โซ่รักใยพิศวาส นิยาย บท 40

เพชรหอมมองดูตัวเองในกระจกบานใหญ่แล้วยิ้มกว้าง เป็นรอยยิ้มแห่งความสุขที่หล่อนรอคอยมานาน เคยคิดว่ามันอาจไม่มีวันนี้ วันที่หล่อนได้สวมชุดเจ้าสาวที่ราซิเอลโล่สั่งตัดให้หล่อนเป็นพิเศษ จ้างดีไซเนอร์ระดับโลกที่ต้องเคลียร์คิวมาตัดชุดวิวาห์ให้ แน่นอนว่าราคาค่าตัดชุดจะต้องแพงเป็นสองเท่า ไม่ว่าจะเสียเงินมากแค่ไหน ราซิเอลโล่ยินดีและเต็มใจจ่ายเพื่อเมียสุดที่รัก

“ว้าว สวยจังค่ะ คุณใส่ชุดนี้แล้วสวยมากค่ะ” ผู้จัดการร้านเอ่ยชม

“ขอบคุณค่ะ” เพชรหอมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“พอดีไหมคะ ต้องให้ฉันแก้ตรงไหนรึเปล่าคะ” ผู้จัดการคนเดิมถาม

“ไม่ค่ะ พอดีแล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นฉันไปตามคุณผู้ชายมาดูชุดคุณนะคะ ถ้าคุณผู้ชายบอกผ่าน ฉันจะได้ส่งชุดให้คุณเลย”

“ค่ะ” ผู้จัดการร้านเดินออกไปตามราซิเอลโล่ที่นั่งรออยู่ด้านนอก ไม่กี่อึดใจเขาก็เดินเข้ามาในห้องลองชุด ราซิเอลโล่ยิ้มตาพราวเมื่อเห็นความงดงามของเพชรหอมผ่านกระจกบานใหญ่ เขาเดินมาสวมกอดสาวสวยทางด้านหลัง ก้มหน้าหอมแก้มหล่อนฟอดใหญ่

“เมียใครเนี่ย สวยที่สุดเลย” เขาพูดชิดใบหู จูบขมับหล่อนเบาๆ ก่อนเลื่อนสายตามองดูกระจก “ฉันรักเธอจังเลยเพ้นท์”

เป็นคำบอกรักที่เขาพร่ำบอกทุกคืนก่อนนอน และทุกเช้ายามตื่น เป็นความรู้สึกที่แท้จริงจากหัวใจมาเฟียจอมเจ้าชู้ที่เวลานี้ลอกคราบจากเสือร้ายเป็นแมวเชื่อง

“รักคนเดียวหรือเปล่าคะ ไม่ใช่อยู่กับเพ้นท์ก็รักเพ้นท์ พออยู่กับคนอื่นก็รักคนอื่น” เพชรหอมเย้ากลับ

“รักเธอคนเดียวสิ รักจนจะบ้าอยู่แล้ว ไม่มีพื้นที่เหลือให้ใครหรอก” เพชรหอมยิ้มเขิน หมุนตัวหันมาเผชิญหน้ากับเขา ลำแขนเรียวสวยโอบรอลำคอหนา เขย่งปลายเท้าจูบปลายคางราซิเอลโล่

“อย่าให้รู้นะว่ามีคนอื่น ถ้ามีล่ะก็ เพ้นท์ไม่ใจดีเหมือนคุณแม่คุณแน่ๆ เพ้นท์จะเลิกกับคุณให้เด็ดขาด ไม่ต้องพบเจอกันอีก”

เพชรหอมเพิ่งมารู้เหตุผลที่โซเฟียนาไม่ชอบหญิงไทย เหตุผลนั้นคือ ช่วงหนึ่งของชีวิตคู่ รามิเอลติดผู้หญิง ซึ่งหญิงสาวคนนั้นเป็นคนไทยวัยยี่สิบห้าปี ติดพันถึงขนาดจะหย่ากับนางเพื่อไปใช้ชีวิตคู่กับหญิงสาวคนนั้น โซเฟียนาทนทุกข์เรื่องสามีนอกใจไม่พอ นางยังถูกภรรยาน้อยของสามีระรานจนเกือบทนไม่ไหว แล้วคิดว่าทนอยู่ต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น โซเฟียนาตัดสินใจยอมหย่าให้สามี

ทว่าเกิดเรื่องหนึ่งขึ้นเสียก่อน รามิเอลประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้ขาข้างขวาเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ คนที่เขาคิดว่าจะดูแลยามแก่เฒ่า กลับไม่เหลียวมอง หนีกลับเมืองไทยดื้อๆ ไม่คิดจะมาดูแลรามิเอลด้วยซ้ำไป แต่คนที่มาดูแลเขากลับเป็นโซเฟียนา ภรรยาที่รามิเอลคิดทอดทิ้ง นางอยู่ดูแลเขาจนหายดี เดินได้เป็นปกติ รามิเอลซึ้งในน้ำใจและความรักที่ภรรยามีให้ตน

นับตั้งแต่นั้นรามิเอลเปลี่ยนเป็นคนใหม่ เขาไม่เคยมองหญิงสาวคนใดเลยนอกจากโซเฟียนา ให้ความรักและเอาใจใส่ดูแลซึ่งกันและกันจนถึงทุกวันนี้ แต่ถึงแม้ว่าเรื่องนั้นจะผ่านมาสิบกว่าปี ทว่าโซเฟียนาก็ไม่เคยลืมความเจ็บปวดครั้งนั้น นางจึงเกลียดผู้หญิงไทย ไม่อยากร่วมวงศาคณาญาติด้วย

ความเกลียดชังหญิงไทยในใจโซเฟียนาลดลง เมื่อได้พบเจอกับความน่ารักของเพชรหอม ที่ทำให้นางหวนนึกถึงคำพูดของสามีที่ว่า

“ผู้หญิงไทยไม่เหมือนกันทุกคน อย่าเหมารวม คนที่ไม่ดีคือคนที่จากเราไป แต่คนที่เข้ามาคือคนที่ลูกเลือก คนที่ลูกรัก และเป็นแม่ของหลานเรา เปิดใจยอมรับดีกว่าปิดกั้นความรู้สึก เพราะมันหมายถึงความไม่สงบสุขในครอบครัว”

ซึ่งมันก็จริงตามที่รามิเอลพูด โซเฟียนาจึงเปิดใจยอมรับเพชรหอมทีละน้อย จนตอนนี้โซเฟียนาประกาศว่า ลูกสะใภ้ของตนคือเพชรหอมเพียงคนเดียว

“ฉันไม่กลัวคำขู่หรอก เพราะไม่มีวันทำอย่างนั้น” ราซิเอลโล่ตอบอย่างมั่นใจ ก้มหน้าจูบปากจิ้มลิ้มเบาๆ “รักเธอจะตาย มีคนอื่นได้ไง”

“ชุดนี้มีอะไรต้องแก้ไหมคะ เพ้นท์จะได้บอกเขา” หล่อนถามความคิดเห็น

“มีสิที่ต้องแก้น่ะ”

“ให้แก้ตรงไหนคะ”

“แก้ชุดออกจากตัวเธอไง เธอสวยและน่ารักจนฉันอยากจะ...โอ๊ย!”

คำพูดราซิเอลโล่ยังไม่ทันจบ น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นเสียงร้องเจ็บ เมื่อเขาถูกนิ้วเรียวสวยหยิกท่อนแขน

“ทะลึ่งไม่เลือกที่เลยนะ” หล่อนดุแต่หน้าเขินอาย

“แหม เรื่องแบบนี้สถานที่ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว” เขาคลำตรงจุดที่ถูกหยิก ทว่าสายตามองหล่อนตามันวาวแฝงความเจ้าเล่ห์ “จะว่าไป ลองที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ คงตื่นเต้นน่าดู เอาไหม ลองกันไหม”

เพชรหอมหน้าแดงเถือก ถลึงตาใส่

“ยังจะมาพูดทะลึ่งอีก ไปเลย ออกไปเลยจะเปลี่ยนชุดแล้ว”

หล่อนต้องรีบดันตัวเขาให้ออกห่าง เพราะไม่เช่นนั้นห้องลองชุดจะกลายเป็นสมรภูมิพิศวาสย่อมๆ แน่นอน แต่ก่อนออกไปจากห้องราซิเอลโล่ฉวยหอมแก้มหล่อนหนึ่งฟอด กระซิบบอกว่า...

