โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 406

“'งั้น งั้นคุณไม่เป็นไรแน่ใช่ไหม คุณฮั่ว หรือจะให้ฉันโทรหาพี่ใหญ่บอกให้ส่งคนมาไหม!”

เพราะอย่างไรตระกูลหยางก็เป็นตระกูลแรกที่ตั้งรกรากที่เมือง S หากหยางหลิงรุ่ยโทรหาหยางหยวน ฮั่วเทียนหลันก็จะสามารถเข้ารับการรักษาได้อย่างรวดเร็วที่สุดแน่นอน

เพียงเพราะหยางหลิงรุ่ยไม่คุ้นชินกับการใช้อำนาจของตระกูลหยาง ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่รู้ว่าตระกูลหยางนั้นทรงพลังมากเพียงใด

ฮั่วเทียนหลันส่ายหัวไปมา แต่คิ้วขมวดแน่นของเขากลับทรยศต่อสิ่งที่เขาแสดงออกมาให้เห็น

“ผมไม่เป็นไรคุณหยาง กับเวลาที่เสียไปในตอนนี้ ความจริงผมควรจะกลับไปบ้านและรักษาจนเสร็จแล้ว”

คำพูดของฮั่วเทียนหลันทำหยางหลิงรุ่ยหน้าแดงขึ้นมา ในตอนที่เธอกำลังจะตอบโต้กลับไปนั้น ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเสียก่อน

"คุณหยางครับ กรุณาหลีกทางให้ด้วยครับ พวกเราต้องส่งตัวท่านประธานฮั่วกลับแล้ว"

หยางหลิงรุ่ยหันหน้ากลับไปมอง แล้วจะต้องรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าโจวหยวนหาเปลหามมาแล้วจริง ๆ ราวกับเขาสามารถเสกมันมาได้

และเปลหามอันนี้ดูใหม่มากราวกับยังไม่ผ่านการใช้งานมาเลยสักนิด แม้แต่รอยเย็บที่ยังไม่ได้เล็มด้ายออกก็สามารถมองเห็นได้

หยางหลิงรุ่ยรีบเดินหลบทาง ฮั่วเทียนหลันถูกวางลงบนเปลแล้วหามออกไปทันที

โจวหยวนยังคงอยู่ต่อ เนื่องจากเขายังต้องจัดการกับเหตุการณ์ความวุ่นวายครั้งนี้ก่อน

รถคันดังกล่าวพังยับ น้ำในถังน้ำกำลังไหลออกมาไม่หยุด ส่วนผู้ก่อเหตุตอนนี้ถูกควบคุมโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแล้ว

ตรงจุดที่ฮั่วเทียนหลันนอนอยู่เมื่อสักครู่ยังคงมีคราบเลือดสดหลงเหลืออยู่ ยังไม่ได้รับการทำความสะอาด

โจวหยวนก้าวไปข้างหน้าตามด้วยหยางหลิงรุ่ย

ตามจริงโจวหยวนเพียงคนเดียวก็สามารถจัดการเรื่องนี้เองได้ เพราะอย่างไรเขาก็เป็นถึงผู้ช่วยพิเศษมือหนึ่งของฮั่วเทียนหลัน และเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เขาจัดการมานับไม่ถ้วนแล้ว

แต่ฮั่วเทียนหลันได้รับบาดเจ็บเพราะหยางหลิงรุ่ย ทำให้หยางหลิงรุ่ยผู้ซึ่งไม่คอยตระหนกวิตกมาก่อน กลับร้อนรนในใจขึ้นมาเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะตอนที่เห็นฮั่วเทียนหลันเลือดไหลออกมาไม่หยุด ใบหน้าของเขาขาวซีดจนแทบไม่มีเลือดเข้าไปล่อเลี้ยง มันทำให้เธอรู้สึกกลัวมากจริง ๆ

เธอไม่คิดเลยว่า ในตอนนี้ผู้ชายคนนี้จะมีผลต่อหัวใจของเธอมากขนาดนี้

ตอนที่โจวหยวนเดินเข้าไปหาผู้ก่อเหตุ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของซูเปอร์มาร์เก็ตก็กำลังสอบปากคำอยู่

“ทำไมนายถึงขับรถมาชนแบบนี้”

"ถนนกว้างขวางขนาดนี้และอีกอย่างก็มีผู้คนที่อยู่ตรงนี้มากมาย แล้วนายจะขับไปบนถนนคนเดินได้อย่างไร เว้นแต่นายจะตั้งใจหมุนพวงมาลัยไปตำแหน่งนั้น"

"รีบสารภาพออกมาตรง ๆ ไม่อย่างนั้นถ้าตำรวจมาแล้ว นายจะต้องเข้าไปนอนในคุกแล้วนะ!"

......

