ลั่นลานเปิดอัลบั้มรูป เธอชี้ไปที่ภาพใบหนึ่งพร้อมพูดออกมาว่า “แม่จ๋าดูนี่สิ นี่เป็นภาพตอนที่หนูเพิ่งจะเกิด”
หยางหลิงรุ่ยชำเลืองไปมอง เด็กแรกเกิดปกติแล้วไม่มีอะไรน่าดู ผิวเหี่ยวย่น
แต่สำหรับลั่นลานแล้วไม่เหมือนกัน เธอน่ารักมาก ตาของเธอกลมโตและดำ
“แม่ดูสินี่คือรูปคู่ของพวกเรา แม่คือแม่ของหนูจริงๆด้วย!”
ลั่นลานชี้ไปทางภาพคู่ชี้นิ้วพร้อมพูด
หยางหลิงรุ่ยถึงกับตะลึง เธอมองไปที่เด็กสาวน่ารักที่อยู่ด้านหน้า
รูปภาพเหล่านี้สามารถพิสูจน์ตัวตนของเธอได้จริงๆ
ลั่นลานยังคงถืออัลบั้มรูปอยู่ในมือของเธอและกำลังจะเปิดไปหน้าต่อไป
แต่หยางหลิงรุ่ยก็ถอนหายใจออกมาแบบไม่รู้ตัว เธอยื่นมือออกไปจับมือของลั่นลานไว้และเตรียมที่จะปิดอัลบั้มนั้นลง
เธอรู้แล้ว มันต้องพูดแล้วว่าเธอเป็นแม่ของลั่นลาน
“ทำไมคุณนายหยางถึงทำแบบนี้กับเด็กหละ?”
จู่ๆก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของหยางหลิงรุ่ย
หยางหลิงรุ่ยตกใจและหันหัวกลับไปมอง
แน่นอนว่าใบหน้าของฮั่วเทียนหลันที่เธอไม่อยากเห็นจะปรากฏอยู่ข้างหลังเธอ
“คุณฮั่ว....” หยางหลิงรุ่ยพูดออกไปด้วยน้ำเสียงตื่นตัว
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหยางหลิงรุ่ยอีกครั้งฮั่วเทียนหลันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ฮั่วเทียนหลันเป็นผู้มีประสบการเรื่องเล็กๆแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้
เขากระแอมออกมา พูดออกไปเบาว่า “คุณนายหยางอยู่กับลั่นลานเป็นอย่างไรบ้าง?”
มีความสุข?
หยางหลิงรุ่ยมองไปที่ฮั่วเทียนหลันด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ แน่นอนว่าเธอมีความสุข หรือว่าเขาคิดว่าเธอจะทำร้ายลั่นลานหรือไง?
“ก็ดีนะ แต่ฉันไม่ได้รังแกลั่นลาน” หยางหลิงรุ่ยไอเล็กน้อยพร้อมกับอธิบายด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
เขาสามารถเข้าใจผิดและตำหนิเธอได้ เพราะนั้นเป็นอิสระของฮั่วเทียนหลัน
เช่นเดียวกันหยางหลิงรุ่ยก็สามารถปฏิเสธได้
ไม่คิดว่าหยางหลิงรุ่ยจะร้ายกาจขนาดนี้ ตอนนี้ฮั่วเทียนหลันไม่สามารถจัดการกับเธอได้
สิ่งนี้ทำให้ฮั่วเทียนหลันที่แต่เดิมดูโอ่อ่าค่อนข้างเสียเปรียบในการเผชิญหน้ากับหยางหลิงรุ่ยแบบตัวต่อตัว
“คุณนายหยาง ผมคิดว่า....”
มันไม่ง่ายเลยที่ฮั่วเทียนหลันจะกลับมาคุมเกม เพราะตอนนี้หยางหลิงรุ่ยกำลังจะแย่งบทบาทนี้จากเขาไป
ดังนั้นเขาจึงกระแอมออกในลำคอ เพื่อขู่ออกมาเล็กน้อย
หวังว่าหยางหลิงรุ่ยจะประนีประนอมเขาบ้าง
แต่ในสิ่งที่กล่าวมานี้ฮั่วเทียนหลันก็เคยทำไว้ไม่น้อย
แต่ครั้งนี้มันยากเย็นจริงๆ
หยางหลิงรุ่ยตะคอกมาดักคอฮั่วเทียนหลัน เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุดันและข่มขู่ “คุณฮั่ว ฉันต้องการคำอธิบายที่ชัดเจน”
“ห๊า?”
