โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 510

"นี่คือ s9?"

เห็นหยูซิงเหวินที่เหยียบคันเร่งเบา ๆ รถก็ถอยไปข้างหลัง หลังจากนั้นก็ดิฟต์รถอย่างสวยงามไปอีกหนึ่งที ฉินลูลู่อยากถามอย่างตื่นเต้น

เมื่อเทียบกับความตื่นเต้นของเธอ หยูซิงเหวินทำเพียงเอ่ยอืมเรียบ ๆ

แม้ว่าเป็นรถแบบเดียวกัน เขายังมีอีกกหลายคันมาก มาจากทั่วทุกมุมโลกแบบไม่ซ้ำกัน โดยธรรมชาติแล้วสายตาก็จะแตกต่างกัน

"ฉัน ฉันขับหน่อยได้มั้ย?"

ตอนที่หยูซิงเหวินเพิ่งขับออกมาจากบ้านตระกูลหยู ฉินลูลู่เก็บความตื่นเต้นภายในใจไว้ไม่อยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะร้องขอ

หยูซิงเหวินเหลือบมองฉินลูลู่อย่างแปลกใจ ราวกับคาดไม่ถึงว่าฉินลูลู่จะชอบรถเป็นงานอดิเรกได้มากขนาดนี้

รู้ไว้ รถเป็นของเล่นของผู้ชาย ผู้หญิงส่วนใหญ่ ยังล้วนชอบของสวยหรูทั้งนั้น

"ได้มั้ย?"

ไม่รู้ตัว หยูซิงเหวินกลับไม่ปฏิเสธฉินลูลู่ เพราะเขามองออก ว่าฉินลูลู่ชอบจริง ๆ

งานอดิเรกของคนคนหนึ่ง กับคำพูดที่ตั้งใจของเธอ ก็สามารถแยกแยะได้อย่างง่ายดาย

"ฉันเป็นคนขับรถเก่า ทำได้แน่นอน"

มองเห็นฉินลูลู่ที่มีท่าทีที่มั่นใจ หยูซิงเหวินจึงไม่ลังเลต่อ และให้เบาะคนขับกับเธอ

ฉินลูลู่ขึ้นรถ เพราะรถนี้เป็นเหตุ ปรับพวงมาลัยที่นั่งอย่างชำนาญ และไม่จำเป็นต้องมีคำแนะนำจากหยูซิงเหวิน เท้าเตะคันเร่งแป๊บเดียว รถก็เร่งเครื่องและพุ่งออกไป

ฉินลูลู่ไม่ได้หลอกหยูซิงเหวินจริง ๆ เธอได้ใบขับขี่ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น และเริ่มแข่งรถข้างนอก

ในฐานะนักขับรถหญิงคนหนึ่ง ในตอนเริ่มแรกเธอก็ผิดพลาดมาไม่น้อยทีเดียว แต่นักขับชายหรือหญิงก็เท่าเทียมกัน หลังจากรอให้เธอโตเป็นผู้ใหญ่ ก็เป็นราชาแห่งท้องถนนแล้ว

เธอควบคุมคันเร่งและเบรกอย่างคล่องแคล่ว พวงมาลัยจะหมุนได้ตรงเวลา เพื่อให้แซงได้อย่างราบรื่น

ด้านหยูซิงเหวิน ก็อึ้งเล็กน้อย

เดิมทีที่เขาให้รถกับฉินลูลู่ ก็ทำกับว่าฉินลูลู่ก็เหมือนกับผู้หญิงส่วนใหญ่ ค่อย ๆ ขับช้า ๆ ยังไงเขาก็ไม่รีบ แต่ครั้งนี้ออกมา ราวกับคุณพ่อหยูต้องให้เขาพาฉินลูลู่มาอย่างไงอย่างงั้น เขาทำได้เพียงคิดออกว่าใจเย็น ๆ หน่อย

ทว่าตอนนี้ ในครั้งแรกที่เขาประทับใจฉินลูลู่ที่ตื่นเขิน ตอนนี้ก็มีการแข่งรถเกิดขึ้น

ในที่สุด ก็ถึงที่หมาย

ฉินลูลู่เข้าไปยังลานจอดรถ หลังจากที่หยูซิงเหวินบอกตำแหน่งจอดรถดีแล้ว ก็ดับไฟอย่างไม่เต็ฒใจ

เธอหันไปมองที่หยูซิงเหวิน ราวกับว่ากำลังรอให้หยูซิงเหวินชื่นชม

หยูซิงเหวินเพิ่งกำลังจะพูดเรื่องอื่น แต่ถูกสายตาของฉินลูลู่มองขนาดนี้ เขาก็ลังเลอยู่นิดหน่อย แล้วเอ่ย "ขับได้ไม่เลวเลยนะ!"

