โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 292

หลังจากที่ป้าDingเคาะประตูห้องอยู่หลายครั้ง อันหรันยังคงไม่ยอมเปิดประตู เธอจึงพูดขึ้นว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้ คุณหญิงบอกกับป้าแล้ว ป้าคิดว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น....”

“คุณมีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกป้าได้ ถ้าคุณลำบากใจที่จะบอกคุณหญิง ป้าจะไปบอกเธอให้เอง”

“คุณหญิงกับป้า ไม่มีใครคืดว่าคุณเป็นคนแบบนั้น แต่ถ้าคุณยังไม่ออกมาอธิบาย จะทำให้คุณหญิงเจ็บปวดใจ เมื่อกี้เธอเพิ่งจะถูกหามส่งโรงพยาบาลไป......”

ป้าDingยังไม่ทันพูดจบ ก็ได้ยินเสียงเท้าเข้ามาใกล้ๆ จะนั้นประตูห้องก็เปิดออก

“ป้าDing ว่าไงนะ? คุณแม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ทำไมเธอถึงต้องไปโรงพยาบาล?” เมื่อเธอพูดจบ เธอก็นึกได้ว่าเธอไม่สามารถเรียกหลี่รูยาแบบนั้นได้อีกแล้ว

ป้าDingเห็นท่าทางกังวลของอันหรัน เธอไม่อยากโกหกต่อไป เธอยื่นมือออกมาจับมือของอันหรันไว้ พูดออกมาจากใจ “ไม่มีอะไร คุณนาย คุณหญิงหัวใจวายเฉียบพลันเกิดจากความตื่นเต้นมากเกินไปและตอนนี้เธอพ้นขีดอันตรายแล้ว คุณนายคะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณสามารถพูดกับคุณหญิงได้เลย คุณหญิงเข้าข้างคุณ ถ้าหากคุณมีเหตุผลที่จะอธิบายเธอก็พร้อมที่จะรับฟังเสมอ”

อันหรันยิ้มด้วยความเจ็บปวดพร้อมส่ายหน้า

เธอยังจะต้องอธิบายอะไรอีก? เธอจะต้องบอกว่าที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพื่อลั่นลานอย่างนั้นหรอ?

ตอนนี้คนของยี่เฉียวถงจับตาดูลั่นลานอยู่ตลอดเวลา ตราบใดที่เธอยังไม่ออกไปจากบ้านหลังนี้ ชีวิตของลั่นลานก็จะตกอยู่ในอันตราย

เธอไม่อยากที่จะทำร้ายใครอีกแล้ว เก็บของเสร็จเธอก็จะออกไปจากที่นี้

ป้าDingอยู่ด้านหลังของอันหรัน เธออยากจะขวางอันหรันไว้ แต่ก็นึกถึงคำพูดของหลี่รูยาที่ว่า “ถ้าเธออยากจะอธิบายก็ให้เธออยู่ที่นี่ต่อไป แต่ถ้าเธอต้องการจะไปก็.....”

อันหรันเดินมาหยุดที่หน้าประตู หันหน้ามาหาป้าDingพร้อมพูดว่า “ป้าDing ช่วงเวลาที่ผ่านมาต้องรบกวนป้ามากเลย ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ถ้าภายภาคหน้ายังมีโอกาส ฉันจะต้องกลับมาตอบแทนบุญคุณ......”

อันหรันพูดถึงตรงนี้ เธอก็สะอื้นออกมา

เมื่อเธอเปิดประตูออกไป เธอถึงกับต้องตกใจ

“เธอมาได้อย่างไง?” อันหรันถาม

อันชิงผลักอันหรัน และมองคฤหาสน์แห่งนี้ด้วยความตื่นเต้น

คฤหาสน์แห่งนี้กว้างใหญ่มาก ถ้าเอาไปตีราคาในตลาดคงได้มากกว่าเก้าหลัก

รถหรูหลายคันจอดอยู่ด้านนอกซึ่งสอดคล้องกับความฝันของอันชิง

การตกแต่งภายในทุกอย่างหรูหรามาก

ถ้าเธอไม่ได้ตากวาดไป แจกันสองใบที่ตั้งอยู่หน้าประตู น่าจะเป็นแจกันที่ประมูลมาจากต่างประเทศมูลค่าสูงเฉียดฟ้า

แต่ตระกูลฮั่ว กลับเอามันมาตั้งโชว์หน้าประตูแค่นั้น

พอคิดว่าเธอจะได้ย้ายมาอยู่ที่นี่ ใบหน้าของเธอก็เบิกบานขึ้นมาทันที

“ไม่ใช่ว่าเธอกำลังจะไปหรอ? หลังจากนี้ฉันจะมาอยู่ที่นี่ ฉันแค่มาดูบ้านของฉันแค่นั้น”

เธอมองเห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังอันหรัน น่าจะเป็นคนใช้ เธอจึงไม่สนใจอะไร

รอเธอย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้เมื่อไหร่ เธอค่อยไล่เขาออก

เธออยากจะจ้างผู้ชายหล่อๆสักสองสามคนมาอยู่แทน เพราะไม่ว่าจะใช้หรือ....ก็ค่อนข้างจะสะดวกสบาย

เหมือนกับว่าอันชิงไม่ได้เป็นคนนอก เธอเปิดดูทุกห้อง เธอตื่นเต้นเหมือนไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

หน้าตาของป้าDingดูไม่ได้เลย เธอคิดว่านี่หรอคนที่จะมาเป็นคุณนาย?

ผู้หญิงแบบนี้เทียบกับอันหรันไม่ได้เลย!

อันชิงขึ้นมาดูที่ห้องนอน ค้นทุกซอกทุกมุม ไม่นานเธอก็เจอเครื่องประดับและเอามาใส่

ป้าDing ไม่สามารถทนพฤติกรรมเหมือนโจรของเธอได้อีกต่อไป

แต่อันหรันดึงมือของป้าDingไว้พร้อมกับเดินมาแล้วพูดว่า “อันชิง นี่เป็นของของตระกูลฮั่ว ก่อนที่เธอจะแต่งงานกับคุณฮั่ว เธออย่าเพิ่งไปแตะต้องมันดีกว่า”

อันชิงยิ้มออกมา เดินมาหาอันหรัน จงใจเขย่าแหวนทั้งสิบนิ้วต่อหน้าอันหรันพร้อมพูดว่า “อันหรัน เธออิจฉาฉันหรอ? อ่า ตระกูลฮัวดีกับเธอจริงๆ ฉันจำได้ว่าเคยเห็นแหวนเหล่านี้บางส่วนในการประมูล และแต่ละวงมันมีค่ามาก!”

อันหรันยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “ถ้าเธอชอบ คุณฮั่วให้เธอ เธอถึงจะเอาไปได้”

พูดจบ เธอก็หยิบกระเป๋าพร้อมออกเดินทาง

แต่วินาทีต่อมา กระเป๋าเดินทางของเธอก็ถูกเหยียบเอาไว้

เสียงที่เย่อหยิ่งของอันชิงดังมาจากด้านหลังของเธอ “ของทุกอย่างในคฤหาสน์นี้เป็นของฉัน อันหรัน ฉันจะไว้หน้าเธอ อนุญาตให้เธอใส่ชุดนี้ออกไปได้ แต่ของอื่นให้!”

สีหน้าของอันหรันซีดลง เธอมองไปที่อันชิงพร้อพูดว่า “เธอหมายความว่าอย่างไร?”

“อืม ผู้ชนะย่อมมีสิทธิเหนือกว่า อันหรันเธอแพ้แล้ว และถูกไล่ออกไปจากบ้านหลังนี้ ของทุกอย่างในนี้เป็นของฉัน ถ้าหากฉันไม่ยินยอม เธอก็ไม่สามารถเอาไปได้”

พูดจบ อันชิงก็ปรบมือ ไม่นานชายชุดดำร่างกายกำยำก็เดินเข้ามา

อันหรันรู้ดี อันชิงไม่เหมือนกับยี่เฉียวถง

อย่าน้อยยี่เฉียวถงยังสามารถเดาทางได้ แต่อันชิงเป็นเพียงผู้หญิงที่บ้าบิ่นเท่านั้น

ป้าDingโกรธจนตัวสั่น เธอเป็นคนเก่าคนแก่ของตระกูลฮั่ว เกียรติของครอบครัวฮั่วคือเกียรติของเธอ

เธอนึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าทำแบบนี้ และคนแบบนี้หรอที่จะมาเป็นสะใภ้ของตระกูลฮั่ว

อันหรันมองไปที่อันชิงอย่างดุดัน ความโกรธในดวงตาของเธอทำให้อันชิงรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

แต่เมื่อเธอเห็นคนที่มายืนอยู่ด้านหลังเธอ ความกลัวเหล่านั้นก็หายไป

ถึงแม้จะเถียงไม่ขึ้น แต่ใช้แรงสู้ได้ จะต้องกลัวอะไร?

แต่แม่บ้านที่อยู่ด้านหลังของอันหรัน ยังคงมีอารมณ์โกรธเหลืออยู่

นี่อยู่ในเขตชานเมือง ถ้ามีคนหายตัวไปกว่าจะรู้ก็.....

อันหรันมองเห็นแววตาที่ดุร้ายของอันชิง เธอเกรงว่าอันชิงจะทำอะไรที่ไม่คาดคิดออกมา

ในกระเป๋าเดินทางของเธอไม่ได้มีของสำคัญอะไร มีแค่เสื้อผ้าที่เธอเอามาจากตระกูลอัน และคอมพิวเตอร์พกพา