โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 7

เซลีนสามารถบอกได้ว่าเซบาสเตียนไม่ชอบเธออย่างมาก

เธอรู้สึกราวกับว่ามีเข็ม 10,000 เล่ม แทงไปที่หัวใจ มันเจ็บปวด น่าอาย และน่ารำคาญมาก

อย่างไรก็ตาม เธอกลัวเซบาสเตียนจับใจ

เธอกำลังจะพูดอีกสองสามอย่างด้วยน้ำเสียงอันน่ารักที่ตรงข้ามกับความจริงของเธอ แต่สายนั้นก็จบลงอย่างกะทันหัน

หัวใจของเซลีนจมดิ่งลง

“มีอะไรเหรอเซลีน?” เจดรีบถาม

“แม่คะ… นายท่านเซบาสเตียน… เขาไม่ตกลงที่จะมาหารือเรื่องการแต่งงานของเรา เขา…คงจะไม่รู้เรื่องนี่ใช่ไหมคะ?”

เซลีนเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว “เขาคงไม่รู้ว่าหนูแอบอ้างเป็นซาบริน่าใช่ไหมคะ? แม่คะ เราควรทำอย่างไงกันดี? มือของเซบาสเตียนเปื้อนเลือดของคนนับไม่ถ้วน หนูกลัว… ”

ทั้งเจดและลินคอล์นต่างก็หวาดกลัวในความคิดของพวกเขาเช่นกัน

ทั้งครอบครัวใช้เวลาตลอดบ่ายด้วยความหวาดกลัว จนสาวใช้มารายงาน “คุณท่านคะ ซาบริน่ามาแล้วค่ะ เธอบอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อเก็บภาพของเธอและแม่ของเธอค่ะ”

“บอกมันให้ไสหัวไปซะ!” เซลีนระบายความโกรธของเธอกับซาบริน่าทันที

ในขณะนี้ เซลีนทำได้เพียงมุ่งความสนใจไปที่ความหวาดกลัวเท่านั้น จนเธอลืมไปว่า เมื่อวานนี้เธอได้ขอให้ซาบริน่ามาเก็บภาพเก่า ๆ ของแม่ของเธอ

สิ่งที่เซลีนตั้งใจไว้ในตอนแรกคือแสดงความรักกับเซบาสเตียนต่อหน้าของซาบริน่า เพื่อที่ซาบริน่าจะได้อารมณ์เสีย!

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดคิดว่าเซบาสเตียนจะปฏิเสธคำเชิญของเธออย่างเด็ดขาดแบบนั้น

แม่บ้านก็พูดไม่ออก

“เดี๋ยวก่อน! ฉันจะไปคุยกับเธอเอง!” เซลีนลุกขึ้นและเดินออกไป

เพราะร้องไห้ตลอดช่วงบ่ายทำให้ตาของเซลีนบวมขึ้น และผมของเธอก็กระเซอะกระเซิงอย่างไม่น่าเชื่อ เธอลืมส่องกระจกแล้วรีบวิ่งออกไป

“นางตัวแสบ! เธอน่ะนางตัวแสบที่ชอบทำมาหากินแบบนั้น เธอทำให้บ้านของฉันเสื่อมเสียทุกครั้งที่มาที่นี่ และบ้านของเราไม่ต้อนรับคนอย่างเธอ! ไสหัวไปเลยนะ!” เซลีนพูดอย่างชั่วร้าย

ซาบริน่าแสยะยิ้มออกมา “เซลีน เธอเป็นคนขอให้ฉันมาเก็บรูปแม่ของฉันเองนะ”

“ไป! ไป! ไปไหนก็ไป! ไสหัวไปเลยนะ!” เซลีนตะโกนออกมาอย่างไร้เหตุผล

ซาบริน่าโกรธมากจนเธอหัวเราะออกมา

เธอมองดูเซลีน

ทันใดนั้น ซาบริน่าก็ตระหนักได้ว่าเซลีนอารมณ์เสียโดยไม่มีเหตุผล

ซาบริน่าแสดงสีหน้าไร้เดียงสาและถามอย่างเรียบเฉยไปว่า “เซลีน ฉันเห็นตาของเธอบวม และผมของเธอก็ยุ่งเหยิงเหมือนรังไก่ หรือว่าเธอท้องกับลูกของผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้แต่ก็ถูกทิ้งใช้ไหมล่ะ?”

เซลีนโกรธมากจนทำท่าทางข่มขู่ และอยากจะกระโดดขึ้นไปบนตัวซาบริน่า “ฉันจะตบเธอให้ตายเลย… ”

ซาบริน่าไม่ได้แม้แต่จะสบตา เพียงแต่พูดขึ้นอย่างใจเย็น “เธอกล้าที่จะตบฉันให้ตายที่หน้าบ้านแบบนี้ เธอคงอยากที่จะเน่าอยู่ในคุกสินะ?”

เซลีนตะโกนกลับไป “แก… แก! ไปลงนรกซะ! ไปเลยนะ! ไป! เดี๋ยวนี้เลยนะ! ไปซะ… ”

ซาบริน่าเยาะเย้ย หันหลังกลับและจากไป

เธอไม่มีเวลาที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเซลีนหรอก

เธอหิวมากแล้ว และจำเป็นต้องกินด้วย

เธอหิวง่ายตั้งแต่มีเจ้าตัวน้อยอยู่ในท้อง เธอต้องการสิ่งที่มีคุณค่าทางโภชนาการ แต่เธอก็ไม่มีเงิน

เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องกลับไปที่ที่เธออาศัยอยู่ และกินแซนวิชเห็ดสองสามชิ้นที่เธอซื้อมาจากแผงลอยขายของ

ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับแซนด์วิช เธอเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าเธอ

ชายคนนั้นคือคิงส์ตัน ผู้ช่วยของเซบาสเตียนนั่นเอง

เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอยังคงกินแซนด์วิชต่อไป เธอเดินผ่านคิงส์ตันไปโดยไม่พูดอะไรเลยและมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของเธอ

สิ่งต่าง ๆ ระหว่างเซบาสเตียนกับเธอ เป็นเพียงข้อตกลงตามสัญญาเท่านั้น นอกจากต้องแสดงละครต่อหน้าเกรซ พวกเขาก็ไม่มีความสัมพันธ์อย่างอื่น

ซาบริน่าไม่เคยริเริ่มสร้างความสัมพันธ์ เพียงเพื่อประโยชน์ของเธอเท่านั้น