‘คืนนี้โดนดีแน่’

วันชื่นคืนสุข

และวันที่เพชรหอมรอคอยก็มาถึง เดิมทีคนอิตาเลี่ยนมักทำพิธีในโบถส์ ทว่าพิธีแต่งงานระหว่างราซิเอลโล่กับเพชรหอมถูกจัดขึ้นริมทะเล ตามความใฝ่ฝันของเจ้าสาวที่เจ้าบ่าวเนรมิตให้เป็นจริง ซึ่งพิธีการไม่ต่างกับอยู่ในโบถส์ ทุกอย่างเหมือนกันหมด ยกเว้นสถานที่

แขกที่มาร่วมงานเกือบทั้งหมดเป็นทางฝ่ายเจ้าบ่าว ที่มีทั้งเครือญาติ เพื่อนฝูงมาร่วมแสดงความยินดี ส่วนฝ่ายเจ้าสาวมีเพียงช้องนาง เหนือเมฆและวารุณีที่ติดตามมาพร้อมกับพี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้

ออการ์ไนท์จัดงานแต่งงานทำทุกอย่างตามที่ราซิเอลโล่สั่ง มีสุ้มดอกไม้ที่ตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาว ดอกไม้ดอกโปรดของเพชรหอม สลับกับดอกลิลลี่สีขาว ดอกไม้ที่ฝ่ายเจ้าบ่าวชอบ และสุ้มนี้ยังเป็นจุดที่ทำพิธีสำคัญอีกด้วย

รอบบริเวณชายหาดถูกตกแต่งด้วยดอกไม้หลากหลายชนิด มีโต๊ะเก้าอี้ไว้ให้แขกที่มาร่วมเป็ยสักขีพยานนั่ง อีกด้านจะเป็นบุปเฟ่ต์ที่มีอาหารหลายสิบอย่างไว้เลี้ยงแขกเหรื่อ รวมทั้งไวน์รสเยี่ยมขวดละไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนบาท ที่ทางราซิเอลโล่เตรียมไว้เลี้ยงแขกก็พร้อมเช่นกัน

ราซิเอลโล่ยืนอยู่ตรงสุ้ม โดยมีบาทหลวงยืนอยู่ตรงกลาง เพื่อนเจ้าบ่าวของเขาเป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากลูกชายตัวแสบ เด็กชายยศนัยที่วันนี้สวมชุดทักซิโด้ ความหล่อโดดเด่นไม่แพ้พ่อ และเวลาที่เจ้าบ่าวรอคอยก็มาถึง เพชรหอมในชุดเจ้าสาวฟูฟ่อง ปิดหน้าด้วยผ้าสีขาวลายลูกไม้ผืนบาง เดินเข้ามาในสุ้มพิธี โดยมีช้องนางเดินตามหลังมา ราซิเอลโล่ยิ้มให้เพชรหอมที่มาหยุดยืนเคียงข้าง เพื่อให้บาทหลวงทำหน้าที่สำคัญ

“คุณราซิเอลโล่ คุณจะรับเพ้นท์เป็นภรรยาของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเธอและให้เกียติเธอชั่วชีวิตของคุณหรือไม่” บาทหลวงถาม

“ครับ” ราซิเอลโล่ตอบทันที บาทหลวงจึงถามเพชรหอมบ้าง

“เพ้นท์ คุณจะรับคุณราซิเอลโล่เป็นสามีของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขา ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเขาและให้เกียติเขาชั่วชีวิตของคุณหรือไม่”