โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 585
สุดท้ายตัวเอกของเธอก็พบว่า
ฮั่วเทียนหลันที่ใบหน้าแดงจากการดื่มก็เปิดประตูเข้าไป
ทันทีที่ลั่นลานเห็นพ่อขี้เมาเธอก็เอนตัวไปที่หูของชิงหรง
ชิงหรงยิ้มที่มุมปาก เธอตะโกนออกไปว่า “แม่จ๋า แม่ต้องทำน้องชายให้พวกหนูแล้ว!”
หลังจากนั้นเธอก็จับมือของลั่นลานและวิ่งออกมาจากห้อง
“เหนื่อยไหม?” ฮั่วเทียนหลันพูดออกมาด้วยอารมณ์อ่อนโยน
หยางหลิงรุ่ยยิ้มออกมาพร้อมพูดว่า “มีคุณอยู่ ฉันก็ไม่เหนื่อย”
“อ่า” ฮั่วเทียนหลันเดินเข้ามาลูบไปที่ผมของหยางหลิงรุ่ยอย่างอ่อนโยน
แต่ครั้งนี้ผมของหยางหลิงรุ่ยถูกรัดไว้แน่น
การกระทำของฮั่วเทียนหลันจึงไม่มีผลกับเธอ
สุดท้ายเขาก็ทำลายความรู้สึกเขินอายด้วยการพูดออกมาว่า
“วันนี้พี่ชายของเธอทั้งสามคนมาถึงแล้ว”
“อ่า ฉันรู้แล้ว” นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้ว ทำให้หยางหลิงรุ่ยรู้สึกดีใจมาก
มองเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของหยางหลิงรุ่ย ฮั่วเทียนหลันก็มองไม่ออกว่าเธอกำลังยิ้มอะไรอยู่
เขารู้สึกว่าเขาเสียหน้า เพราะหลิงหยูมาเรียกเขาออกไปตอนนี้เพื่อนที่ทำงานของเขากำลังดื่มกินกันอยู่
วันนี้เป็นวันที่มีความสุข มีแต่การกินดื่มและเฮฮาเท่านั้น
ฮั่วเทียนหลันใช้โอกาสนี้ในการถอยออกมา
ตอนหกโมงเย็น มื้อค่ำของครอบครัวกำลังจะเริ่มขึ้นและตระกูลหยางก็มาแล้ว
ผู้อาวุโสของตระกูลหยางเข้ามาที่ห้องนอนก่อน ครั้งนี้เธอไม่ได้มาเพื่อก่อกวนอะไรแต่มาเพื่อบอกกับหยางหลิงรุ่ยถึงหน้าที่ของภรรยาที่ดีที่ควรปฏิบัติกับสามี
หยางหลิงรุ่ยพยักหน้าทุกครั้ง ผู้อาวุโสของตระกูลหยางเห็นว่าหยางหลิงรุ่ยไม่ได้เป็นคนชอบทำอาหารจึงพูดประโยคออกไปอีกสักสองสามคำจึงลงไปด้านล่าง
มีเพื่อนเก่าของเธอนั่งอยู่ด้านล่างสองสามคำ พวกเธอไม่ได้เจอกันมานานจึงมีเรื่องให้คุยมากมาย
ผู้อาวุโสของตระกูลหยางออกมาได้ประมาณ 5 นาที หยางหลิงรุ่ยก็แต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง
ตอนนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออก เธอกำลังจะถามว่าเขาคือใคร เขาใส่หมวกและเดินเข้ามา
“อย่าขยับ! นี่คือการปล้น!”
นี่คือการปล้นประโยคนี้ ทำให้หยางหลิงรุ่ยอดไม่ได้ที่จะเอามือขึ้นมากุมหน้าผาก
โอ้ บ้าไปแล้ว มันจะเป็นอย่างไรถ้าคนอื่นได้ยินสิ่งนี้
พวกเราเป็นพี่น้องกัน!
“พี่สาม พี่แกล้งฉันอีกแล้ว!” หยางหลิงรุ่ยจับไปที่แขนของหยางยานจากนั้นก็บิด เมื่อหยางยานร้องเจ็บเธอก็ปล่อยมือออกทันที
“ทำไมเธอถึงรู้ว่าเป็นฉัน?”
ในตอนที่หยางยานพูดออกมา หยางหลินก็พยุงหยางหยวนเดินเข้ามา
หยางหลิงรุ่ยยิ้มให้หยางหยวนเหมือนกับว่าเป็นการทักทาย
จากนั้นเธอก็มองไปที่พี่สาม หยางยานอย่างไร้อารมณ์พร้อมพูดออกไปว่า “พี่ไม่รู้หรือไงว่านิ้วมือพี่ยาวขนาดไหน? และแถมยังมาพูดเสียงสอง พี่คิดว่ามันเหมือนเด็กผู้หญิงมากหรือไง?”
คำพูดของหยางหลิงรุ่ยทำให้ใบหน้าของหยางยานแดงขึ้นเพราะความเขินอาย
“บ้าบอ พี่ใหญ่ พี่รอง พี่คิดว่าอย่างไงอะ! หยางหลิงรุ่ยเปลี่ยนไปแล้ว เมื่อก่อนยังเป็นน้องสาวอยู่เลย ทำไมวันนี้ถึงมาว่าพี่ชายได้!”
หยางหลินมองข้ามสถานการณ์ต้องนนี้ไป เขาพูดออกมาเบาๆว่า “พี่ใหญ่ พี่ดูด้านนอกสิทิวทัศน์สวยมากเลย”
“เปิดม่านแล้ว!” หยางยานพูดเสริมออกมา
เหมือนว่าหยางหยวนไม่ได้ยินเสียงขอหยางยานตามเคย เขาจึงพูดออกมาแบบธรรมดาๆว่า “อ่า ดวงอาทิตย์มันช่างห่างไกล......”
ตอนนี้...เป็นช่วงที่พระอาทิตย์ตก!
หยางหลิงรุ่ยมองไปที่พี่ใหญ่และพี่รองที่ปกปิดใบหน้าที่มีความสุขของพวกเขา เธอจึงอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง