โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 586
สรุปบท ตอนที่ 587 ผมง่วงเดี๋ยวผมนอนเอง: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง
สรุปตอน ตอนที่ 587 ผมง่วงเดี๋ยวผมนอนเอง – จากเรื่อง โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง โดย ฮั่นเซียง
ตอน ตอนที่ 587 ผมง่วงเดี๋ยวผมนอนเอง ของนิยายInternetเรื่องดัง โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง โดยนักเขียน ฮั่นเซียง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ไร้สาระ!
นี่หรอคือสิ่งที่พี่รองคิดออกมา?
ครอบครัวทะเลาะกันอยู่พักหนึ่งและสุดท้ายก็ปล่อยให้หยางหลิงรุ่ยแต่งหน้าก่อน พวกเขาจึงออกไปรอด้านนอก
เมื่อเห็นพี่สามเดินออกไป ดวงตาของหยางหลิงรุ่ยก็แดงขึ้น
ถ้าบอกว่าไม่คิดอะไร นั่นก็คือโกหก
อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเธอจะอยู่กับพี่น้องของเธอมาแค่สองปี แต่เธอก็มีความผูกพันธ์กับพวกเขามาก
พี่ชายทั้งสามของตระกูลหยางเดินลงไปที่ชั้นล่าง ฮั่วเทียนหลันที่กำลังเดินรับแขกในงานอยู่ก็เดินผ่านมา
ทั้งสองคนมองหน้ากัน สุดท้ายหยางยานก็เป็นคนพูดออกมา “คุยกันหน่อยไหม?”
ฮั่วเทียนหลันยิ้มออกมาที่มุมปาก วันนี้เขาเป็นเจ้าบ่าว ต้องแสดงเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุด
“ได้!”
หยางหลินได้ยินคำพูดอยู่ด้านหลัง เขากำลังพยุงพี่ชายคนโตขึ้นรถเข็น
ตอนที่กำลังหันหลังกลับ หยางหยวนก็ยื่นมือออกมาดึงเขาไว้
“พี่ใหญ่!” หยางหลินรู้สึกสับสนเล็กน้อย และก็กังวลในเวลาเดียวกัน
อย่างไรก็ตามตอนนี้อาการของหยางยานน่าจะน่าเป็นห่วงที่สุด
“นั่นเป็นเรื่องของเจ้าสามมัน ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย” หยางหยวนพูดออกมาแบบเฉยชา แต่ในคำพูดของเขาไม่มีอะไรแฝงอยู่
หยางหลินเม้มปากจากนั้นก็ส่ายหน้าพร้อมพูดออกมาว่า “ผมกังวล กลัวว่าฮั่วเทียนหลันจะทำอะไรกับเจ้าสาม!”
“แต่เขาก็เป็นน้องเคยของนาย นายจะคิดอะไรมากมาย?”
สำหรับเรื่องนี้หยางหยวนใจเย็นมาก
หยางหลินอ้าปากพยายามจะเถียงออกมา
แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าที่พี่ใหญ่พูดออกมานั้นก็มีเหตุผล
“ร่างกายฟื้นตัวเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ก็ดีนะ”
“นี่เป็นการทำธุรกิจร่วมกัน ตอนนี้ก็จบสิ้นกันแล้ว!” ฮั่วเทียนหลันพูดออกมา
มีอะไรบางอย่างแขวงอยู่ในน้ำเสียง
“ไม่นิ” หยางยานพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา
“หมายความว่าอย่างไง?” ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้วขึ้นมา
เขาทำตามข้อตกลงดังนั้นเขาจึงหวังว่าตระกูลหยางจะไม่ผิดคำสัญญากับเขา
“นายต้องดูแลหยางหลิงรุ่ยไปทั้งชีวิต นั่นถึงจะจบสิ้น”
คำพูดของหยางยานทำให้ฮั่วเทียนหลันตกใจ
หลังจากนั้นมีรอยยิ้มที่มุมปากของเขา แต่เขาก็ยังฝืนเก็บมันไว้
“นี้เป็นผู้หญิงของฉัน ฉันไม่มีวันที่จะให้ใครมาแย่งไป!”
หยางยานมองมาที่ฮั่วเทียนหลันอย่างลึกซึ้ง ไม่นานก็มีรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก
“นายทำแบบนี้ แน่นอนมันดีอยู่แล้ว”
เมื่อถึงเวลาสองทุ่มตรง งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
เนื่องจากเป็นการจัดเลี้ยงแบบครอบครัวจึงมีโต๊ะไม่มากนัก
ทั้งหมดมี 8 โต๊ะ เพื่อทำให้ครื้นเครงมากขึ้น และหลีกเลี่ยงการคุกคามของสื่อมวลชน เขาจึงจัดงานเลี้ยงในคฤหาสน์
นี่เป็นเรื่องที่มีความสุขมากๆ ที่ผู้ชายจะนั่งจิบไวน์ด้วยกัน และผู้หญิงก็คุยกันเรื่องสิ่งของเครื่องใช้
หลังจากที่หยางหลิงรุ่ยเดินตามฮั่วเทียนหลันออกมา เธอก็มานั่งลงที่ข้างๆเหลียวซิรงและคนอื่นๆ
ฮั่วเทียนหลันก็ไปนั่งอยู่ตรงกลุ่มเพื่อน
ถึงแม้ว่าหยางหลิงรุ่ยจะนั่งคุยอยู่กับเหลียวซิรงและคนอื่นๆ
แต่สายตาของเธอไม่เคยละจากฮั่วเทียนหลันเลยแม้แต่น้อย
ฮั่วเทียนหลันยิ้มเธอก็ยิ้ม
ฮั่วเทียนหลันดื่มไวน์เธอก็ขมวดคิ้ว
วันนี้เขาดื่มไปเยอะแค่ไหนแล้ว ทำไมไม่รู้จักพอบ้าง
สุดท้ายเหลียวซิรงที่นั่งอยู่ข้างๆก็ทนไม่ไหว
“เฮ่ หลิงรุ่ย เธอไปนั่งกับเขาเลยไหมหละ?”
“เอ๋!” หยางหลิงรุ่ยดึงสติกลับมาและเห็นรอยยิ้มที่ขี้เล่นของเหลียวซิรง
ใบหน้าของเธอแดง เธอพูดออกมาด้วยเสียงต่ำๆ “ซิรง เธอพูดอะไรของเธอ? ฉันก็แค่ ก็แค่.....”
“ก็แค่เป็นห่วงสามีของฉัน ฉันเข้าใจแหละ!”
ดูเหมือนเหลียวซิรงจะรู้ทุกอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
ทำให้คำอธิบายที่หยางหลิงรุ่ยเตรียมไว้ไม่มีประโยชน์เลย
“สามีอะไร!” หยางหลิงรุ่ยพูดออกมาด้วยเสียงที่มีความโกรธ
“ไอ๊ยา ดูสิเขินเป็นเด็กเลยนะ!”
หลี่เฉียนที่นั่งอยู่ข้างๆแซวออกมา
เธอเป็นคนที่ปกติจะไม่ค่อยพูด แต่พอพูดออกมาแล้วก็จะเป็นแบบนี้
ตอนนี้หยางหลิงรุ่ยพูดอะไรไม่ออก
สุดท้ายเธอก็ทำเป็นไม่สนใจสองคนนี้ พูดอะไรก็พูดไปสิ มองอะไรก็มองไป สุดท้ายนั่นก็เป็นสามีของเธออยู่ดี
แต่ไม่นานหยางหลิงรุ่ยก็สังเกตเห็นว่าตัวเด่นของงานในคืนนี้เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย
ฮัวเส้าซู่จะกลายเป็นตัวเอกไปแล้ว
เขาห้ามไม่ให้ฮั่วเทียนหลันดื่ม แต่กลับกันเขาป็นคนที่อยากดื่มเองเสียมากกว่า
ในตอนที่หยางหลิงรุ่ยสังเกตเห็น ฮัวเส้าซู่ก็ดื่มไปหลายสิบแก้วแล้ว
ในฐานะของเพื่อนที่ดี เธอจึงต้องเอาสิ่งนี้ไปบอกกับเพื่อนของเธอให้รับรู้
หยางหลิงรุ่ยส่งข้อความไปหาทันเหว่ย
“แฟนของเธอดื่มเหล้าเยอะมาก เธอไปเตือนเขาสักหน่อยสิ ถ้าดื่มมากไปก็ให้ไปนอนที่โซฟา”
เมื่อได้ยินหยางหลิงรุ่ยพูดออกมาแบบนี้ ทันเหว่ย ที่วันนี้หัวใจยุ่งเหยิงอยู่แล้วเธอก็รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย
แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังไม่มีใครเปิดประตู
ตอนนี้หยางหลิงรุ่ยทนไม่ไหวแล้ว เธอจึงเดินออกไปเปิดประตู
กลิ่นแอลกอฮอล์แรงเป็นพิเศษอบอวลไปทั่วห้องพร้อมกับลมหายใจอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้ชาย
วันนี้ฮั่วเทียนหลันดื่มหนักมาก หลังจากที่เขาส่งตงหยงซี่กับเพื่อนของเขากลับไปนั่นถึงจะเสร็จภาระกิจของเขา
ถึงแม้ว่ามันจะเหน็ดเหนื่อยมาก แต่วันนี้ภรรยาของเขานอนรออยู่บนเตียงแล้ว เขามีเรื่องที่ควรทำอยู่
“คุณฮั่ว กลับมาแล้วหรอ?”
