โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 53

คนที่มีความรู้ ย่อมรู้จักบัตรแบล็กโกลด์ และรู้มูลค่าของบัตรแบล็กโกลด์

ดังนั้นเมื่อกี้คนที่เหยียดหยามอันรันมากๆ และคนที่รู้สึกว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับฮั่วเทียนหลัน ก็ถูกเก็บการดูถูกในใจทิ้งไป

ระดับตระกูลอัน ไม่สามารถทำบัตรแบล็กโกลด์ได้

ดังนั้นบัตรนี้ จึงเป็นของตระกูลฮัว จากจุดนี้ มันสามารถอธิบายได้ว่าตำแหน่งของอันรันในตระกูลฮัวนั้นสูงเพียงใด

คราวนี้ไป๋รอฮันจับมืออันรันด้วยความอิจฉา และพูดอย่างงุนงงเล็กน้อย : "อันรัน เธอทำได้ยังไง ชายฮัวที่สองมอบบัตรแบล็กโกลด์ให้เธอทั้งหมดนี่! ไม่จำกัด เธอต้องการใช้มันรูดยังไงก็รูด"

อันรันพูดเบาๆ : "เมื่อเธอพูดคุยเรื่องแต่งงานและหลังจากกลายเป็นภรรยา เธอก็จะมีเช่นกัน"

ทันทีที่ไป๋รอฮันได้ยินเรื่องการแต่งงาน เธอก็เม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า : "โอเค ชั่งมันเถอะ ฉันคิดว่าการแต่งงานมันน่ากลัวเกินไป ฉันยังต้องมีลูก ลูกยังต้องก่อกวนอีก......"

เมื่ออันรันได้ยินไป๋รอฮันพูดแบบนี้ จริงๆเธอก็อยากจะบอกว่า เด็กยังคงน่ารักและสนุกมาก

ครอบครัวอื่นเธอไม่รู้เรื่อง แต่ลั่นลานเป็นเด็กดีและน่ารักมาก

แต่พอเป็นเรื่องปากต่อปาก กลับไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

ถึงอย่างไรเรื่องที่เธอมีลูกแล้ว มีเพียงฟ้าดินและเธอเท่านั้นที่รู้

ถ้าจู่เรื่องนี้ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน และมีคนได้ยิน ยังไม่รู้ว่าจะใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างไร

เดิมทีคิดว่าเป็นแค่น้ำชายามบ่าย แต่คาดไม่ถึงคือ หลังจากคนพวกนี้ทานอาหารเสร็จ พวกเขายังจะไปออกกำลังกายครั้งใหญ่ต่อ

อันรันอยากไป แต่ไป๋รอฮันที่เมา เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมปล่อยให้อันรันไป

ไม่มีหนทาง อันรันทำได้เพียงโทรหาฮัวหมู่ บอกว่านัดรวมตัวกับเพื่อน ตอนเย็นเธออาจจะกลับบ้านดึก

หลี่รูยาการมีส่วนร่วมเข้าสังคมของอันรัน ความพิเศษคือขั้นตอนของสตรีที่มีชื่อเสียง ยกนิ้วเยี่ยมให้สองมือเลย

ในฐานะสะใภ้ของตระกูลฮัว ไม่ช้าก็เร็วอันรันจะต้องเข้าร่วมงานระดับไฮเอนด์ในสักวัน

เธอยังบอกเป็นพิเศษอีกว่า รอตอนดึกจะกลับให้บอกก่อนล่วงหน้า เธอจะให้ฮัวเทียนหลันไปรับอันรัน

อันรันพูดปฏิเสธ : "แม่ ฉันขับรถมาเอง เทียนหลันทำงานทุกวันก็เหนื่อยมากแล้ว อย่าไปรบกวนเขาเลย! "

หลี่รูยากล่าวอย่างจริงจังว่า : "อันรัน ระหว่างสามีภรรยาควรมีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังมากกว่านี้ เธอเอาแต่ไม่ยอมให้เทียนหลันอยู่กับเธอเสมอ อย่างนี้พวกเธอจะมีความรู้สึกกันได้อย่างไร? "

อันรันพูดอยู่สองสามคำ แต่หลี่รูยายืนกรานที่จะทำสิ่งนี้ และวางสายไปหลังจากพูดไม่กี่คำ

เธอรู้สึกขมขื่นในใจ แต่ไม่รู้ควรจะระบายออกอย่างไร

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากให้ฮั่วเทียนหลันอยู่กับเธอ แต่ฮั่วเทียนหลันต่างหาก ที่ไม่เคยอยากอยู่กับเธอเลยมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

เธอจอดรถไว้ที่คลับเฮาส์ และเล่นกับคนในกลุ่มนี้จนถึงสี่ทุ่ม อันรันทำตามคำสั่งของฮัวหมู่ ส่งข้อความหาฮั่วเทียนหลัน บอกที่อยู่ให้เขามารับ

คนมีชื่อเสียงที่อยู่ด้วยกันตอนนี้ ได้ถูกรถจากที่บ้านตัวเองมารับพวกเขาไปแล้ว

มีเพียงไป๋รอฮันและเจิ้งมันจุนที่รออยู่ ไป๋รอฮันรอเพราะเธอต้องการรอดูให้ทุกคนไปก่อน เธอถึงไป

สำหรับเจิ้งมันจุน เธอไม่รู้ว่าใครทำให้เธอขุ่นเคืองในช่วงสองวันที่ผ่านมา

เดิมทีมีนัดถ่ายละครเรียบร้อยแล้ว แต่ทั้งหมดที่นัดไว้ถูกทิ้งแล้ว

ผู้กำกับบริษัทการแสดงที่ให้เธอแสดงภาพยนตร์โทรทัศน์มาตลอดก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีข่าวอะไรเลย

และเธอก็ออกไปแสดงด้วยตัวเอง ผลจบลงด้วยการปิดประตูไม่ต้อนรับ

พอดีเธอจ่ายเงินให้ผู้จัดการของตัวเอง ดังนั้นเธอจึงต้องขายรถของเธอทิ้ง

เจิ้งมันจุนเป็นคนดีทั้งสองด้าน ด้านนี้พูดคุยที่ดีต่อหน้าอันรัน อีกด้านบอกมู่เหว่ย ให้มู่เหว่ยมารับเธอ ประเด็นคือจะทำให้อันรันอับอายขายหน้า

เธอคิดว่าอันรันเป็นคนใจดีจอมปลอม ดังนั้นเธอจะไม่หลงกล