โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 158

เสียงของเซบาสเตียนเย็นชา “ทำไม? ไนเจลและเซย์นทะเลาะกันตรงนี้ไปแล้ว แล้วผิดเหรอที่ฉันจะมาปรากฏตัวที่นี่ด้วย?”

ซาบริน่าดูอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด

เธอไม่ต้องการให้เซบาสเตียนเห็นเธออยู่ในสถานที่แบบนี้

ซาบริน่ารู้ว่าผู้หญิงจำนวนมากที่ทำงานอย่างว่าอาศัยอยู่ในบริเวณนี้ ส่วนใหญ่มาจากต่างประเทศหรือแต่งงานกับเด็กในบ้านของตน

พวกเขาทำเงินได้ไม่มาก บางคนทำได้เพียงไม่กี่ครั้งในแต่ละวัน และสามารถทำเงินได้เพียงไม่กี่ร้อยในตอนกลางคืน

เมื่อเทียบกับพนักงานบริษัทระดับต่ำในเมือง รายได้ของพวกเขาคงไม่ต่างอะไรกับเศษ

กระนั้น ถึงแม้ว่าพวกเธอจะทำเงินได้เพียงไม่กี่ร้อยต่อวัน ผู้หญิงเหล่านี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเก็บเงินไว้เลี้ยงลูก ๆ ที่บ้าน เพื่อจ่ายค่าเล่าเรียน ค่าใช้จ่ายในชีวิต และออมเงินไว้ใช้หลังเกษียณ

ด้วยเหตุนี้ ห้องเหล่านี้จึงเป็นห้องที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถจ่ายได้

ภายใต้สภาพสังคมเช่นนี้ ผู้หญิงเหล่านี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ในสลัม

นอกจากการอยู่ในพื้นที่ที่สร้างความลำบากใจกับผู้คนในพื้นที่แล้ว วิดีโอที่แสดงภาพเธอยืนอยู่ระหว่างไนเจลและเซย์นก็แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง มีแต่ทำให้คนที่ดูเข้าใจเธอผิดมากขึ้นเท่านั้น

โดยเฉพาะตอนนี้ คนสุดท้ายที่ซาบริน่าต้องการเห็นคือเซบาสเตียน

เธอพยายามอย่างหนักที่จะปิดกั้นห้องที่ไม่หรูหราจากสายตาของเซบาสเตียน แต่ลืมไปว่าเขาสูงกว่าเธอเกือบสองศีรษะ

เขาเห็นทั้งห้องอย่างชัดเจนโดยไม่ได้ตั้งใจ

ซาบริน่านอนบนเตียงไม้เรียบง่ายที่สร้างมาไม่ดี แม้ว่าเตียงจะสะอาด แต่ผนังที่ล้อมรอบห้องกลับเป็นสีเหลืองทั้งหมด บนพื้นไม่มีแค่พื้นแต่ยังมีฝุ่นและสิ่งสกปรก

ที่จริงแล้วข้างในไม่มีห้องน้ำหรือแม้แต่ที่สำหรับชำระล้างต่าง ๆ นอกจากเตียงแล้ว เฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ ในห้องมีแค่ตู้เสื้อผ้า

อย่างไรก็ตาม มีถุงกระสอบขนาดใหญ่สองใบอยู่บนพื้น