ไม่ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะสอบปากคำอย่างไร ผู้กระทำผิดคนนั้นก็ยังคงนิ่งเฉย

ราวกับตอนนี้เขากำลังอยู่ในสภาพบ้าคลั่ง สักพักหัวเราะ สักพักร้องไห้ เมื่อร้องไห้ก็ร้องออกมาเสียงดังโวยวาย แต่เมื่อหัวเราะก็หัวเราะราวกับคนบ้า

เมื่อฟังจากเสียงกระซิบของผู้คนรอบข้าง ทำให้หยางหลิงรุ่ยพอรู้ว่าคน ๆ นี้น่าจะพึ่งเสพยามา มิฉะนั้นคงไม่เป็นเช่นนี้ไปได้

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่สามารถซักถามหาคำตอบได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าโจวหยวนจะไม่ทำอะไรเลย

โจวหยวนก้าวไปข้างหน้า การกระทำอย่างแรกของเขาก็คือการใช้กำลังเข้าจัดการ

เขาใช้เท้าเตะผู้กระทำความผิดจนตัวลอยออกไปมากกว่าหนึ่งเมตร

ผู้ก่อเหตุร้องอย่างเจ็บปวด หลังจากล้มลงกับพื้นไป เนิ่นนานก็ยังไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

นั่นทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ยังเฝ้าดูอยู่ตกใจขึ้นมาทันที พวกเขาจ้องมองไปที่โจวหยวนและตะโกนเสียงดัง : "เฮ้ คุณทำอะไรเนี้ย คุณรู้ไหมว่าการที่คุณเตะเช่นนั้นมันอาจจะทำให้ผู้อื่นถึงแก่ชีวิตได้!"

โจวหยวนไม่ได้สนใจเสียงร้องตะโกนของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแต่อย่างใด

เขายิ้มเยาะขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าและดึงเสื้อของผู้ก่อเหตุขึ้นมา จากนั้นตบเข้าที่บ้องหูทั้งสองข้าง

โจวหยวนเป็นเคยเข้ารับการฝึกต่อสู้มาก่อน ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ได้อยู่กับฮั่วเทียนหลันมาเป็นเวลาหลายปีขนาดนี้ ดังนั้นการต่อสู้ขั้นพื้นฐานเช่นนี้ เขาก็พอมีอยู่บ้าง

หลังจากถูกกระทำรุนแรง มุมปากของผู้ก่อเหตุก็มีเลือดไหลออกมา

โจวหยวนตีเข่าอีกครั้ง จนผู้ก่อเหตุตาเหลือกขึ้นจนสุด ลูกตาของเขาราวกับจะหลุดออกมาจากเบ้า จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงกับพื้นและนอนหดตัวลงราวกับเป็นกุ้งในที่สุด

แต่โจวหยวนยังคงไม่คิดจะหยุด เขาเหยียบที่ท้องของผู้ก่อเหตุ

ทันใดนั้นผู้คนในบริเวณต่างก็ได้ยินเสียงดังโครม เป็นที่รับรู้กันว่าผู้ก่อเหตุคนนี้น่าจะกระดูกซี่โครงหักไปแล้ว

ผู้ก่อเหตุร้องขึ้นมาอย่างน่าสงสาร ก่อนจะหมดสติไปเพราะความเจ็บปวด

ผู้คนรอบข้างต่างตกตะลึงทันที แม้ว่าทุกคนจะเกลียดผู้ก่อเหตุคนนี้ก็ตาม

แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่า คนกระทำผิดก็ต้องได้รับผลกรรมอยู่แล้วและบางทีเขาอาจจะไม่ได้มีเจตนาก็ได้ นอกจากนี้การที่เขาทำความผิดนั้น พอถึงเวลาที่ตำรวจมา ตำรวจก็จะจัดการกับเขาอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้การที่โจวหยวนใช้กำลังจัดการนั้น มันไม่เหมือนกัน

เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการฆ่าผู้กระทำความผิดคนนี้!

โจวหยวนหันหลังหลับไปและพูดกับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาว่า : "ลากมันไป ฉันต้องการสอบปากคำมันเพียงลำพัง"

บอดี้การ์ดพยักหน้ารับและกำลังจะก้าวไปข้างหน้า แต่ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของซูเปอร์มาร์เก็ตขวางเอาไว้ก่อน

พวกเขาได้โทรแจ้งตำรวจแล้วและอีกสักครู่ตำรวจก็คงจะเข้ามาจัดการ พวกเขาจะไม่ยอมให้โจวหยวนนำตัวผู้ก่อเหตุออกไปง่าย ๆ แน่นอน

"คุณผู้ชายครับ ตีคุณก็ตีไปแล้ว โมโหก็พอประมาณแล้ว เพราะฉะนั้นอย่านำตัวคนคนนี้ออกไปเลย!"

หนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ดูเป็นชายวัยกลางพูดขึ้น

แม้ว่าจะไม่มีคนอื่นได้รับบาดเจ็บอีก เพราะทุกคนต่างก็หลบหนีได้ทันเวลา แต่ทรัพย์สินสาธารณะที่เสียหายในที่เกิดเหตุจะต้องมีคนชดใช้