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหยางหลิงรุ่ยจะไปทำอะไรมา แต่ตอนนี้เขาก็ยังมีวิธีที่สามารถจะจัดการกับผู้หญิงคนนี้ได้โดยง่ายอยู่
หรือพูดอีกอย่างว่าเขายังมีความหวังอยู่
หยางหลิงรุ่ยควรจะเชื่อในสิ่งที่ลั่นลานพูด
“อัลบั้มอัลบั้มนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”
หยางหลิงรุ่ยยื่นมือออกมาหยิบอัลบั้มออกมาและส่งมันไปให้ฮั่วเทียนหลัน
ฮั่วเทียนหลันรับอัลบั้มมา นี่เป็นความคาดหวังของหยางหลิงรุ่ย เขาจึงไม่ปฏิเสธมัน
จากนั้นเขาก็เปิดอัลบั้มที่อยู่ในมือด้วยความสนใจ
เหมือนกับว่าข้างในมีรูปหลายใบที่สวยงามมากและดึงดูสายคู่นั้นของเขา แววตาแห่งความอิจฉาฉายไปทั่วใบหน้าของเขา
นี่ทำให้หยางหลิงรุ่ยรู้สึกงง อัลบั้มเล่มนี้ฮั่วเทียนหลันก็ดูเป็นครั้งแรก?
ทั้งสองคนจ้องหน้ากันสักพักจากนั้นฮั่วเทียนหลันก็ปิดอัลบั้ม
“รูปด้านในสวยมาก คุณนายหยาง” ฮั่วเทียนหลันวางอัลบั้มที่อยู่ในมือแล้วพูดออกมา
“อ่า” ไม่รู้ว่าทำไมหยางหลิงรุ่ยรู้สึกว่าเธอเข้าไปอยู่ในภวังค์ของฮั่วเทียนหลันอีกครั้ง และตอบฮั่วเทียนหลันกลับมา
“ไม่ใช่ ไม่ใช่” แต่สมองของหยางหลิงรุ่ยก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ไม่นานเธอก็สังเกตเห็นว่าเธอถูกฮั่วเทียนหลันจูงจมูก
“ฮั่วเทียนหลัน คุณตามคำถามฉันก่อน ทำไมรูปภาพในนี้ถึงเป็นแบบนี้!”
หยางหลิงรุ่ยไม่ยอมรับว่าคนในรูปคือเธอ
แต่เนื่องจากเธอสร้างความเข้าใจผิดว่าคนในรูปไม่ใช่เธอ เท่ากับว่าหยางหลิงรุ่ยไม่เคยรู้จักกับลั่นลานมาก่อน เธอเคยอธิบายให้ลั่นลานฟังไปแล้ว
อย่างน้อยถ้าทำให้ลั่นลานเชื่อได้ ว่าคนในรูปกับเธอเป็นคนละกันก็ยังดี
มิฉะนั้นความคิดของลั่นลานจะเปลี่ยนไปเนื่องจากมารดาผู้ให้กำเนิดเธอปฏิเสธความสัมพันธ์ของเธอ ลองคิดถูกว่าลั่นลานจะต้องเจ็บซ้ำแค่ไหน!
“คุณนายหยางยังจะพูดอะไรแปลก ผมฟังไม่เข้าใจ”
เหมือนฮั่วเทียนหลันไม่ได้สนใจคำพูดที่ก้าวร้างของหยางหลิงรุ่ย
หลังจากนั้นเขาก็ส่งสายตาไปยังลั่นลานที่ยืนอยู่นิ่งๆไม่ได้ขยับอะไร
หลังจากส่งสัญญาณทางสายตาระหว่างพ่อลูกทั้งสองคนก็เข้าใจ ตอนนี้ฮั่วเทียนหลันมีแผนในใจแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง