โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 424

คำพูดของป้าDing ทำให้หยางหลิงรุ่ยค่อยๆปล่อยมือลั่นลาน

แม่และลูกสาวมองหน้ากันด้วยสายตาที่ซับซ้อน เช่นเดียวกับที่ลั่นลานที่กำลังจะพูด แต่หยางหลิงรุ่ยค่อยๆยื่นมือออกมาและโบกมือไม่ให้ลั่นลานเธอพูด

"หนูน่ารักมากและฉันชอบหนูมาก แต่ฉันอยากจะอธิบายว่า ฉันแค่เหมือนแม่ของหนูมาก แต่ไม่ใช่แม่ของหนู... "

หยางหลิงรุ่ยพูดด้วยความไม่แน่ใจ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดต่อไปได้อีก

เพราะเมื่อเธอบอกว่าเธอไม่ใช่อันหรัน ลั่นลานก็น้ำตาคลอเบ้าแล้ว

ลั่นลานมองไปที่หยางหลิงรุ่ยอ้าปากค้าง น้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมา

หยางหลิงรุ่ยเจ็บปวดใจ อย่างไรก็ตามเรื่องระหว่างเธอกับฮั่วเทียนหลัย ไม่ควรส่งผลกระทบกับคนอื่นๆ

โชคดีที่ป้าDing เดินเข้ามา และทำลายความลำบากใจนี้

"ลั่นลาน หนูไปล้างมือค่ะ!"

ป้าDing ได้ยินสิ่งที่หยางหลิงรุ่ยพูด จริงๆแล้วเธอรู้สึกโกรธเล็กน้อย เพราะในโลกนี้เป็นไปไม่ได้ที่หน้าเหมือนกัน

หยางหลิงรุ่ยอาจสูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่จากการที่ฮั่วเทียนหลันได้ตรวจสอบตัวตนของภรรยาของเขา ก็ไม่น่าจะมีปัญหาใดๆ

ลั่นลานเป็นลูกสาวที่เธอให้กำเนิด ท่าทางของเธอไม่น่าจะพูดประโยคเหล่านี้ออกมาได้

ป้า Ding รู้สึกผิดหวังกับหยางหลิงรุ่ย

ลั่นลานไม่ยอมปล่อย เธอคิดถึงแม่มาก ในที่สุดแม่ก็กลับมา สวรรค์ก็คงรับรู้ได้ว่าเธอมีความสุข

แม้ว่าเธอจะเติบโตในช่วงสองปีที่ผ่านมา แต่ความคิดถึงแม่ของเธอมันก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเช่นกัน

เธอแค่อยากอยู่กับแม่อย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเธอจะจำตัวเองไม่ได้ แต่ความรู้สึก ความเชื่อมโยงระหว่างแม่กับลูกสาวไม่สามารถโกหกใครได้

ป้า Ding กระแอมและวางมือไว้บนไหล่ของลั่นลาน

เธอเงยหน้าขึ้นมองหยางหลิงรุ่ย สายตาของหยางหลิงรุ่ยดูซับซ้อนมาก แต่สิ่งที่แน่นอนคือ เธอไม่ได้เกลียดลั่นลาน และเธอดูเหมือนจะเอ็นดูลั่นลานมาก

ทั้งสามนิ่งไปสักพัก ลั่นลานก็ปล่อยหยางหลิงรุ่ย หมอกในดวงตาของเธอหายไป หลังจากมองหยางหลิงรุ่ยเธอก็พูดขึ้นมาเบา ๆ "สวัสดีค่ะคุณป้า”

หลังจากพูดเสร็จเธอก็รีบขึ้นไปชั้นบนและวิ่งเหยาะๆเพราะกลัวว่าน้ำตาในดวงตาของเธอจะไหลออกมาอีก

แม่จำตัวเองไม่ได้ คงไม่มีใครน่าเศร้าและเสียใจไปกว่าเธออีกแล้ว

ป้าDing เฝ้าดูลั่นลานวิ่งขึ้นชั้นบน เธอจึงตะโกนให้ระวัง แล้วเธอก็หันหน้าไปพูดกับหยางหลิงรุ่ย "คุณหยางอย่าสนใจนิสัยเด็กๆของลั่นลาน เพราะคุณเหมือน ... "

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ป้าDing ก็หยุดชะงัก จากนั้นส่ายหัวถอนหายใจและไปเตรียมอาหาร

