โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 265

บรรยากาศในห้องก็มีแต่เสียงของลมหายใจ

ใบหน้าของอันหรันแดงก่ำ เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ถูกฮั่วเทียนหลันดันไปด้านล่าง

การทำกิจกรรมระหว่างสามีภรรยาในต่างบ้านต่างเมืองนี้ มันก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกัน

เธอจำไม่ได้แล้วว่าทำให้กามารมณ์ของฮั่วเทียนหลันถึงจุดสุดยอดมาแล้วกี่ครั้ง แต่ถึงสุดท้ายแล้ว เขาก็นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง เคลื่อนไหวอย่างช้าๆ

ฮั่วเทียนหลันเหงื่อท่วมตัว ถึงอย่างไรเสียการสู้รบด้วยไม่ได้ทานอะไรเลยครั้งนี้ สุดท้ายแล้วก็ทำให้รู้สึกอ่อนล้าอยู่ดี

เขาลุกขึ้นจากบนตัวของอันหรัน รู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เกือบจะล้มลงกับพื้น

ดูเหมือนการออกกำลังกายอย่างหนักหน่วงนี้ จำเป็นที่จะต้องเติมพลังงานก่อน!

ฮัวเทียนหลันคิดในใจและเดินไปห้องน้ำโดยมีอันหรันอยู่ในอ้อมแขน

อ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยน้ำแล้วอันหรันก็พิงแขนของฮั่วเทียนหลัน เธอไม่มีแรงแม้แต่จะทำความสะอาดตัว

ฮั่วเทียนหลันกอดอันหรันไว้สักพัก ร่างกายของเขาก็ตอบสนองอีกครั้ง

เมื่อรู้สึกถึงขนาดภายใต้ร่างกายที่เพิ่มขึ้น ใบหน้าของ An Ran ก็ร้อนรุ่ม

“ คุณฮั่ว คุณฮั่ว ... ” เธอเปิดริมฝีปากเบา ๆ

ฮั่วเทียนหลันส่งเสียงครวญคราง รอประโยคต่อไปของอันหรัน

“เธอ น่าจะอิ่มแล้วนะ？” อันหรันอดไม่ได้ที่จะเขินอาย เมื่อได้ยินประโยคนี้

ฮั่วเทียนหลันวางมือลงบนจุดนุ่มนวลของอันหรันและนวดมันเบา ๆ

ร่างกายของอันหรันดูอ่อนไหวมากและเธอก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง

ฮั่วเทียนหลันหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า "รู้สึกอย่างไรบ้าง"

ในที่สุดอันหรันก็ต่อสู้ด้วยกำลังเฮือกสุดท้าย จับมือที่กำลังทำให้เธอรู้สึกเร่าร้อนออก

“ ฉันคิดว่าคุณคงหิวและต้องกินอะไรจริงๆ” ขณะที่เขาพูดอันหรันพยายามที่จะผลักฮั่วเทียนหลันออก

ฮั่วเทียนหลันไม่ได้ขัดอันหรันอีกในครั้งนี้ เพราะเขาเห็นว่าอันหรันเหนื่อยมาก

เขาลุกขึ้น ร่างบึกบึนกำยำของเขาที่เปียกน้ำก็สัมผัสกับแสง ฉายให้เห็นเสน่ห์ในตัวที่มีอยู่

อันหรันเพียงแค่เงยหน้าขึ้นและเหลือบมอง แต่ทันใดนั้นเอง

ฮั่วเทียนหลันปิดประตูห้องน้ำ เธอถึงรู้สึกตัวขึ้นมา

ปากของเขาสองคนสัมผัสกัน

นี่มันช่างน่าอายจริงๆ!

ในขณะนี้อันหรัน ร้องคราง อ๊า อ๊า อ๊าออกมาอย่างต่อเนื่อง

เธอเปลี่ยนเป็นท่าสบาย ๆ และนอนลงอ่างอาบน้ำ

เพราะเคยเรียนว่ายน้ำ ฉะนั้นจึงรู้ว่าตามธรรมชาติร่างกายจะสามารถลอยน้ำได้

ระหว่างมีเพศสัมพันธ์กันนั้น ฮั่วเทียนหลันมีความอ่อนโยนมาก

แต่ละท่วงท่า เขาก็ใช้แรงทั้งหมดที่มี ทำให้อันหรัน รู้สึกเจ็บจี๊ดจนร้องครางออกมา

เพื่อไม่ให้อันหรันร้องครางออกมา ฮั่วเทียนหลันจึงยอมตัดท่วงท่าท่วงรวดเร็ว และทำให้เขารู้สึกถึงจุดสุดยอดออกไป

