โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 164

เมื่อทุบโทรศัพท์ลงกับพื้นไปแบบนั้น ซาบริน่ารู้สึกราวกับว่าเธอโยนโทรศัพท์ใส่หน้าพวกสมาชิกชั้นสูงทุกคนในเซ้าท์ ซิตี้ เหมือนกับการหยามเกียรติของพวกเขา

พวกเขานั่งดูโทรศัทพ์ของซาบริน่าแตกกระจาย ตระกูลผู้สูงศักดิ์ต่าง ๆ เริ่มรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นโทรศัพท์ตกลงพื้น

ซาบริน่ายิ้มเยาะให้พวกเขา “ฉันซื้อตั๋วรถไฟเพื่อกลับบ้านเกิดที่ออกเดินทางในวันมะรืนนี้แล้ว ในอีกเพียงหนึ่งวันครึ่ง ฉันจะออกจากเซ้าท์ ซิตี้ เมืองนี้เป็นของพวกคุณทุกคน และเมื่อฉันจากไป ฉันก็จะไม่กังวลอะไรอีกต่อไป! ฉันจะไม่กลับมาที่นี่ ถ้าลูกชายของคุณบังเอิญไปโดนผู้หญิงอื่นมาหลอกล่ออีก ทีนี้มันจะไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว นายท่านอาวุโสฟอร์ด ได้โปรดบอกฉันทีว่าฉันได้อธิบายทุกอย่างอย่างละเอียดเพียงพอแล้วรึยัง?”

ใบหน้าสูงวัยของเฮนรี่แข็งทื่อ

เดิมทีเขาต้องการให้ซาบริน่าขอโทษทุกคนในห้องโถง และสัญญาว่าเธอจะไม่มีวันสร้างความสัมพันธ์กับทายาทใด ๆ ของพวกเขา หรือมีความคิดที่ไม่ดีกับพวกเขา

ถ้าซาบริน่าเต็มใจจะทำอย่างนั้น เฮนรี่ก็วางแผนที่จะชดเชยให้เธอด้วยเงินจำนวนหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองเดือนที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเกรซ ซาบริน่าคือผู้ที่คอยอยู่เคียงข้างเธอและดูแลเธอมาตลอด

แม้ว่าซาบริน่าจะไม่มีโชควาสนา แต่ก็ยังทำงานอย่างหนัก!

เฮนรี่อาจจะโหดเหี้ยม แต่เขาไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล

เขาก็เข้าใจได้ในทันที

อย่างไรก็ตาม เฮนรี่ไม่เคยคาดหวังว่าซาบริน่าจะกระทำการรุนแรงถึงเพียงนี้ ถึงขนาดจะขู่ฆ่าตัวตายในห้องโถง

การทำเช่นนี้เธอบอกเป็นนัยชัดเจนว่าเธอยอมตายดีกว่าขอโทษพวกเขา

นั่นเป็นการตบหน้าอย่างใหญ่หลวงต่อการมีอยู่ของตระกูลผู้สูงศักดิ์ทั้งหมด!

เธอไม่สนใจทายาทใด ๆ ของพวกเขา และยังคิดว่าพวกเขาเป็นของไร้ค่า!