แต่หยางหลิงรุ่ยไม่ได้ลืมตาขึ้นมา แต่ด้วยความคุ้นเคยเธอสามารถเดาได้ว่าเขาต้องเป็นฮั่วเทียนหลัน
“อ่า เธอพักผ่อนไปก่อนเลย!”
ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมาลูบผมของหยางหลิงรุ่ยเบาๆพร้อมพูดออกมาด้วยความอ่อนโยน
เขาถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นและไปห้องน้ำด้วยรูปร่างที่เซ็กซี่ แต่น่าเสียดายที่หยางหลิงรุ่ยหลับตาลงและไม่ได้เห็นมัน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ฮั่วเทียนหลันที่หายเมาแล้วก็เดินมาจากห้องน้ำ
และตอนนี้ลมหายใจของหยางหลิงรุ่ยก็นิ่งสงบมาก เธอหลับลึกมากจริงๆ
ฮั่วเทียนหลันกัดไปที่หูของหยางหลิงรุ่ยเบาๆ เขาก็หายใจออกด้วยความร้อนเบาๆ หยางหลิงรุ่ยรู้สึกคันที่หูของเธอจึงนำมือออกมาปัด
แต่วินาทีต่อมามือของเธอก็ถูกฮั่วเทียนหลันจับไว้
“ตื่นหรือยัง?” ฮั่วเทียนหลันกระซิบออกไป
“ไม่ คุณฮั่วฉันง่วงมาก พวกเรามานอนกันเถอะ!” หยางหลิงรุ่ยง่วงจนทนไม่ไหว น้ำเสียงของเธอแสดงถึงการขอร้อง
แต่ฮั่วเทียนหลันก็ยอม เรื่องที่ควรทำในคืนนี้เขายังไม่ได้ทำเลย!
“เธอนอนไปก่อนเลยไม่ต้องเป็นห่วงผม ถ้าผมง่วงเดี๋ยวผมนอนเอง”
หลังจากที่ฮั่วเทียนหลันพูดจบเขาก็ปล่อยมือ จากนั้นเขาก็บอกกับหยางหลิงรุ่ยว่าคืนนี้ใส่ชุดนี้
หลังจากผู้หญิงคนนี้อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็ไม่ได้ถอดมัน
“นี่ก็ดึกขนาดนี้แล้ว คุณฮั่ว พวกเราทำกันพรุ่งนี้เช้าได้ไหม?”
ฮั่วเทียนหลันยิ้มออกมาด้วยท่าทางที่เจ้าเล่ห์ เขาส่ายหัวแล้วพูดออกมาว่า “คุณคิดว่าไงหละ?”
หยางหลิงรุ่ยยิ้มออกมาอย่างขมขื่นที่มุมปากของเธอ เธอไร้เดียงสามาก ตอนนี้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ชอบอะไรสะอาดๆเหมือนเมื่อก่อนแล้วหรอ?
“ได้ แล้วแต่คุณเลย แต่อย่ามารบกวนฉันนะ”
หยางหลิงรุ่ยพูดจบก็พลิกตัวไปอีกด้านหนึ่ง เธอเหนื่อยและง่วงมาก นี่ทำให้ผู้ชายคนนี้ได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมา
ในฐานะผู้หญิงเราต้องเรียนรู้ที่จะหาความพึงพอใจ
แสงแดดในยามเช้าส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง ทำให้หยางหลิงรุ่ยค่อยๆลืมตาขึ้นมา
หยางหลิงรุ่ยที่หลับสนิทมาตลอดทั้งคืน รู้สึกได้ว่าแสงแดดที่ส่องมาให้ความอบอุ่นกับเธอมาก
ข้างๆของเธอมีผู้ชายกำลังนอนหลับอย่างสนิทอยู่
เมื่อคืนก่อนฮั่วเทียนหลันจะนอนก็ดึกมากๆ หยางหลิงรุ่ยจำไม่ได้แล้วว่าเธอถูกฮั่วเทียนหลันส่งไปจุดสูงสุดกี่ครั้ง
รู้แต่ว่าตอนนี้เธอเจ็บมาก ไม่รู้ว่าเมื่อคืนผู้ชายคนนี้ทำกับเธอไปกี่ครั้ง
ความเจ็บปวดที่รู้สึกได้ตรงหว่างขา ทำให้ใบหน้าของเธอแดงขึ้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง