โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 11

“อะไรนะ?” เซบาสเตียนคิดว่าเขาได้ยินผิด

“ให้เงินฉัน 50,000 ดอลลาร์! ฉันรับประกันว่าฉันจะไม่รบกวนครอบครัวลินน์อีกเลย” ซาบริน่าใช้น้ำเสียงอันสงบราวกับว่าความตายเป็นเรื่องเล็กน้อยในชีวิต

เซบาสเตียนโกรธมาก เขาหัวเราะออกมา

'เธอเข้าใจวิธีการเล่นจริง ๆ ด้วย'

“เมื่อวานใครสัญญากับฉันว่าจะไม่ขอเงินอีก?” เขาถามเธออย่างเย้ยหยัน

“คุณคิดว่าผู้หญิงที่ด่างพร้อยเล่นเกมนี้เพื่อที่จะได้อยู่กับคุณหลายต่อหลายครั้งอย่างฉันจะมีความซื่อตรงเหลืออยู่อีกไหมล่ะ?” เธอตอบอย่างเย้ยหยัน

เซบาสเตียนพูดไม่ออก

เขาเกือบลืมไปแล้วว่าเธอไร้ยางอายเพียงใด

เขาเยาะเย้ยเธออย่างไร้ความปราณี “ถ้าฉันสามารถพาเธอออกจากคุกได้ เธอคิดว่าเป็นเรื่องยากมากรึไงที่ฉันจะส่งเธอกลับเข้าไปใหม่?”

ซาบริน่าพูดไม่ออก

เธอรู้ว่าต้องแพ้แน่ถ้าต้องต่อรองกับเซบาสเตียนในแง่ของความโหดเหี้ยม

อย่างไรก็ตาม เธอจำเป็นต้องคิดหาวิธีที่จะได้เงินจำนวน 50,000 ดอลลาร์นี้มา เธอไม่สามารถปล่อยให้หลุมฝังศพของแม่ของเธอ ถูกขุดขึ้นมาได้

“ก็พูดถูก” เธอหลับตาลงและยิ้มอย่างไร้เรี่ยวแรง “คุณจะบีบคั้นฉันให้ตายได้ง่าย ๆ ยังไงก็ได้ เหมือนกับที่คุณบีบมดให้ตายนั่นแหละ”

พูดจบเธอก็เปิดประตูออกไป

ชายคนนั้นหยุดเธอ “คุณจะทำอะไร?”

“คุณไม่มีสิทธิ์มาถามฉัน” ซาบริน่าพูด

ชายคนนั้นเข้ามาใกล้เธอ “ฉันเกือบลืมไปแล้ว เซลีนบอกว่าเธอทำงานพวกกลางคืนใช่ไหม? ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะว่าระหว่างที่เธอทำสัญญากับฉัน อย่าทำข้อตกลงนี้สกปรกและไม่น่าพอใจ ถ้าไม่งั้น… ”

ซาบริน่าระเบิดขึ้นมาทันที “ถ้าไม่งั้น! ถ้าไม่งั้น! ถ้าไม่งั้น! ฉันติดหนี้บุญคุณคุณอยู่ใช่ไหม คุณเซบาสเตียน ฟอร์ด? คุณบอกว่าฉันพยายามจะโกงเงินคุณ และกำลังจะหาทางหนีเข้ากลีบเมฆอยู่ใช่ไหม?”

“ฉันแค่ตกลงทำข้อตกลงกับคุณ เพราะฉันได้รับความช่วยเหลือจากแม่ของคุณในคุกและต้องการตอบแทนเธอกลับ”

“แค่นั้น!”

“ฉันเพิ่งออกจากคุกมา ในที่สุดฉันก็ได้งาน หลังจากเจอปัญหาต่าง ๆ มากมาย และอีกแค่วันเดียวฉันก็จะได้เช็คเงินเดือนแล้ว แต่คุณทำมันพัง”

“ฉันมีเงินไม่เพียงพอ แม้แค่จะขึ้นรถเมล์ยังขึ้นไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วคุณจะให้ฉันอยู่ต่อไปยังไง?”