ก่อนหน้านี้อันหรันนึกไม่ถึงเลยว่า

ตัวเองร้องด้วยความเจ็บ? เขาไม่ออกแรงแล้ว แสดงว่าเขาถึงจุดสุดยอดแล้ว

ความรู้สึกของฮั่วเทียนหลันที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปทีละน้อย

แต่อันหรัน ก็ยังคงขาดทุน และมีกำไรอยู่บ้าง

เธอกลัว กลัวว่านี่มันคงเป็นเพียงภาพลวงตา ซึ่งสุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีอะไร

ที่น่าแปลกคือ เธอคิดไปถึงเรื่องการคลอดลูก ซึ่งเจ็บปวดมาก และสายเลือดของลูกเธอ ครึ่งหนึ่งก็เป็นของฮั่วเทียนหลัน

โชคดีที่เมือง W ถูกปิด เพราะอันหรันกลัวจะถูกค้นหาประวัติว่าเธอให้กำเนิดลั่นลานในคลินิกเล็ก ๆ

หลังจากนี้ก็คงต้องหาข้ออ้าง

จู่ๆก็มีเสียงปั้ง ปั้ง ปั้งที่กำแพง ทำให้อันหรันตื่นขึ้นมาจากความทรงจำ

เสียงของฮั่วเทียนหลันพูดขึ้นว่า "เธอจะจมน้ำตายอยู่แล้ว?"

อันหรันตกตะลึงภาพของฮั่วเทียนหลันที่สุภาพอ่อนโยนที่เธอเพิ่งสร้างขึ้น ก็พลันสลายไป

เธอทำความสะอาดร่างกายอีกครั้ง และยืนอยู่ในท่าที่อ่านมาจากในหนังสือ

ว่ากันว่าทำท่านี้ควบคู่ไปกับการกินยา ก็สามารถลดโอกาสการตั้งครรภ์ได้

เธอสวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกไปข้างนอก เสื้อคลุมอาบน้ำตัวใหญ่ไปหน่อย ใส่แล้วยาวถึงส้นเท้า ดูแล้วก็น่าขัน

ฮั่วเทียนหลันแต่งตัวเรียบร้อยสำหรับการประชุมครั้งนี้ บนหัวเตียงมีชุดประจำชาติพื้นเมืองของปากีสถานชุดใหม่วางอยู่

หลังจากอันหรันเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมา ฮั่วเทียนหลันเหลือบไปเห็นเข้าก็ตะลึงทันที

เสื้อผ้าสไตล์แบบนี้ ช่างดูมีความลึกลับและเซ็กซี่

ยิ่งไปกว่านั้นชุดนี้ยังมีโทนสีม่วง ซึ่งแสดงถึงนิสัยใจคอที่ดีมาตลอดของอันหรัน ที่มีไว้เพื่อล่อลวงปีศาจ

ฮั่วเทียนหลันมองจ้องไปที่อันหรัน ใบหน้าของอันหรันก็ค่อยๆแดงขึ้น

ขณะที่เธอกำลังจะพูดบางอย่าง ก็มีเสียงเคาะประตู

อันหรันก้าวไปข้างหน้าดูในกล้องควบคุมการเข้าออก และเปิดประตู เธอพบว่านั่นคือฮัวเส้าซู่

ฮัวเส้าซู่มองไปที่ใบหน้าสีแดงของอันหรัน ก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

เขายิ้มเล็กน้อย พยายามคิดเรื่องอืน ก่อนกล่าวสวัสดีตอนบ่าย

หัวเราะเยาะพี่สะใภ้ต่อหน้าพี่ชาย ก็กลัวว่าจะใช้ชีวิตต่อไปลำบาก

ฮัวเส้าซู่ไปห้องสมุดกับฮั่วเทียนหลัน ทั้งสองมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกัน

ผู้หญิงที่มากับฮัวเส้าซู่ สวมชุด OL สีดำ กำลังนั่งรออยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ประเด็นคือเธอสูงมาก อันหรันมองคร่าวๆแล้ว เธอน่าจะสูง180แน่นอน

ขายาวเซ็กซี่แบบนี้ อาจฆ่าผู้ชายได้ในไม่กี่วินาที

ประเด็นคือแววตาที่เจ้าเล่ห์ของเธอ อาจทำให้ผู้ชายหลายคนมีความปรารถนาที่อยากจะพิชิตตัวเธอ

แต่อันหรันเป็นผู้หญิง เธอก็เลยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร

"เชิญดื่มชาค่ะ" อันหรันรินน้ำชาใส่ถ้วย แล้วดันไปเบาๆ

ผู้หญิงคนนั้นก็หยิบถ้วยน้ำชาของเธอขึ้น และมองอันหรันด้วยสายตาที่เฉียบคม หลังจากนั้นเธอก็พูดว่า "คุณนายฮั่ว บางเรื่อง ฉันก็คิดว่าคุณควรจะต้องทำความเข้าใจสักนิด"

อันหรันเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้หมายถึงอะไร

“ คุณชื่ออะไรคะ?” แม้ว่าอันหรันจะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะพูดอะไร แต่การดูถูกในสายตาของเธอ ด้วยคางเชิดขึ้นนั้น เธอก็พอจะรับรู้ได้บ้าง

"หยูชิง รับผิดชอบงานประชาสัมพันธ์ทั้งหมดของ Fahrenheit ในปากีสถาน"

อันหรันร้องอ๋อ เธอก็ก็น่าจะเป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะเธอสวยมาก เหมาะกับการประชาสัมพันธ์

แต่รูปลักษณ์ที่วางมาด ทำให้เธอรู้สึกเคืองหยูชิงเล็กน้อย

ตระกูลหยูติดตามตระกูลฮั่วเพื่อร่วมผ่าฟันมาโดยตลอด และตระกูลฮั่วยังคงรักษาสัมพันธภาพนี้ไว้

หลังจากจบการศึกษาระดับปริญญาเอก หยูชิงก็ได้ทำงานให้กับกลุ่มฟาเรนไฮต์

เริ่มจากพนักงานตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ระดับล่าง เธอได้แก้ไขวิกฤต ช่วยเรื่องประชาสัมพันธ์ของฟาเรนไฮต์หลายครั้ง ได้รับความไว้วางใจจากฮั่วเทียนหลันมาก

ดังนั้นเมื่อโครงการปากีสถานเกิดขึ้น ฮั่วเทียนหลันจึงส่งหยูชิงมาที่นี่

และหยูชิงก็ไม่ทำให้ฮั่วเทียนหลันผิดหวัง เธอพยายามแก้ไขวิกฤตที่มีอยู่และทำให้โครงการสำเร็จลุล่วง

แต่เธอไม่ได้คำนึงถึงการกระทำของฟาเรนไฮต์ในปากีสถาน มันเหมือนกับการไปปาดหน้าเค้กของคนบางกลุ่มในปากีสถาน ทำให้วิกฤตในปากีสถานเกิดขึ้น

ในเวลานี้ความงามที่เธอมักใช้สร้างผลประโยชน์ แต่ตอนนี้ใดๆก็ไร้ประโยชน์

สิ่งนี้ทำให้เธอหงุดหงิดมาก

ฮั่วเทียนหลันมาจากประเทศจีน แถมยังพาอันหรันมาด้วยก็ทำให้หยูชิงไม่พอใจมากขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ที่ดูอ่อนแอสามารถช่วยฟาเรนไฮต์ทำอะไรได้บ้าง?

ในกรณีที่เกิดวิกฤตใด ๆ เธอวิ่งแค่ไหนก็ไม่สามารถวิ่งไปได้ไกล สิ่งเดียวของเธอทำได้คือลากฟาเรนไฮต์กลับไป

อันหรันไม่พูดอะไร และหยูชิงก็เริ่มพูดขึ้น "คุณนายฮั่ว คุณรู้ด้วยว่าเหตุการณ์นี้เป็นวิกฤตครั้งใหญ่สำหรับฟาเรนไฮต์ ฉันหวังว่าการที่คุณมาปากีสถานครั้งนี้ ทางที่ดีคุณควรจะซ่อนตัวอยู่ในห้องของคุณ อย่าไปไหน เพื่อความปลอดภัย และโปรดมั่นใจว่าฉันจะส่งคนไปปกป้องคุณอย่างดีที่สุด"

หลังจากที่หยูชิงพูดจบ สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไป แล้วพูดว่า: "ฉันได้ยินมาว่าคุณฮั่วหายจากอาการป่วยแล้ว แต่ก็เชิญคุณมาด้วยเพื่อคอยดูแลเขานี่คะ”

อันแรนนิ่งไป จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากของเธอ

หยูชิงเป็นเพียงผู้รับผิดชอบด้านการประชาสัมพันธ์ของฟาเรนไฮต์ ไม่คิดเลยว่าดูแลอย่างอื่นด้วย

นามสกุลหยู ก็แข็งแกร่งมากนะ นี่เป็นคนตระกูลหยูจริงเหรอ

และจากการที่ฟังเธอพูดจา อันหรันก็รู้ว่าเธอต้องชอบฮั่วเทียนหลันแน่ๆ

"หัวหน้าหยูคะ ฉันขอถามคำถามคุณได้ไหม" อันหรันพูดพร้อมกับรอยยิ้มสุภาพบนใบหน้าของเขา

หยูชิงขมวดคิ้ว อันหรันเรียกเธอว่าหัวหน้าหยู ทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ

"ถามได้ค่ะ" เธอตอบกลับ

"งานประชาสัมพันธ์เป็นงานของคุณ แต่สิ่งที่คุณเพิ่งพูดเมื่อสักครู่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับคุณนะคะ?" เสียงของอันหรันนั้นนุ่มนวล แต่อยู่เสียงที่อยู่ในหูของหยูชิง มันเหมือนกับเสียงคำรามของปีศาจ

เธอมองไปที่อันหรัน นี่คือผู้หญิงที่มีสมอง ทำให้เธอยกระดับของอันหรันขึ้นมาให้อยู่ในตำแหน่งที่เท่าเทียมกับตัวเอง

"คุณนายฮั่วก็พูดติดตลก ฉันก็แค่พนักงานคนหนึ่งที่คอยเอาใจใส่ในทุกๆเรื่องค่ะ"

ฮัวเส้าซู่กับฮั่วเทียนหลันหลังจากพูดธุระเสร็จก็เดินออกมาจากห้องสมุด

ฮั่วเทียนหลันไปส่งฮัวเส้าซู่ เขาคิ้วขมวด คิดไม่ออกว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

ดอร่าแห่งตระกูลDallas หยางเฟยแห่งตระกูลหยาง แล้วก็หลี่ฉวนไห่ผู้จัดการโครงการของ Fahrenheit รวมถึงผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีกราวๆหลายแสนชีวิต

ความจริงกำลังถูกปกปิด ทุกคนพยายามป้ายสีกัน

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ทำ แต่พวกเขาก็เหมือนทำสงครามกันเอง

เรื่องราวทั้งหมด มันกำลังเข้าสู่สภาวะที่ชอบมาพากล

เมื่อออกมา เขาก็ได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของหยูชิง

สีหน้าของเข้าเย็นชา ฮัวเส้าซู่ในใจรู้สึกตำหนิเธอ

ประโยคสุดท้ายของหยูชิง ทำให้ชัดเจนว่าเกี่ยวข้องกับพี่ชายของเขา

หลังจากที่เห็นทั้งสองออกมา หยูชิงก็รีบลุกขึ้น

อันหรันเดินตาม มองไปที่ฮัวเทียนหลันด้วยรอยยิ้ม

ฮัวเส้าซู่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไร และยิ้มอย่างผ่อนคลายแล้วลากหยูชิงออกมา

ทันทีที่เขาออกจากห้อง เขาจับมือของหยูชิง แล้วเดินไปที่บันไดอย่างรวดเร็ว

หยูชิงรู้สึกเจ็บที่ถูกฮัวเส้าซู่ลากเธอ หลังจากหยุด เธอก็ผลักฮัวเส้าซู่แล้วพูดว่า "คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย!"

หยูชิงเป็นลูกสาวคนโตในครอบครัวของหยู เธอมีความสามารถในการทำสิ่งต่างๆมาก ดังนั้นเธอจึงได้รับความชื่นชมจากหลี่รูยาเป็นพิเศษ

ดังนั้นเธอจึงไม่มีปัญหาที่เธอจะพูดคุยกับฮัวเส้าซู่แบบนี้

ฮั่วเส้าซู่โกรธจนหน้ามืด ผู้หญิงคนนี้ก็ดูดี แต่มีเล่ห์เหลี่ยม

ในแง่ของความสามารถในการทำงานนั้นไร้ที่ติ

แต่ความฉลาดทางอารมณ์เป็นศูนย์

“ เมื่อกี้พูดอะไรกับพี่สะใภ้ของฉัน”