เดิมทีฉินลู,ู่ที่มีจิตใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ได้ยินคำชมของหยูซิงเหวิน ก็ประหลาดใจขึ้น

เธอโผไปยังเบาะคนนั่งด้านข้างคนขับ และเล็งไปที่แก้มของหยูซิงเหวิน แล้วจูบลงไปหนึ่งที

ราวกับพฤติกรรมที่สนิทสนมกัน ทำให้หยูซิงเหวินอึ้งกิมกี่อยู่ตรงนั้น

นานมาก เขาก็ได้สติกลับคืนมา แล้วลูบไปยังตำแหน่งที่เพิงถูกฉินลูลู่จูบลงไปบนแก้ม กัดริมฝีปากเล็กน้อย แล้วเอ่ย "ฉินลูลู่"

"ห้ะ?" ฉินลูลู่งุนงงเล็กน้อย หลังจากที่เธอจูบหยูซิงเหวินเสร็จ เธอกลับไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องอะไร ยังไงซะความอบอุ่นและอ่อนโยนนี้ ยังไงผู้หญิงก็เสียเปรียบอยู่ดี

"มีอะไรหรอ? ซิงเหวิน" ฉินลูลู่ตั้งตารอ แล้วมองไปที่หยูซิงเหวิน

หยูซิงเหวินกระตุกมุมปาก สำหรับความสนิทสนมของฉินลูลู่ เขายังคงรู้สึกไม่เล็กน้อย

เขากระแอ่มคอ เอ่ยอย่างเรียบเฉย "มีบางเรือ ฉันอยากจะคุยกับเธอสักหน่อย"

หยูซิงเหวินมีท่าทีที่เคร่งขรึม ทำให้ฉินลูลู่ก็งงอยู่ครู่

คลุมเคลือ เธอรู้สึกว่าคำพูดของหยูซิงเหวิน อาจจะเป็นคำพูดที่เธอไม่อยากฟัง

"อันนั้น พูดอะไรล่ะ? ซิงเหวิน เธอดูสิด้านนั้นมีร้านกาแฟ พวกเราไปร้านกาแฟกันเถอะ!"

ฉินลูลู่พยายามจะหาเรื่องคุย เสียดายท่าทางของหยูซิงเหวิน คิดมากเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังจะพูด

ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างอย่างยืนหยัด เอ่ยอย่างเรียบเฉย "มีบางเรื่อง พูดตอนนี้ให้ชัดเจนไปเลย"

ฉินลูลู่ก็ทำหน้าออดอ้อนอย่างอดไม่ได้ สติดูหวาดกลัวเล็กน้อย เพราะถ้าหยูซิงเหวินพูดกับเธอนับว่าเป็นเรื่องที่ดี ไม่สามารถยืนหยัดพูดที่นี่ได้ต่อไป

แต่การยืดหยัดตอนนี้ และเรื่องต่อไปก็เห็นได้ชัด สำหรับฉินลูลู่แล้ว แน่นอนว่าต้องไม่ใช่เรื่องที่ดี

"ซิงเหวิน งั้นพวกเรา กลับบ้านกัน ต่อหน้าพ่อแม่..."

"หุบปาก!"

เมื่อตอนที่ได้ยินพ่อแม่สองคำนี้ สีหน้าของหยูซิงเหวินก็เปลี่ยนไป แล้วตะคอกออกมา

นี่ทำให้ฉินลูลู่ตกใจ จนเธออ้าปากค้างเล็กน้อย

ตั้งแต่เด็กเธอก็อยู่ในบ้านอย่างไข่ในหิน และถูกปฏิบัติด้วยอย่างรุนแรงแบบนี้ ถ้าบอกว่าไม่น้อยใจ อย่างนั้นก็คงเป็นเรื่องโกหกแน่

เธอเพียงแค่น้อยใจ ก็สามารถซ้อนมันไว้ในใจได้

เพราะเห็นท่าทีที่จู่ ๆ รุนแรงของหยูซิงเหวิน เหนได้ชัดว่าไม่มีความอดทนต่อเธอขนาดนั้น

หลังจากที่ตะคอก หยูซิงเหวินก็อึดอัดเล็กน้อย ต่อด้วยถอนหายใจหนึ่งเฮือก

เขารู้ อารมณ์ที่ตัวเองสะสมมาตลอด แม้จะควบคุมได้ แต่ก็ยังส่งผลต่อตัวเองอยู่ดี

เขากระแอ่มในคอเล็กน้อย ในขณะเดียวกันหลังจากที่จัดการกับตัวเองในใจได้แล้ว จึงเอ่ยขึ้น "ฉินลูลู่ เดี๋ญวเธอก็ต้องเป็นสะใภ้เล็กของบ้านตระกูลหยูแล้ว เป็นภรรยาของฉัน แต่ฉัน ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย..."

น้ำเสียงของหยูซิงเหวินเคร่งขรึม ทำให้ในใจของฉินลูลู่เจ็บปวด และไม่เหลือความคิดอื่นแล้ว

"การแต่งงานครั้งนี้ เธอสามารถเข้าใจการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันได้ เธอสามารถเป็นสะใส้เล็กแห่งตระกูลหยูได้ ดังนั้นหน้าที่ของเธอ คือมีทายาทให้กับตระกูลหยู สถานะของเธอ ก็ไม่มีใครสามารถมาทำให้มันสั่นคลอนได้หรอก"

หยูซิงเหวินให้การรับประกันกับหยูลูลู่ก่อนเล็กน้อย เพื่อป้องการคำพูดต่อไปของเขา จะทำให้ฉินลูลู่รู้สึกกระวนกระวายใจ

ยังไงซะ เรื่องที่ไม่เป็ฯประโยชน์ ใครจะทำกันล่ะ?

เรื่องอะไร ต่างก็ต้องใช้สิ่งที่น่าเกลียดพูดขึ้นต้นก่อนเสมอแหละ

"แต่ เรื่องที่เกี่ยวกับความรู้สึก ฉันให้เธอไม่ได้" ตอนที่หยูซิงเหวินพูดถึงตรงนี้ ก็เงียบสักพัก

ในความคาดหมายของเขา ฉินลูลู่จะเงยหน้าขึ้นมา แล้วมองเขาด้วยความประหลาดใจ

ราวกับว่าหยูซิงเหวินเลือดเย็น ทำให้เธอเหมือนรู้จักคนใหม่อีกหนึ่งคน

ใบหน้าที่ตีโพยตีพายนี้ ทให้เดิมทีที่ความตั้งใจภายในใจของหยูซิงเหวินอยากจะจัดการให้มันจบ ในตอนนี้กลับอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย

แต่เขารู้ บางเรื่องก็ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

ดังนั้นในใจของเขาจึงพยายามที่จะบอกให้ตัเองจัดการอีกหน่อย และเอ่ยต่อด้วยเสียงขรึม "เหมือนกับตอนนี้ที่ในใจของเธอเข้าใจ ฉันรักเธอไม่ได้ ดังนั้น ตอนหน้าคน ฉันสามารถออดอ้อนแอ๊บแบ๊วใส่เธอ เพื่อแสดงให้เห็นถึงความรักของพวกเรสองคนยังดีอยู่ แต่ เรื่องมักจะมีสองด้านเสมอ ลับหลังคนอื่น พวกเราก็ทำเหมือนกับว่าเป็นแขกที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ก็โอเค..."

ก็ดี ก็ดี ก็ดี...สองพยางค์นี้ วนอยู่ในสองของฉินลูลู่ไม่หยุด ตอนนี้ เธอหวังเป็นอย่างมากว่าหูของตัวเองจะหนวก ฟังอะไรก็ไม่ได้ยิน

เพราะตอนที่เพิ่งเริ่มขับรถ เธอยังจินตนาการไว้อยู่เลยว่าจะมีชีวิตที่มีควมสุขกับหยูซิงเหวิน

แต่ความสุขนี้ ยังอยู่ได้ไม่นาน ก็ถูกพังทลายลง

ความเป็นจริงที่น่าอนาถ ทำให้ตอนนี้ฉินลูลู่ ก็ทำให้ใจของเธอเย็นชาขึ้น และอยากจะสิ้นสุดงานแต่งครั้งนี้ซะ

แต่ความคิดที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ในหัวของฉินลูลู่ ฉินลูลู่ก็บอกกับตัวเองอย่างจริงจังว่า ให้ตัดความคิดนี้

เรื่องการแต่งงานของเธอกับหยูซิงเหวิน เป็นความร่วมมือที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิมของตระกูลฉินและตระกูลหยู ไปจนถึงทำให้ทั้งสองบ้านมีการพัฒนาไปในทิศทางเดียวกันในอนาคต

เหมือนกับคนทั่ว ๆ ไปมองเห็น เป็นเพียงแสงสว่างของคนชั้นสูง

แต่ภายใต้แสงสว่างนี้ ความยากลำบากของคนเหล่านั้น จะมีใครมองเห็นบ้าง?

ขนาดเรื่องแต่งงานของตัวเองยังไม่สามารถกะเกณฑ์ได้ ควมรักที่เป็นอิสระยังเ็นความหวังอย่างหนึ่งเลย

ในตอนนี้ฉินลูลู่ ในใจมีความเป็นผู้ใหญ่สูงมากแล้ว

ราวกับว่าเธอจะเข้าใจในเรื่องที่จิตใจของเธอรับไม่ได้มาโดยตลอด ท่าทีของเธอ ในตอนนี้มีความแตกต่างราวฟากับเหว

เธอมองไปยังหยูซิงเหวินอย่างเงียบ ๆ ดวงตาที่สงบ ทำให้หยูซิงเหวินเดิมทีที่รู้สึกละอายใจ ภายในใจก็เล็กน้อย

เพราะสายตานี้ ความจริงแล้วมันเยือกเย็นมาก