“คุณก็ได้ยินที่คฤหาสน์ของลินน์แล้วนี่ พวกเขาเป็นคนที่ยืนกรานให้ฉันอยู่เอง ฉันไม่ได้คิดที่จะรบกวนพวกเขาเลย พวกเขาเคยให้เงินฉันมาก่อน และตอนนี้พวกเขาต้องการให้ฉันจ่ายเงินคืน 50,000 ดอลลาร์ ให้กับพวกเขาภายในวันพรุ่งนี้! ถ้าฉันไม่จ่าย หลุมฝังศพของแม่ฉันจะถูกขุดทิ้งแน่!”

“ช่วยบอกฉันสิว่าฉันจะใช้อะไรจ่ายให้พวกเขาดี?”

เซบาสเตียนตกใจมาก

เธอเคยเป็นคนที่สงบเยือกเย็นมาก ๆ

เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะระเบิดออกมาแบบนี้

หลังจากที่ตะโกนเสร็จ เธอก็เยาะเย้ยตัวเองและพูดว่า “ฉันตะโกนใส่คุณทำไมเนี่ย? เรียกร้องความสงสารเหรอ? ในสายตาของคุณ ฉันก็เป็นแค่ของเล่นที่คุณจะเหยียบย่ำได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ ถ้าฉันขอความเมตตาจากคุณ มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีกเหรอ? ฉันนี่มันโง่จริง ๆ”

จากนั้นเธอก็พูดเรียบ ๆ ว่า “คุณฟอร์ด ฉันต้องการยุติข้อตกลงของเรา”

“ยกเลิกฝ่ายเดียวอย่างนั้นเหรอ?”

เธอตอบกลับไปว่า “ฉันรู้ ฉันต้องจ่ายค่าการยกเลิกก่อนกำหนด ฉันไม่มีเงิน ดังนั้นได้โปรดให้เวลาฉันหนึ่งสัปดาห์ แล้วฉันจะกลับไปรับโทษในสิ่งที่คุณต้องการจะทำกับฉัน”

ชายคนนั้นถามด้วยความสนใจ “คุณวางแผนที่จะทำอะไรในหนึ่งสัปดาห์?”

“ก่อนอื่น ฉันเอาเลือดไปขายที่ตลาดมืด พอฉันได้ค่าเดินทางเพียงพอแล้ว ฉันจะกลับบ้านเกิดเพื่อไปเยี่ยมหลุมศพของแม่ หลังจากที่ฉันกลับมา คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้ตามที่คุณต้องการเลย มันไม่มีความสำคัญอะไรอีกแล้ว ถ้ากังวลว่าฉันจะหนีมากนัก จะส่งคนตามฉันได้ค่ะ”

พูดจบเธอก็ดึงประตูออกแล้วเดินออกไป

อย่างไรก็ตาม แขนของเธอถูกชายหนุ่มคนนั้นคว้าเอาไว้

เซบาสเตียนยื่นซองจดหมายหนา ๆ ให้เธอด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเช่นเคย “50,000 ดอลลาร์ แต่ไม่มีครั้งที่สองแล้ว! พรุ่งนี้อย่าลืมดูแลแม่ของฉันเหมือนเดิมด้วย”

เธอมองเขาด้วยความงุนงง และไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นเวลานาน

จากนั้นเธอก็รับเงิน แล้วหันหลังวิ่งเข้าไปในห้องของเธอ ทันทีที่ประตูปิด น้ำตาของเธอก็ไหลลงมา

กระเป๋าเดินทางของเธอถูกทิ้งไว้ที่เท้าของเขา เขาพลิกมันขึ้นมาและพบของหนึ่งหรือสองอย่างเป็นเสื้อผ้าราคาถูก ยาสีฟัน และสบู่ก้อนหนึ่งเท่านั้น

นอกจากนี้ยังมีเศษเงินอยู่ 20 หรือ 30 ดอลลาร์