเรียกดาหลางออกไป

ฮั่วเทียนหลันลูบไปที่ใบหน้าของอันหรันเบาๆ จากนั้นก็ขยับลงมาที่คอ แล้วก้มหน้าลงไปที่คอของเธอ....

น้ำเสียงของเขาดูขี้เล่น แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา “เธอลืมสิ่งที่ฉันบอกเธอไปก่อนหน้านี้แล้วหรือ ฉันมีแค่คุณคนเดียว คนเดียวเท่านั้น!”

อันหรันตกใจ และคิดว่าคำพูดที่ฮั่วเทียนหลันมันน่าขำและตอบกลับไปว่า “คุณฮั่วพูดคำนี้ออกมา คิดถึงความรู้สึกของมู่เหว่ยบ้างหรือป่าว?”

ฮั่วเทียนหลันนึกไม่ถึงว่าในเวลานี้อันหรันจะเอ่ยถึงชื่อของมู่เหว่ย เขายิ้มออกมาอย่างเยือกเย็นและพูดออกมาว่า

“ความสัมพันธ์ที่เขาเคยมีกับมู่เหว่ย เกิดขึ้นโดยฮั่วเทียนหลันไม่รู้ตัว”

เหตุสุดวิสัย?

มันไม่ใช่เหตุสุดวิสัย

ในใจของอันหรันมีคำตอบอยู่แล้ว ถ้าฮั่วเทียนหลันไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้น ทำไมต้องไปทำอะไรแบบนั้นกับเธอด้วย?

เขาจะยอมแลกกับศักดิ์ศรีของมู่เหว่ย สร้างความอับอายให้เธอ เพื่อที่จะตอบสนองความต้องการของตัวเอง เขากำลังจะโกหกตัวเองอยู่หรอ?

ฮั่วเทียนหลันไม่ได้สังเกตเห็นอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของอันหรัน มือที่กำลังลูบไล้ไปบนร่างกายของอันหรันเบาๆก็หยุดลง เขาใช้มือข้างหนึ่งไปจับที่คางของอันหรันแล้วเงยขึ้นมามองที่ตาของเขาพร้อมกับพูดว่า “พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ทำเรื่องพวกนี้มันก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าเกิดเธออยากรู้ว่าฉันชอบเธอหรือไม่ งั้นวันนี้ฉันจะบอกเธอให้รู้ไว้ สิ่งเดียวที่สามารถดึงดูดฉันได้ ก็คือร่างกายของเธอ”

ไม่มีใครสามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขา

สามารถมองออกได้แค่บางเวลา

พอพูดถึงตรงนี้ อันหรันกัดฟันและเลือกที่จะเงียบ

ความเงียบของอันหรัน ไปยั่วยุโทสะของฮั่วเทียนหลัน

เขาฉีดเสื้อผ้าของอันหรันออก และก็เริ่มทำกิจกรรมของสามีภรรยา

โชคดีที่วันนี้ทั้งสองคนเล้าโลมกันมามากพอแล้ว

การกระทำที่ป่าเถื่อนของเขา ทำให้อันหรันรู้สึกว่าไม่เหมาะสม

เธอพยายามที่จะขัดขืนหลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดออกมาได้

ด้วยลีลาที่เร่าร้อนของและการจู่โจมที่รุนแรงของฮั่วเทียนหลัน ทำให้ร่างกายเธอเกร็งด้วยความกำหนัด

ด้วยความรัดแน่นของกล้ามเนื้อส่วนนั้น มันทำให้ฮั่วเทียนหลันเสียวซ่านไปทุกอณู

ฮั่วเทียนหลันกระแทกไปที่จุดที่นุ่มนวลที่สุดของอันหรันอย่างรุนแรง แต่อันหรันกัดริมฝีปากและนอนอยู่นิ่ง

ฮั่วเทียนหลันก้มศีรษะลง และจูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างดุเดือด

ด้วยลีลาท่าทางที่รุนแรง อันหรันก็รู้สึกได้กลิ่นเลือดที่ฟุ้งออกมา

อันหรันยื่นมือออกมาผลักฮั่วเทียนหลันแล้วพูดออกมาว่า “อย่า คุณฮั่ว อย่า....”

“ฉันเป็นตัวอะไรในสายตาเธอ?” ฮั่วเทียนหลันถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น เหมือนกับว่าทั้งสองคนไม่ได้กำลังทำอะไรกันอยู่ เสียงกระทบที่ดังเกริกก้องอยู่ภายในห้อง มันก็เป็นแค่เสียงเพลง

อันหรันเม้มปากและพูดออกมาอย่างลำบาก “คุณคะ.....”

“แรงอีก แรงกว่านี้อีก!” “อ่า!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นฮั่วเทียนหลันจึงกระแทกเข้าอย่างรวดเร็วและรุนแรง นั้นทำให้อันหรันรู้สึกดีอย่างถึงที่สุด

“คุณคะ คุณคะ....”