โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 184

รถบรรทุกขับผ่านซาบริน่าไปทางขวา และซาบริน่าก็กลิ้งไปข้างถนนจากแรงผลักนั้น ซึ่งข้างทางเป็นหน้าผา

ทันใดนั้น หัวใจของซาบริน่าก็สิ้นหวังอย่างมาก เธอสัมผัสได้ว่าถ้าตกลงไป ไม่เพียงแต่จะสูญเสียลูกน้อยไป แต่เธออาจถึงขั้นเสียชีวิตด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย เธอรู้สึกว่ามีร่างชายคนหนึ่งโอบกอดเธอเอาไว้

ชายคนนั้นใช้ร่างกายของตัวเองปกป้องซาบริน่า แขนของเขาปกป้องเธอเอาไว้ เมื่อทั้งสองเริ่มกลิ้งลงจากหน้าผา ซาบริน่าร้องด้วยความตกใจ ชายคนนั้นใช้แขนอย่างชำนาญและรวดเร็วคว้าหินที่แหลมคมเอาไว้ มือข้างหนึ่งก็จับซาบริน่าไว้เช่นกัน ทั้งสองคนจึงไม่ตกลงไป

ซาบริน่าอ้าปากค้างด้วยความตกใจ จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองและอุทานออกมา “เซย์น คุณเองเหรอ? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”

หน้าผากของเซย์นเต็มไปด้วยเหงื่อและคำพูดของเขาก็ติดขัด “ซาบริน่า ฉันได้ยินจากนายน้อยชอว์ระหว่างทางมาที่นี่ เธอ… เด็กในท้องเป็นลูกของเซบาสเตียนใช่ไหม?”

ซาบริน่าร้องไห้ออกมา “เขา… เขาไม่ต้องการลูกของฉันอีกแล้ว เขาไม่เชื่ออะไรฉันเลยแม้ว่าจะพูดความจริงทุกอย่างออกไปแล้ว เขาบอกบอดี้การ์ดให้กรีดคอตัวเองทิ้งไปซะ ถ้าฉันยังกล้ากลับไปทำลายงานแต่งงานของเขา เขายังบอกด้วยว่าถ้าฉันกลับไปอีกครั้ง เขาจะให้ฉันได้ลิ้มรสความรู้สึกของการเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจและสกปรกที่ไร้ศักดิ์ศรีอีกด้วย”

เธอร้องไห้สะอื้น “เซบาสเตียนเป็นคนที่รักษาคำพูด รถบรรทุกที่เกือบชนฉันก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

เซย์นเหงื่อออกมากขึ้น เขาพูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า “ซาบริน่า คุณเพิ่งออกจากคุกมาสามเดือน คุณไม่รู้หรอกว่าเซบาสเตียนโหดเหี้ยมได้มากไหน สี่เดือนที่แล้ว ผู้กุมอำนาจทั้งหมดในตระกูลฟอร์ดคือเบนจามิน พี่ชายคนละพ่อของเขา ในเวลานั้น ทุกคนคิดว่าเซบาสเตียนเป็นนักโทษของเบนจามิน ทว่า เซบาสเตียนกลับพลิกสถานการณ์ได้ในคืนเดียว ไม่เพียงเท่านั้น ทุกคนในตระกูลฟอร์ดที่เคยเหยียบย่ำเขา พวกเขาทั้งหมด… ”

เขาหยุดและพูดต่อ “ไม่มีใครรอดชีวิตมาได้เลย เธอเข้าใจใช่ไหม?”

ซาบริน่าพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้ว นายน้อยสมิธ ทำไมในช่วงกลางฤดูหนาวขนาดนี้ คุณถึงเหงื่อออกมากขนาดนั้น? เกิดอะไรขึ้น?”

เธอตรวจดูร่างกายเซย์น และสังเกตว่าแขนของเซย์น ซึ่งใช้จับหินอันแหลมคมนั้นกำลังมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด