โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 87

มู่เหว่ยพูดสิ่งนี้ ดวงตาที่เต็มไปด้วยการแสดงออกที่น่าสงสาร

ฮั่วเทียนหลันรู้สึกซาบซึ้งในใจเล็กน้อย และในที่สุดก็พยักหน้าตกลง

มู่เหว่ยกระโดดด้วยความดีใจ ยื่นมือไปกอดฮั่วเทียนหลัน จิกหน้าเขาและพูดอย่างมีความสุข : "งั้นฉันจะไปจองที่นั่งตอนนี้เลย คืนนี้เรามามีช่วงเวลาโรแมนติกกันเถอะ"

หลังจากที่มู่เหว่ยออกไป ฮั่วเทียนหลันก็หยิบโทรศัพท์มือถือวางไว้บนโต๊ะและลังเลว่าควรโทรหาอันรันหรือไม่ และบอกว่าคืนนี้เขาจะไม่กลับไป

นิ้วถูกกดลงบนการโทรของอันรันแล้ว แต่หลังจากไปๆมาๆ สุดท้ายเขาก็วางโทรศัพท์ลง

ไม่น่าจะมีอะไรผิดปกติ ในวันนี้ถ้าไม่กลับ ก็ไม่กลับ!

ในช่วงเย็น ที่ร้านอาหารแอฟริกาเหนือ ดนตรีไพเราะดังไปทั่วคลับเฮาส์

ฮั่วเทียนหลันและมู่เหว่ยนั่งตรงข้ามกัน เมื่อมู่เหว่ยสั่งอาหาร ก็ดื่มไวน์แดงหนึ่งแก้วกับฮั่วเทียนหลัน

มู่เหว่ยดื่มจนขึ้นหน้า แต่ใบหน้าของเธอไม่ได้หมายความว่าเธอเมา

เธอใช้แรงจากไวน์ ทำให้ตัวเองรู้สึกไม่มีความสุขหลังจากดื่มมากเกินไป และพูดว่า : "เทียนหลัน คุณไม่ชอบฉันแล้วใช่ไหม? "

เมื่อมู่เหว่ยพูดเช่นนี้ ดวงตาที่งดงามของเธอก็มีความน่าสงสาร

ฮั่วเทียนหลันวางมีดและส้อมลงในมือลง ถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเสียใจ : "ฉันขอโทษเสี่ยวเหว่ย ช่วงนี้ฉันไม่ดี ฉันไม่ได้ไปกับคุณ คุณน่ารู้รายละเอียด ฉันสัญญา ว่าจะชดเชยให้คุณ"

ชดเชย? หัวใจของมู่เหว่ยสั่น และจากนั้นเธอก็หยิ่งยโสเล็กน้อย

ชดเชยที่ฮั่วเทียนหลันต้องมอบให้นั้น มีมาหลายปีแล้ว และมู่เหว่ยไม่เห็นแม้แต่เงา

ฮั่วเทียนหลันรู้ว่าเขาต้องการอะไร แต่เขาไม่สามารถให้ได้อีกแล้ว นี่มันนับว่าเป็นชดเชยอะไร?

แต่เธอคิดเช่นนั้นในใจ เธอพูดด้วยความเศร้าเล็กน้อยที่ริมฝีปากของเธอ : "เทียนหลัน ฉันไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ ตราบเท่าที่คุณสามารถอยู่เคียงข้างฉันได้ตลอดไป ชีวิตนี้พวกเราก็จะดีตลอดไป? "

คำพูดสุดท้ายของมู่เหว่ย เป็นประโยคคำถามซึ่งทำให้หัวใจของฮั่วเทียนหลันสะดุ้ง

เงาของอันรันปรากฏขึ้นในความคิดของเขา และทันใดนั้นเขาก็อยากจะพูดอะไรดีๆโดยไม่รู้ตัว เขาก็ไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างขมขื่น

เมื่อเขาหยุด หัวใจของมู่เหว่ยก็จมดิ่งลงสู่ในกระดูก

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารค่อนข้างอึดอัดชั่วขณะ แล้วโทรศัพท์มือถือของฮั่วเทียนหลันก็ดังขึ้น

ฮั่วเทียนหลันมองดู มันขึ้นคำว่าอันรัน

ฮั่วเทียนหลันมองเห็น และมู่เหว่ยก็มองเห็นโดยธรรมชาติ

ฮั่วเทียนหลันมองไปที่มู่เหว่ยและพูดว่า : "ฉัน รับโทรศัพท์"

มู่เหว่ยเหมือนมีเลือดออกในใจ แต่เธอทำได้เพียงหัวแข็งและพูดว่า: "อื้ม"

ฮั่วเทียนหลันลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ ไปที่ริมทะเลสาบ แล้วรับสาย

อันรันอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานาน เธอใช้ข้ออ้างในการถักเสื้อไหมพรมเพื่อถ่วงเวลาป้า Ding ไม่ให้ทำอาหาร ต่อมาเธออยากจะพาคุณแม่ฮัวไประบายสี จากนั้นเธอก็บอกว่าจะดูหนัง

แต่หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปไม่นาน ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว เธอมาที่ห้องน้ำด้วยเหตุผลเร่งด่วน เธอจึงรีบโทรหาฮั่วเทียนหลันและให้เขากลับมาโดยเร็ว

เมื่อเห็นว่ามีคนรับสายเธอก็รีบพูดว่า : "คุณฮัว คุณกลับบ้านเร็ว แม่อยู่ที่นี่"

ฮั่วเทียนหลันผงะไปชั่วครู่ แม่ ทำไมถึงมาตอนนี้?

เขายังอยากจะถามอะไรอีก แต่เมื่ออันรันลดเสียงลงและเร่งเขาอีกครั้ง ก็วางสายโทรศัพท์