โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 114

เมื่อล่วงเลยเวลาที่ซาบริน่าควรจะกลับไปทำงานเล็กน้อย เธอก็ออกไปจากโรงพยาบาล

โชคดีที่ไม่มีใครสร้างปัญหาในช่วงบ่ายที่เหลือ

เมื่องานใกล้จะเลิก นักออกแบบคนหนึ่งซึ่งกำลังช่วยผู้อำนวยการจัดการแผนกโทรหาซาบริน่า “ซาบริน่า ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่ต้องมาสำนักงานหนึ่งสัปดาห์นะ ไปที่ไซต์ก่อสร้าง ที่นั่นเราต้องการคนเพิ่ม”

ซาบริน่าพยักหน้า "ได้ค่ะ"

เธอเต็มใจที่จะไปที่ไซต์ก่อสร้างเป็นอย่างมาก งานที่นั่นอาจจะหนักและเหนื่อยมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอเหนื่อยใจ

นอกจากนี้ ที่ไซต์งานยังให้อาหารจำนวนมาก เมื่อเธอมีลูกอยู่ในท้อง เธอต้องรับประทานมาก ๆ แต่ถ้าเธอไปที่ไซต์ก่อสร้างก็แสดงว่าเธอจะไม่มีเวลาไปเยี่ยมป้าเกรซในตอนบ่าย

หลังจากเลิกงาน ซาบริน่าก็รีบไปโรงพยาบาลทันที เธอรู้สึกว่ามันน่าจะนานพอที่จะไม่มีใครมาเยี่ยมป้าเกรซอีกแล้ว เธอตั้งตารอที่จะได้อยู่เป็นเพื่อนกับเกรซและพูดคุยกับเธอ

เมื่อเธอมาถึงวอร์ด เธอเห็นเซบาสเตียนนั่งอยู่ข้างเตียงของเกรซ เขาจับมือของแม่ไว้ ร่างกายของเกรซยังเต็มไปด้วยท่อ และเธอยังคงไม่ได้สติ ซาบริน่าไม่กล้าเข้าไป

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเกรซอาจจะไม่ต้องการเธออีกแล้ว จะพูดให้ถูกก็คือเซบาสเตียนไม่ต้องการให้เธออยู่เป็นเพื่อนกับป้าเกรซอีกต่อไป

ซาบริน่ามีเพียงความโศกเศร้าที่โอบกอดใจเธออยู่ เธออาจไม่มีโอกาสได้บอกลาครั้งสุดท้ายกับป้าเกรซด้วยซ้ำ เธอรู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก ซาบริน่ากำลังจะออกจากวอร์ด ตอนนั้นเองเธอเห็นคิงส์ตันยืนอยู่ข้างหลังเธอ

ซาบริน่าทำเหมือนไม่รู้จักเขา เธอเดินผ่านเขาไปโดยไม่สบสายตาเขาเลย

เธอรู้ว่าเมื่อเซบาสเตียนชอบเธอ เธอคือคุณผู้หญิงฟอร์ดในสายตาของเซบาสเตียน ในทางกลับกัน เมื่อเซบาสเตียนชังน้ำหน้าและต้องการจะฆ่าเธอทิ้ง เธอก็ไม่ได้มีความหมายกับคิงส์ตัน ไม่แม้แต่เป็นคนแปลกหน้าบนท้องถนน