โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 130

“เธอพูดอะไรนะ?” ไนเจลตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและมองดูซาบริน่าอย่างซุกซน

ท่าทีของซาบริน่าสงบและจริงจัง เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อชายผู้นั้นอย่างดี ซาบริน่าจึงต้องการที่จะซื่อสัตย์กับเขา

“คุณควรรู้ว่าฉันเคยติดคุกมากว่าสองปี ที่นั่นวุ่นวายมาก และฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่เป็นลูกของใคร อย่างไรก็ตาม นายน้อยไนเจล แม่ของฉันตายแล้ว ป้าเกรซที่ฉันสนิทที่สุดก็ถูกฝังไปแล้วเช่นกัน ฉันไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ ฉันอยากเก็บเด็กไว้”

“ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะแต่งงานกับฉัน คุณบอกฉันได้ตลอดเวลา ฉันไม่ต้องการเงินทองของคุณ เดือนนี้ฉันจะได้เงินเดือนเร็ว ๆ นี้ เมื่อฉันได้รับเงินมา ฉันจะคืนเงินสามพันที่คุณให้ฉันยืมมา ฉันเพียงต้องการปฏิบัติต่อคุณอย่างจริงใจ ดังนั้นฉันจะไม่แปลกใจเลยหากคุณรับไม่ได้ ฉันจะยังคงหวังดีกับคุณจริง ๆ นะคะ ถ้าหากในอนาคตฉันมีประโยชน์กับคุณ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฉันสามารถเสียสละชีวิตให้กับคุณได้ นายน้อยไนเจล… ”

“หยุด… หยุดพูดก่อน!” ไนเจลยกมือขึ้นเพื่อหยุดซาบริน่า

ซาบริน่ายิ้มอย่างใจเย็น “ถ้าคุณรับไม่ได้… ”

ไนเจลขัดจังหวะคำพูดของซาบริน่าทันที “เธอคิดว่าฉันเป็นคนยังไงกัน? ก็แค่พุงที่ปล่องออกมาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ ฉันไม่ได้จะแต่งงานกับเธอสักหน่อย แล้วทำไมฉันจะรับอะไรไม่ได้?! หรือถ้าตอนนี้ฉันรับได้ แล้วยังไงต่อล่ะ?”

มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของซาบริน่า เขามักจะเป็นแบบนั้นเสมอ พูดจาไม่สุภาพ อย่างไรก็ตาม เธอเข้าใจเขาดี แม้ว่าภายนอกจะดูดุร้ายและดื้อรั้น แต่เขาก็แค่นิสัยเสีย เขาถูกเอาอกเอาใจมาตั้งแต่เด็ก และไม่เคยได้รับความเดือดร้อนมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนจากก้นบึ้งของจิตใจ