เลือดบนใบหน้าของอันรันไม่มีแล้ว คำพูดนี้ มันทำร้ายคนมากที่สุด
แต่เธอไม่สามารถหักล้างได้เพราะอันชิงได้ทำสิ่งเหล่านี้แล้ว
และไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของอันชิงได้ แพะนี้เหล่านี้ล้วนวางอยู่บนร่างกายของเธอ
เธอก้มศีรษะลงยืน แล้วพูดเบาๆ ว่า : "ฉันขอโทษ คุณฮัว"
ประโยคนี้จุดประกายความโกรธในใจของฮัวเทียนหลันแตกออกได้สำเร็จ
ผู้หญิงลามกคนนี้จะมีหน้าแต่งงานกับตระกูลฮัวได้อย่างไร และยังแสร้งทำเป็นสำรวมต่อหน้า
เขามองไปที่อันรันและกล่าวอย่างเคร่งขรึม : "ขึ้นมา! "
อันรันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองไปที่ฮัวเทียนหลันแล้วรีบเดินออกไป
ในขณะนี้ นั่งอยู่ในใจของฮัวเทียนหลันอย่างมั่นคงยิ่งขึ้น ซึ่งเป็นลักษณะของความรู้สึกผิดของเธอ
"ฮัว คุณฮัว ฉัน ร่างกายของฉัน ไม่ค่อยสบาย......"
อันรันกำลังพูดความจริง วันนี้เธอรู้สึกเสมอว่าท้องของเธอบวม และหน้าอกของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
มองจากการแสดงออกครั้งนี้ ญาติของเธอน่าจะต้องมาแล้ว
"เหอะ~ " ฮัวเทียนหลันหัวเราะเยาะและพูด : " ความอดทนของฉันมี ขีดจำกัด ฉันจะให้เวลาเธอสามวินาที"
ยิ่งอันรันปฏิเสธ ฮัวเทียนหลันก็ต้องลงโทษเธอ
เขาไม่ชอบเธอ และเขาคิดว่าเธอน่ารังเกียจ แต่นี่คือสิ่งที่เขาคิด เขาสามารถไม่แตะต้องเธอได้ แต่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิเสธ
"สาม สอง......" ทันทีที่คำพูดของฮัวเทียนหลันเงียบลงไป อันรันก็ค่อยๆเดินไปที่ข้างเตียง
ฮัวเทียนหลันจับมืออันรัน และดึงอันรันลงบนเตียงอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็จับศีรษะของเธอและทำให้เธอหันไปด้านข้าง ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งต่อสู้ ร่างกายส่วนล่างของอันรันก็กลวงโบ๋
อันรันรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย และต้องการขอให้ฮัวเทียนหลันเบาลง
อย่างไรก็ตามฮัวเทียนหลันกดศีรษะของเธอกลับอย่างหยาบคายและพูดอย่างไม่สนใจ : "หันกลับไป ฉันมองเธอที่น่าขยะแขยง!"
ชายคนนั้นหยาบคายและไม่สนใจร่างกายของอันรันเลย ก็โรมรุกบุกตะลุย
อันรันหดตัวลงบนเตียงเหมือนกุ้ง เธอเห็นแค่ภาพแต่งงานที่ดูเหมือนของตกแต่งหน้าเตียง
อันรันถูกช่างภาพหัวเราะอย่างมีความสุข และฮัวเทียนหลันที่อยู่ข้างๆเขาก็หัวเราะอย่างมีความสุข
แต่อันรันรู้ว่าฮัวเทียนหลันในภาพถ่ายนี้ถูกดึงมาจากภาพถ่ายอื่น
และรูปนั้น ก็มีนางเอกคนนึงด้วย คือมู่เหว่ย
ฮัวเทียนหลันก่อความเจ็บปวดนี้ให้เธอ เธอก็เธอมองไปด้านหลังศีรษะ
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลอันไปที่ฟาเรนไฮต์เพื่อขออะไรบางอย่างโดยไม่อาย
ในการเพิ่งแต่งงานก่อนหน้านี้ โครงการที่ได้ไปนั้นเทียบเท่ากับรายได้ของตระกูลอันในปีนี้
แม้ว่าแม่ฮัวจะมอบให้ แต่ก็ถือว่าเป็นการชดเชยสำหรับตระกูลอัน อันหงไชจะทำให้แย่ลงแบบนี้ได้ยังไง
ฮัวเทียนหลันไม่ต้องการฟังคำพูดของอันรัน อย่างไรก็ตามคำพูดของเธอมักจะซับซ้อน
เขากระแทกอย่างแรงเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง และเมื่อเขารู้สึกถึงจุดเชื่อมต่อสุดท้าย เขาก็ดึงร่างของเขาออกไป
ร่องรอยของเลือดถูกนำออก และแกว่งไปมาในอากาศโดยเฉพาะอย่างยิ่งทำให้ตาพร่า
และครั้งนี้ไม่มีอะไรปิดกำบังปากของอันรันแล้ว แต่เธอไม่มีแรงที่จะขยับนิ้วได้
ในร่างกายส่วนล่างเธอหมดสติไปโดยตรง มีเพียงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ซึ่งเตือนเธอตลอดเวลาว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้
ฮัวเทียนหลันดึงชุดคลุมอาบน้ำล้อมรอบตัว เขามองอันรันที่ปวกเปียกบนเตียงอย่างเย็นชา ในสายตาของเขามันเหมือนแอ่งน้ำเน่าเหม็น กลิ่นเหม็นเปรี้ยวน่ารังเกียจ
"อันรัน จากนี้เก็บความคิดเล็กๆของเธอหน่อย อย่าคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจกับแม่ของฉัน ทำให้ฉันหงุดหงิดจริงๆ ฉันจะปล่อยให้เธอแลตระกูลอันหายไป! "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง