โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 507

คุณนายฉีพูดขึ้นอย่างชัดเจน ในตอนนี้ต่อให้ฉีหลานแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจยังไงก็คงไม่ได้อยู่ดี

เธอหันหน้าไปมองคุณแม่ด้วยความตกใจ จากนั้นก็ลังเลอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ย : "คุณแม่ นี่... "

ยังไม่ทันที่ฉีหลานจะได้เอ่ยอะไรต่อ คุณนายฉีก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“จนถึงตอนนี้แล้วยังคิดจะปิดแม่อยู่อีกเหรอ”

ในแววตาของคุณนายฉีไม่มีคำถามหรือความเคร่งขรึมแต่อย่างใด แต่มีแค่ความรู้สึกปวดใจที่มีต่อฉีหลาน

ฉีหลานยังคงยืนกรานที่จะปกปิด แต่เมื่อเธอมองเห็นสายตาที่ราวกับว่าผ่านโลกมามากมายของคุณแม่เป็นครั้งแรก

ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจอะไรบางอย่างและทำได้เพียงพยักหน้ารับ จากนั้นพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนแรง : "ที่แท้คุณแม่ก็รู้ทุกอย่าง!"

คำพูดของฉีหลานแฝงไปด้วยความตำหนิ

ท้ายที่สุดสิ่งที่โหดร้ายที่สุดในโลกนี้ก็คือ เมื่อคุณกำลังตกนรกและพบว่าคนรอบตัวสามารถช่วยดึงคุณขึ้นได้ แต่เขาเหล่านั้นกลับไม่ยอมช่วยเหลืออะไรคุณเลย

ความผิดหวังดังกล่าวก็จะพัฒนาไปสู่ความสิ้นหวังที่มากขึ้น

และเดิมทีคุณนายฉีเองก็อาจจะช่วยฉีหลานได้ แต่สุดท้ายเธอกลับไม่ทำอะไรเลย

ฉีหลานรู้สึกว่าเธอควรเกลียดคุณแม่หรือแม้กระทั่งรักษาระยะห่างจากอีกฝ่ายและบอกกับอีกฝ่ายว่าเธอกำลังโกรธ

แต่ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวฉีหลานก็รีบบังคับตัวเองให้กดมันลงไว้ที่เดิม อย่างที่เธอรู้ว่าฉีตานเหวินนั้นคล้ายคลึงกับหยูซิงเหวินมาก ฉีตานเหวินเป็นผู้นำของตระกูลฉีมาหลายปีแล้ว เขาก็ยังทำตามอำเภอใจอยู่เสมอไม่ใช่หรือ

ส่วนคุณแม่เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเธอจะพูดอะไรได้ หรืออาจกล่าวอีกนัยหนึ่งว่าเธอจะทำอะไรได้ล่ะ

"ลูกเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของแม่ เม่จะไม่รู้ได้ยังไงว่าลูกมีความสุขหรือไม่มีความสุข ครอบครัวฉีพบเจอกับวิกฤตชีวิตจนเกือบตายแต่ต่อมากลับดีขึ้นอย่างทันทีทันใดและจากนั้นลูกก็กำลังจะแต่งงานอีก แม่จะเดาไม่ออกได้ยังไง"

คำพูดของคุณนายฉีเป็นไปอย่างสมเหตุสมผล

ฉีหลานเอียงศีรษะเล็กน้อยและใช้นิ้วลากเป็นวงกลมเบา ๆ บนขาของคุณแม่ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าคำพูดของคุณแม่นั้นม่มีช่องโหว่และพิรุธเลยสักนิด

ท้ายที่สุดแล้วแม่ลูกก็มักจะเชื่อมต่อกันด้วยหัวใจ อย่างน้อยความรู้สึกของฉีหลานนั้นก็ยังมีคุณแม่ที่ยังรับรู้มันอย่างชัดเจน

"คุณแม่คะ หนูไม่เต็มใจ ไม่เต็มใจเลยสักนิด แต่หนูไม่มีทางเลือก ... "

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเรื่องทั้งหมดแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เช่นเดียวกันกับคุณแม่ ฉีหลานจึงเหมือนมีคนให้พูดระบายด้วย เธอจึงรีบเปิดปากเอ่ยขึ้นมาทันที

เมื่อได้ยินฉีหลานเอ่ยแบบนั้น คุณนายฉีก็รู้สึกปวดหัวใจเป็นอย่างมาก

ชีวิตนี้ของเธอเรียบง่ายเป็นอย่างมาก ต่างก็คอยวนเวียนอยู่กับสามีและลูกอยู่เช่นนั้น

