โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 299

จมูกของฮั่วเทียนหลันแดงขึ้นเล็กน้อย ช่วงนี้อากาศค่อนข้างแห้งจึงทำให้โรคจมูกอักเสบของเขากลับมาอีกครั้ง

ลั่นลานนั่งอยู่ที่พื้น ไม่นานเธอก็ประกอบหุ่นยนต์ทรานฟอร์เมอร์จนเสร็จ

เธอเล่นทรานฟอร์เมอร์อย่างสนุกสนาม อยู่ดีๆเธอก็เงยหน้าขึ้นและเห็นหน้าของฮั่วเทียนหลัน

ถึงแม้ว่าฮั่วเทียนหลันจะค่อยๆเข้ามา แต่เธอก็รับรู้ถึงตัวตนของฮั่วเทียนหลันได้อย่างรวดเร็ว ในใจของเธอก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์ นิสัยของลั่นลานก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เมื่อก่อนเธอมองโลกในแง่ดีเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อย

แต่ตอนนี้เธอเงียบลงนิดหน่อย

ฮั่วเทียนหลันก็ไม่รู้ว่าการเปลี่ยนไปของเธอมันดีหรือไม่ดี แต่ท้ายที่สุดการเติบโตก็จะทำให้ความไร้เดียงสาค่อยๆเลือนหายไป

มีแต่ใจของลั่นลานเท่านั้นที่รู้ เธอไม่ชอบที่นี่ และก็ไม่ชอบนอนคนเดียวในเวลากลางคืน

เธอคิดถึงแม่ คิดถึงยายเฉิน คิดถึงตาหวาง และคิดถึงน้าหวาง.....

เธอไม่รู้ว่าทำไมลุงคนนี้ถึงพาเธอมาที่นี่ และเธอก็ต่อต้านในใจ

แต่ยายเฉินบอกกับเธอว่า ถ้าหากเธอต้องการตามหาแม่ของเธอ เธอจะต้องอยู่กับคุณลุงคนนี้

และก็ต้องฟังที่คุณลุงคนนี้พูด ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ช่วยตามหาแม่ของเธอ

คิดถึงแม่ ดวงตาของลั่นลานก็มีสีแดงขึ้นมา และหยดน้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมา

ฮั่วเทียนหลันสังเกตลั่นลานอยู่ตลอด เห็นเธอเป็นแบบนั้นใบหน้าของเขาก็กังวลขึ้นมา

ทำไมเธอถึงร้องไห้อีกแล้ว?

ฮั่วเทียนหลันลุกขึ้น หยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะ เขาคุกเข่าลงข้างลั่นลาน จากนั้นก็ค่อยเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ

“ตัวน้อย เป็นอะไรหรอ? ใครทำให้เธอเสียใจ?”

ลั่นลานส่ายหน้า มองไปที่ฮั่วเทียนหลันอย่างน่าสงสารและพูดด้วยน้ำเสียงที่มีความหวัง “คุณลุงคะ ลั่นลานเป็นเด็กดีมาโดยตลอด เมื่อไหร่คุณลุงจะพาลั่นลานไปหาคุณแม่หละคะ?”

ร่องรอยของความพ้ายแพ้ปรากฏขึ้นในดวงตาของฮั่วเทียนหลัน เมื่อเขาเห็นท่าทางของลั่นลาน ทำให้เขานึกถึงอันหรันขึ้นมา

ทุกครั้งที่อันหรันขอร้องเขา เธอจะทำท่าทางที่หน้าสงสารและเขาก็อดไม่ได้ที่จะมอบอ้อมกอดของความรักให้เธอ

“รอลั่นลานปิดเทอมก่อน ลุงจะพาไปหาแม่ โอเคไหมคะ?” ฮั่วเทียนหลันพูดประโยคนี้พร้อมกับความเจ็บปวดในใจ

แสงแห่งความสุขฉายไปทั่วใบหน้าของลั่นลาน ถึงแม้เธอจะเพิ่งเปิดเรียนแต่รออีกแค่ครึ่งปีเธอก็จะได้เจอแม่แล้ว!

เธอยืนเขย่งเท้าและจูบไปที่ใบหน้าของฮั่วเทียนหลัน

“หนูรักคุณลุงที่สุดเลย!”

