โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 130

“เธอพูดอะไรนะ?” ไนเจลตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและมองดูซาบริน่าอย่างซุกซน

ท่าทีของซาบริน่าสงบและจริงจัง เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อชายผู้นั้นอย่างดี ซาบริน่าจึงต้องการที่จะซื่อสัตย์กับเขา

“คุณควรรู้ว่าฉันเคยติดคุกมากว่าสองปี ที่นั่นวุ่นวายมาก และฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่เป็นลูกของใคร อย่างไรก็ตาม นายน้อยไนเจล แม่ของฉันตายแล้ว ป้าเกรซที่ฉันสนิทที่สุดก็ถูกฝังไปแล้วเช่นกัน ฉันไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ ฉันอยากเก็บเด็กไว้”

“ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะแต่งงานกับฉัน คุณบอกฉันได้ตลอดเวลา ฉันไม่ต้องการเงินทองของคุณ เดือนนี้ฉันจะได้เงินเดือนเร็ว ๆ นี้ เมื่อฉันได้รับเงินมา ฉันจะคืนเงินสามพันที่คุณให้ฉันยืมมา ฉันเพียงต้องการปฏิบัติต่อคุณอย่างจริงใจ ดังนั้นฉันจะไม่แปลกใจเลยหากคุณรับไม่ได้ ฉันจะยังคงหวังดีกับคุณจริง ๆ นะคะ ถ้าหากในอนาคตฉันมีประโยชน์กับคุณ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฉันสามารถเสียสละชีวิตให้กับคุณได้ นายน้อยไนเจล… ”

“หยุด… หยุดพูดก่อน!” ไนเจลยกมือขึ้นเพื่อหยุดซาบริน่า

ซาบริน่ายิ้มอย่างใจเย็น “ถ้าคุณรับไม่ได้… ”

ไนเจลขัดจังหวะคำพูดของซาบริน่าทันที “เธอคิดว่าฉันเป็นคนยังไงกัน? ก็แค่พุงที่ปล่องออกมาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ ฉันไม่ได้จะแต่งงานกับเธอสักหน่อย แล้วทำไมฉันจะรับอะไรไม่ได้?! หรือถ้าตอนนี้ฉันรับได้ แล้วยังไงต่อล่ะ?”

มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของซาบริน่า เขามักจะเป็นแบบนั้นเสมอ พูดจาไม่สุภาพ อย่างไรก็ตาม เธอเข้าใจเขาดี แม้ว่าภายนอกจะดูดุร้ายและดื้อรั้น แต่เขาก็แค่นิสัยเสีย เขาถูกเอาอกเอาใจมาตั้งแต่เด็ก และไม่เคยได้รับความเดือดร้อนมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนจากก้นบึ้งของจิตใจ

ไนเจลยืดตัวขึ้นและมองดูเธออย่างจริงจัง “วันนี้ฉันไม่ได้อยากจะมาที่นี่เพราะมีปัญหาในที่ทำงาน แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของเรา ฉันจึงมา”

เมื่อพูดอย่างนั้น ไนเจลก็ดึงเก้าอี้เข้ามาหาเธอ “ฉันกำลังจะออกเดินทาง เมื่อฉันทำธุรกิจของฉันเสร็จแล้ว ฉันจะกลับมาหาเธอ”

ซาบริน่าพูดไม่ออก เธอมีความรู้สึกซับซ้อนในใจ เธอเห็นว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างจากไนเจล เขาคงไม่มาหาเธออีกแล้ว

อย่างไรก็ตามนั่นก็ดี ในใจของเธอ ซาบริน่าไม่ได้รักไนเจลเลย เธอแค่รู้สึกขอบคุณเขาเท่านั้น

ก่อนที่เขาจะจากไป เขาหันกลับมาและพูดว่า “ไปรอฉันอยู่ที่บ้านเช่าของเธอนะ ตอนที่ฉันทำธุรกิจเสร็จเรียบร้อย ฉันจะกลับมาหาเธออีก!”

ซาบริน่ายิ้มและพยักหน้า “ได้ค่ะ ฉันจะรอคุณกลับมา”

หลังจากนั้น เธอมองดูไนเจลออกจากร้านกาแฟไป จากนั้นเธอก็นั่งอยู่คนเดียวตลอดบ่าย เธอไม่รู้ว่าเธอรู้สึกเสียใจหรือเศร้าโศกกันแน่

เป็นไปได้ว่าหลังจากคืนนั้น เธอจะเป็นผู้หญิงของไนเจล เธอไม่ได้รักไนเจล ในหัวใจของเธอ เงาของชายคนนั้นก็ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำไมเธอถึงนึกถึงเขา เธอใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนกับเขา และส่วนใหญ่เขาเกลียดเธอจนแทบบ้า แม้ว่าเธอจะปฏิบัติต่อแม่ของเขาเป็นอย่างดี แต่เขาไม่เคยแสดงความขอบคุณใด ๆ เลย อีกทั้งยังเคยเกือบอยากจะฆ่าเธอด้วยซ้ำ

ทำไมซาบริน่าถึงคิดถึงเขา? ซาบริน่าไม่ควรคิดถึงเขาเลย!