แต่ภายใต้ความเรียบง่ายนี้กลับใช้ชีวิตด้วยความยากลำบาก เธอต้องคิดให้รอบคอบก่อนที่จะกระทำการทุกสิ่งอย่าง

รวมถึงวันนี้ที่มาหาฉีหลานดึกขนาดนี้เธอก็รู้ตัวว่ากำลังทำผิดเพราะว่าฉีหลานกำลังจะแต่งงานแล้ว การที่เธอมาหาฉีหลานเพื่อพูดคุยเปิดใจในเวลานี้ หากฉีหลานอารมณ์ความรู้สึกพังทลายไปเสียก่อนแล้ววันรุ่งขึ้นงานแต่งงานจะทำอย่างไร

แต่ทว่าในฐานะคนเป็นแม่แล้ว เธอก็ไม่อาจก้าวข้ามด่านของความเป็นครอบครัวนี้ไปได้

"แม่รู้ ขอโทษที่แม่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย แม่สังเกตดูแล้วว่านิสัยของเสี่ยวหยูมีแนวโน้มที่จะเหมือนกับพ่อของลูกทุกประการเลยจริง ๆ... "

เมื่อพูดถึงตรงนี้ คุณนายฉีก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

เธอพูดว่าเหมือนกันทุกประการนั้นไม่ได้กำลังเอ่ยชื่นชมหยูซิงเหวินแต่อย่างใด

ความหมายของเธอนั้นแน่นอนว่าฉีหลานเข้าใจดี

"หนูจะทำอย่างไรดีคุณแม่ หนูรู้สึกว่าชีวิตของหนูยุ่งเหยิงไปหมด นิสัยของหยูซิงเหวินและหนูอยู่ด้วยกันไม่ได้จริง ๆ หากใช้ชีวิตร่วมกันก็เหมือนกับการทรมานมากกว่า"

เมื่อฉีหลานพูดถึงตรงนี้เธอก็แสร้งทำเป็นเข้มแข็งไม่ไหวอีกต่อไป น้ำตาของเธอไหลลงมาเต็มใบหน้าทันที

คุณนายฉีรู้สึกเจ็บแปลบที่ใจเมื่อเห็นฉีหลานร้องไห้ดวงตาของเธอก็เริ่มขึ้นสีแดงตามไปด้วย

เธอยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาให้ฉีหลานอย่างเบามือเช่นเดียวกับตอนที่ฉีหลานยังเป็นเด็กที่เธอออกไปเล่นข้างนอกและไม่ทันระวังเจนล้มลงขาหัก จากนั้นก็ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

คุณนายฉีในตอนนั้นก็เช่นเดียวกันกับตอนนี้ เธอพูดขึ้นเสียงเบา : "หลานหลานต้องเข้มแข็งนะลูก ลูกเป็นเด็กที่โชคดีและแม่เชื่อว่าอนาคตของลูกจะดีทุกอย่าง!"

คำพูดปลอบประโลมของคุณแม่ทำให้หัวใจของฉีหลานมีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

ในระหว่างที่พูดคุยเปิดใจกันนั้นฉีหลานก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นทีละน้อยและหลับไปในที่สุด

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นเธอก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ท่าเดิมตลอดทั้งคืน

และคุณนายฉีนั้นนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน ขาของเธอชามานานแล้วและยังเริ่มเจ็บเนื่องจากการไหลเวียนของเลือดไม่ดี

สิ่งนี้ทำให้ฉีหลานที่เดิมทียังคงรู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ในตอนนี้กลับเหลือเพียงความรู้สึกผิดเท่านั้น

เพราะถึงอย่างไรเธอก็รู้ว่าสิ่งเดียวที่คุณแม่ทำได้ก็คือสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้

เธอมองออกไปข้างนอก ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีห้าและขบวนรถเจ้าบ่าวนั้นหกโมเช้าถึงจะเคลื่อนตัวเข้ามา

สิ่งที่ควรจะเกิดก็กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า!

เมื่อฉีหลานนึกสิ่งนี้เธอก็หยุดชะงักไปชั่วคราว

มาจนถึงช่วงเวลาที่สำคัญแล้วฉีหลานจะหยุดกะทันหันไม่ได้ หยางหลิงรุ่ยรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเบื้องหลังการแต่งงานของเธอมาก