ลั่นลานยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ใบหน้าของเธอทำให้ฮั่วเทียนหลันนึกถึงรอยยิ้มของอันหรัน

เขามองไปที่นาฬิกา ตอนนี้มันก็ดึกแล้ว ถึงเวลาที่ลั่นลานควรจะเข้านอน

ห้องนอนของลั่นลานอยู่ที่ชั้นสอง

ลั่นลานเป็นเด็กดีมา เธอไม่ได้ต้องการให้ฮั่วเทียนหลันคอยมาดูแลเธอ เธออาบน้ำด้วยตัวเอง และหลังจากอาบเสร็จเธอก็ขึ้นเตียง จากนั้นก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม

ฮั่วเทียนหลันปรับอุณหภูมิห้อง และเปิดเครื่องควบคุมความชื้น เมื่อเขากำลังจะปิดไฟจู่เขาก็ได้ยินเสียงอ้อนของลั่นลาน “คุณลุงคะ ช่วยเล่านิทานให้หนูฟังหน่อยได้ไหมคะ?”

ฮั่วเทียนหลันแข็งตัวชั่วขณะและความรู้สึกผิดในใจของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

พักนี้งานที่บริษัทเยอะมาก และจิตใจของเขาก็ค่อนข้างอ่อนแอ

ตอนที่เขารับลั่นลานมาใหม่ๆ ป้าเฉินเคยบอกกับเขาว่า ทุกวันต้องเล่านิทานให้ลั่นลานฟังก่อนนอน

แต่เขาทำได้แค่ดูแลชีวิตประจำวันของลั่นลานให้ดี ไม่มีเวลามาเล่นกับเธอมากนัก และนั่นทำให้เขาลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย

ฮั่วเทียนหลันกลับมานั่งบนเตียงของลั่นลาน และกุมไปที่มือนุ่มๆของเธอ

“ลั่นลานอยากฟังนิทานเรื่องอะไรคะ?” ถึงแม้ว่าฮั่วเทียนหลันจะเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบ แต่เขาก็ไม่มีความสามารถในการเล่านิทานให้เด็กฟัง

ลั่นลานจ้องไปที่ฮั่วเทียนหลันด้วยสายตาที่สดใสและพูดว่า “หนูอยากฟังเรื่องคุณลุงกับคุณแม่ของหนูค่ะ!”

ลั่นลานยังเด็ก แต่เธอก็เคยได้ยินป้าDingพูดอย่างคลุมเครือว่า แม่ของเธอเป็นภรรยาของคุณลุง

ภรรยา!

ถ้าอย่างนั้นลั่นลานก็ต้องเป็นลูกสาวของคุณลุงหรอ?

เธออยากเรียกฮั่วเทียนหลันว่าพ่อ แต่เธอไม่กล้า

เช่นเดียวกับที่เธอโหยหาความรักจากพ่อ แต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกถึงมันมาก่อนเลย

เห็นกันอยู่ว่ามันอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่เธอก็กลัวการสูญเสีย

ประธานบริษัทที่เข้มงวดอย่างฮั่วเทียนหลัน ช่วงที่ผ่านมานี้เขาอ่อนโยนลงมาก และเขาก็ได้ได้กลายเป็นพ่อที่ให้ความรักแก่เธอไปโดยปริยาย

ฮั่วเทียนหลันตกใจ เล่าเรื่องระหว่างเขากับอันหรัน?

เขานึกถึงหญิงสาวที่ตื่นตระหนก ที่เขาเคยเห็นในห้องโถงของคลับเฮาส์

เขาเป็นคนช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นไว้ นั้นเพราะดวงตาที่บริสุทธิ์ของเธอ

หลังจากนั้น เธอก็เป็นคนช่วยเขา.....

ฮั่วเทียนหลันตัดสินใจเอาเรื่องราวระหว่างเขากับอันหรันออกมาในรูปแบบของความรักที่สวยหรู

ลั่นลานยังเด็กมาก เธอยังไม่ควรได้ฟังเรื่องราวในเชิงลบ

แต่เขาจะเล่าเรื่องราวไม่ดีที่เขาเคยทำกับอันหรันให้ออกมาในรูปแบบของความรักที่สวยงามได้อย่างไร?

ในวันหยุดสุดสัปดาห์หลังอาหารเช้าฮั่วเทียนหลันพาลั่นลานมาที่บ้านของวังเทียจุน

เธอคิดถึงป้าเฉินและน้าหวางมาก และอยากเจอพวกเขามาตั้งนาน

ชั้นแรกของบ้านถูกเปลี่ยนเป็นร้านสะดวกซื้อที่ขายของใช้ในชีวิตประจำวันและอาหารเช้า