หยางหลิงรุ่ยเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการจะพูด ป้าDingเคยบอกหยางหลิงรุ่ย หยางหลิงรุ่ยยังคงมีอะไรติดอยู่ในใจของเธอ เธอยังคงคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าเธอพูดมากเกินไปเธอก็ผิดหวัง และก็คงทำลายความหวังของป้าDing

เพราะมีเพียงหยางหลิงรุ่ยเท่านั้นที่เชื่อว่าเธอไม่ใช่คนตระกูลฮั่ว แต่ทุกคนในตระกูลฮั่วคิดว่าหยางหลิงรุ่ยคือคุณนายของบ้าน

เป็นเรื่องลำบากสำหรับฮั่วเทียนหลัน ที่จะลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหารค่ำ แต่ที่คฤหาสน์มีลิฟต์

หยางหลิงรุ่ยเดินขึ้นไปชั้นบนในขณะนี้โจวหยวนไปเตรียมรถเข็น ทั้งสองร่วมช่วยกันจับฮั่วเทียนหลันวางบนรถเข็นแล้วเข็นออกมา

ยังมีเวลาก่อนถึงเวลาอาหารค่ำเมื่อ ลั่นลานก็เตรียมที่จะลงไปชั้นล่าง

หยางหลิงรุ่ยเดินมาข้างหน้าลั่นลาน

ลั่นลานกำลังมองไปที่เธอ เธอก็มองลั่นลานในขณะเดียวกัน ทั้งสองมองหน้ากัน ในที่สุดหยางหลิงรุ่ยก็พูดขึ้นก่อน

เธอย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อที่เธอจะได้มองไปที่สายตาของลั่นลาน

"สวัสดี สาวน้อย ป้าชื่อหยางหลิงรุ่ย เป็นเพื่อนของคุณพ่อของหนู"

เสียงของหยางหลิงรุ่ยเบาลง เมื่อได้ยินเสียงที่อ่อนโยนและน่ารักของลั่นลาน "คุณป้าเป็นเพื่อนที่ดีของพ่อ?"

เพื่อนที่ดี?

คำสามคำนี้เปล่งประกายในความคิดของหยางหลิงรุ่ย และทันใดนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับลั่นลานอย่างไร

เพราะถ้าเธอเป็นเพื่อนอยู่กับฮั่วเทียนหลันมานาน จึงพูดว่าเป็นเพื่อนได้ แต่ถ้าบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีก็ดูไม่ค่อยมั่นใจนัก

ถ้าเป็นไปได้หยางหลิงรุ่ยอยากจะดูแลฮั่วเทียนหลันในฐานะเพื่อนจริงๆ

เนื่องจากเสน่ห์ของบุคลิกภาพที่สมบูรณ์ของฮั่วเทียนหลัน เพียงพอที่จะจับหัวใจของผู้หญิงทุกคน

แต่ในประโยคเดียวกสามารถสรุปความสัมพันธ์ระหว่าง ฮั่วเทียนหลัน และ หยางหลิงรุ่ย

นั่นคือเมื่อฉันปฏิบัติกับคุณในฐานะเพื่อน ถ้าต้องการอยู่กับฉัน

นี่คือสถานการณ์ปัจจุบันของคน 2 คน คนหนึ่งอยากเป็นเพื่อนในขณะที่อีกคนอยากอยู่กับเธอและเป็นสามีภรรยาไปชั่วชีวิต

ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนไม่ได้ใช่ไหม?

หยางหลิงรุ่ยเอื้อมมือออกไปโดยไม่รู้ตัวพยายามหยิกแก้มที่น่ารักของลั่นลาน

เธอก็ไม่ได้ต่อต้านอะไร

แต่เมื่อเธอยื่นมือออกไป เธอก็รู้สึกว่าไม่ควนทำเช่นนั้น

เพราะพูดที่จริง เธอก็รู้ว่าลั่นลานเป็นลูกสาวของเธอ และลั่นลานก็รู้ว่าเธอเป็นแม่ของเธอ

แต่สิ่งนี้นั้นทำไม่ได้ เพราะความสัมพันธ์ในปัจจุบันระหว่างทั้งสองคน ยังคงเป็นแค่คนแปลกหน้า

ดังนั้นการกระทำที่ใกล้ชิด ไม่ควรที่จะทำดีกว่า

มือที่อยู่ใกล้กับใบหน้าของลั่นลาน ก็เก็บกลับไปทันที