โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 8

ยี่เฉียวถงโบกมือ คนงานที่ไม่ได้วางแผนซึ่งไม่รู้ว่าจะทำอะไรก็หันกลับมาและวิ่งไป ก่อนที่จะจากไป ให้อันรันดูอย่างทุกข์ใจ

ยี่เฉียวถงเดินไปหาอันรันด้วยท่าทีแห่งชัยชนะ และพูดเบาๆ ว่า : "ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินจิตใจที่เข้มแข็งของเธอสูงเกินไป"

อันรันคุกเข่าลงบนพื้นราวกับจะทรุดลง หยิบขี้เถ้าที่กระจัดกระจายด้วยวิธีที่คลุมเครือและใส่กลับเข้าไปในกล่องทีละนิด

"ยี่เฉียวถง เธอจะต้องได้รับผลกรรม! "

เสียงของอันรันนั้นต่ำและแหบ เสียงไม่ดัง แต่เสียงโยนลงพื้นดัง แต่ยี่เฉียวถงดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลก หัวเราะเสียงดัง : "ชดใช้กรรม? ตอนนี้ที่บ้านอันเป็นของฉัน ผู้หญิงตกต่ำอย่างเธอ จะเอาอะไรมาสู้กับฉัน? "

อันรันก้มหน้า มือที่ถือโกศเปลี่ยนเป็นสีขาว เธอเกลียดความรู้สึกไร้พลังแบบนี้

หลังจากหนีไปห้าปี เธอก็กลายเป็นหุ่นเชิดของยี่เฉียวถง

อันรันยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ใบหน้า อันรันมองไปที่ยี่เฉียวถงและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "จะให้ฉันไปแต่งงานก็ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไข"

เมื่อยี่เฉียวถงเห็นว่าอันรันถึงกับกล้าต่อรอง ก็โกรธทันที : "เป็นไปไม่ได้! ถ้าเธอไม่เห็นด้วย ฉันจะปล่อยให้พ่อแม่ของเธอคลุกคลีกับอุจจาระกัน!"

ไม่คาดคิดอันรันไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่ตอบอย่างเฉยเมย : "อันชิงไม่สามารถควบคุมจมูกและน้ำตาได้ ในตอนนี้คุณแน่ใจหรือว่าตระกูลฮัวจะปล่อยเธอเข้าไป?"

ครั้งนี้มันกระทบจุดเจ็บปวดของยี่เฉียวถง ลูกสาวของเธออันชิงนิสัยเสียและเอาแต่ใจตัวเองตั้งแต่เธอยังเด็ก

ตอนเรียนที่ต่างประเทศได้ครึ่งปีก็ออกไปสร้างเรื่องข้างนอก แถมยังติดยาเสพติดอีก!

หากครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเกี่ยวดองกันกับครอบครัวฮัว ก็จะเรียกอันชิงกลับมา พวกเขายังไม่รู้คงชาติหน้าถึงจะค้นพบ

ยี่เฉียวถงกัดฟันและระงับความโกรธในใจ : "ฉันแนะนำให้คุณ อย่าโลภมาก! "

อันรันค่อยๆกอดขี้เถ้าของพ่อแม่ของเขา ดูหลุมฝังศพที่แตกออกเป็นหลายชิ้นและพูดว่า : "แม้ว่าพ่อแม่ของฉันจะเสียชีวิตอย่างกะทันหัน แต่พวกเขาก็ควรถูกฝังไว้ในสุสานบ้านอันด้วย"